خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب «المحاسن» منتشر می‌کند.

أمیرالمؤمنین علی علیه السلام:

قالَ اللّه ُ تعالی: و عِزَّتی و جلالِی ، لا یَجُوزُنی ظُلمُ ظالِمٍ و لَو کَفٌّ بِکَفٍّ، و لو مَسْحةٌ بِکَفٍّ، و نَطْحَةُ ما بینَ الشاةِ القَرْناءِ إلی الشاةِ الجَمّاءِ، فَیَقتَصُّ اللّه ُ لِلعِبادِ بَعضِهِم مِن بَعضٍ حتّی لا یَبقی لأِحَدٍ عندَ أحَدٍ مَظلِمَةٌ، ثُمّ یَبعَثُهُم اللّه ُ إلی الحِسابِ.

خداوند عزّ و جلّ فرمود: به عزّت و جلالم سوگند که از ظلم هیچ ظالمی نگذرم، گرچه زدن مشتی باشد ، یا کشیدن دستی یا شاخ زدن گوسفندِ شاخداری به گوسفندی بی شاخ . خداوند تقاص بندگان را از یکدیگر می گیرد ، تا جایی که هیچ کس به گردن دیگری حق و مظلمه ای نداشته باشد ، آن گاه ایشان را برای حسابرسی می فرستد .

المحاسن : ۱/۶۸/۱۸