به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام والمسلمین یدالله یزدان‌پناه، امروز در همایش ملی علامه ذوالفنون علامه حسن زاده آملی که در مرکز همایش های غدیر قم برگزار شد، عنوان کرد: مقام فلسفی علامه حسن زاده آملی باید رهنمودی برای همه باشد.

وی ادامه داد: یکی از اموری که در سنت فلسفی ما پذیرفته شده است و روش اساسی فیلسوفان ما شده، این است که در کنار کار فلسفی محض و نظری که دارند، مسئله شهود و کشف را مورد توجه قرار می‌دهند.

حجت‌الاسلام والمسلمین یزدان‌پناه اظهار کرد: بوعلی سینا که فلسفه بحثی را پدید آورده است، راه تعلم، الهی شدن و تثبیت حقایق و شهود را پذیرفته است. بعد از آن شیخ اشراق مکتب بعدی را آورده است در مساله شهود بسیار جدی حاضر می‌شود.

وی افزود: شهود سبکی است که می‌تواند به فلسفه کمک کند. شیخ اشراق می‌گوید حکیم آن نیست که فقط بحث کند بلکه باید در کنار بحث به حقایق برسد. ملاصدرا بر سر این دو سفره یعنی بحث و شهود نشسته است و شهود را در کنار سایر علوم به رسمیت می‌شناسد.

استاد حوزه علمیه قم اضافه کرد: برخی از حقایق مانند حقایق ماورایی و توحیدی تا دیده نشود و به عمق دانسته نشود فیلسوف نمی‌تواند به خوبی در این مسیر حرکت کند. برای رسیدن به حقیقت والا در سنت اسلامی این روش جدی گرفته شده است و به تجربه هم دیدیم که حکیمی در فهم و بیان حقایق موفق‌تر است که دستی در شهود داشته باشد.

حجت‌الاسلام والمسلمین یزدان‌پناه ادامه داد: این نکته در سنت اسلامی پدید آمده است و باعث شده با چیزی روبه رو باشیم که نظیر آن در جایی نیست که دل و عقل کنار هم قرار بگیرند.

شاگرد علامه حسن زاده آملی بیان کرد: صدرا می‌گوید کسی که حقایق را شهود کرده باشد، فطرت برتر پیدا می‌کند و به حقایق وصل شده است و این اتصال، ساحت برتر می‌آورد و فیلسوف می‌تواند عمق فلسفی پیدا کند. علامه حسن‌زاده آملی در این زمینه از حکیم‌های قدر اسلامی است. حکمت فقط این نیست که بحث باشد و باید در کنار آن حقایق را دریافت.

وی با بیان اینکه کار فنی در مباحث فلسفی، درس دیگری است که می‌توان از علامه حسن زاده فرا گرفت، عنوان کرد: علامه حسن‌زاده آملی در رابطه با مسائل مختلف رساله می‌نوشت و حقیقت اصلی را به اختصار و در یک جا توضیح می‌داد و بسیاری از حقایق سخت فلسفی را روان بیان می‌کرد.

حجت‌الاسلام والمسلمین یزدان‌پناه با بیان اینکه در همه مسائل باید کار فنی صورت بگیرد، اظهار کرد: جمع بین حکمت و شریعت و روش رسیدن به آن در استاد بی نظیری بود همچنین عمقی که در عرفان نظری داشت به ایشان کمک کرده بود که حرف‌های نهایی ملاصدرا را در اوج بفهمد و اشاره کنند.

۶۲/۳۱۳