حجت الاسلام سید محمود موسوی‌ حسب در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه ضمن گرامیداشت هفته وقف ابراز داشت: وقف از مصادیق بارز باقیات‌الصالحات و از نظر برخی علما، مهم‌ترین آن به شمار می رود، چه آن که به هر حال وقف، گره زدن دنیا به آخرت است و با چنین کاری انسان واقف هم برای جامعه خود خیرات و برکات مادی به جای می گذارد و هم این که برای خودش یک صدقه جاریه محسوب می شود که تا قیامت از آثارش منتفع می شود.

وی افزود: باید توجه داشت که تاریخچه وقف به دوران نبی اعظم حضرت محمد مصطفی(ص) برمی گردد، کما این که در تاریخ داریم شخص رسول‌الله(ص) خود واقف بوده و موقوفاتی از خویش برجای گذاشته و در ضمن، احادیث بسیاری از ایشان و دیگر ائمه اطهار(ع) به دست ما رسیده است.

وی بیان داشت: اهمیت وقف بدان خاطر است که آثار و فواید بی شماری بر آن مترتب است، کما این که فعالیت ها و امور بسیار مهمی به وسیله موقوفات انجام شده و بسیاری از مراکز علمی، درمانی، مدارس دینی و کارهای خیر اجتماعی از این طریق صورت گرفته و خیرات و برکات آن به جامعه اسلامی رسیده است.

این کارشناس فرهنگی ادامه داد: وقف در لغت به معنی ایستادن و متوقف ساختن است اما باید توجه داشت که در اصطلاح فقهی، وقف آن چیزی است که عین آن را حبس و منفعت آن را رها می کنند یعنی آن را واگذار به اشخاص یا جمعیتی می کنند به نحوی که حق ندارند هیچ گونه نقل و انتقالی در اصل آن بدهند ولی منافعش در اختیار آنهاست و می توانند همه گونه تصرف در آن انجام دهند.

وی خاطرنشان کرد: هر چند که وقف ابداع دین مبین اسلام نبوده و پیش از اسلام نیز در مذاهب دیگر اوقاف بسیاری وجود داشته اما با این حال اسلام اهمیت خاصی برای آن قائل شده و تحت عنوان صدقات جاریه بر آن تأکید داشته و لذا همه همت ما باید این باشد که در راستای احیای سنت وقف در جامعه و آشنا ساختن توده های مردم با کارکردهای آن بکوشیم.

حجت الاسلام موسوی حسب با تأکید بر این که فقرزدایی و انجام بسیاری از فعالیت های مفید فرهنگی و اجتماعی تنها بخشی از کارکردهای مهم توسعه فرهنگ وقف در جامعه است، گفت:ما باید زمینه ای فراهم کنیم که اولاً مردم و نسل جوان با وقفت و کارکردهای متنوع آن آشنا شوند و ثانیاً هم این که زمینه ترغیب آن ها به وقف کردن را فراهم کنیم که البته این کار نیاز به فرهنگ سازی مستمر و طولانی مدت دارد و این که از ظرفیت های هنر و رسانه به شکل حداکثری استفاده نماییم.