خبرگزاری حوزه | شهر مقدس قم از جمله اماکنی است که در روایات اهل بیت علیهم‌السلام به شدت از آن تمجید شده و جایگاه خاصی دارد. شهری که به عشّ(آشیانه) آل محمد صلوات الله علیهم و پناهگاه شیعیان ایشان شناخته شده است. سرزمینی که خداوند متعال شر دشمنان را از آن دور کرده است.

در روایت وارد شده که سه درب از هشت درب بهشت به سوی قم می‌باشد.

از امام صادق علیه‌السلام نقل شده: ... و خداوند قم را حجت شهرهای دیگر و مردمش را حجت بر اهل مشرق و مغرب، از جن و انس نمود. قم و مردمش را مستضعف وانگذاشت، بلکه به آنها کمک کرد و توفیق داد... بلا از قم و مردم قم دور است و البته زمانی می‌آید که شهر قم و مردمش حجت بر همه آفریده‏ها باشند و آن در زمان غیبت قائم ما تا زمان ظهورش است... . ملائکه بلاها را از قم و مردمش دور می‌کنند و هیچ ستمگری قصد سوء به آن نمی‌کند، مگر اینکه قاصم الجبارین(خداوند) او را در هم می‌شکند و به وسیله گرفتاری و مصیبت، دشمنی آن ظالم را را از آنها باز می‌دارد. خداوند جباران را در دوران حکومتشان به فراموشی از قم و مردمش دچار می‌کند؛ چنانچه یاد خدا را فراموش کردند. (بحارالانوار، ج۵۷،ص۲۱۳)

در روایت دیگری از امام صادق علیه‌السلام نقل شده که بزودی کوفه از مؤمنان تهی می‌شود و دانش از آن مخفی می‌گردد، چنانچه مار در سوراخش پنهان می‌شود، سپس دانش در شهری که به آن قم می‌گویند پدیدار می‌شود و معدن علم و فضل می‌گردد تا آنجا که در روی زمین هیچ مستضعف دینی باقی نمی‌ماند، حتی بانوان پرده‏نشین؛ این نزدیک ظهور قائم ما می‌باشد ... .

طبیعتا یکی از مهم‌ترین عوامل این فضایل، واقع شدن مضجع نورانی و با برکت حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها در قم می‌باشد. بانوی با عظمتی که در بین امامزادگان، جایگاه ویژه‌ای دارد. وی از معدود امامزادگانی است که زیارت‌نامه مخصوص دارد و امام معصوم آن را انشاء کرده است. ایشان مانند جده بزرگوارش حضرت زهرای مرضیه سلام الله علیها، افتخار "فداها ابوها" را دارد. لقب معصومه هم لقبی است که امام رضا علیه‌السلام به او داده و این نشان می‌دهد که ایشان دارای مقام عصمت نیز هست و "تالی تلو"چهارده معصوم می‌باشد.

در فضیلت این بانوی ارجمند همین بس که قبل از به دنیا آمدن پدر بزرگوارش (امام هفتم)، امام صادق علیه‌السلام فرمود: «إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَکَّةُ وَ لِرَسُولِهِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِینَةُ وَ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ حَرَماً وَ هُوَ الْکُوفَةُ وَ لَنَا حَرَماً وَ هُوَ قُمُّ وَ سَتُدْفَنُ‏ فِیهِ امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِیتُسَمَّی فَاطِمَةَ مَنْ زَارَهَا وَجَبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ؛ خداوند حرمی دارد و آن مکه است، رسول خدا صلی الله علیه و آله حرمی دارد که مدینه است، امیرالمؤمنین علیه‌السلام حرمی دارد که کوفه است و برای ما حرمی است که آن قم می‌باشد و به زودی زنی از اولاد من در آن‌جا دفن می شود که نامش فاطمه است، کسی که او را زیارت کند، بهشت بر او واجب می‌شود.» (بحارالانوار،ج۹۹،ص۲۶۷)

حدیث دیگر در عظمت ایشان این است که امام صادق علیه‌السلام فرمود: «وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ‏؛ تمام شیعیان من با شفاعت ایشان وارد بهشت می شوند.» (بحار،ج۵۷ ، ص۲۲۸)

مقام شفاعت، آن‌هم با این گستردگی، نشان از عظمت و بزرگی خاصی برای حضرت معصومه سلام الله علیها است که برای ما قابل فهم نیست.

در روایت دیگری از امام رضا علیه‌السلام نقل شده که حضرت فرمود: مَنْ زارَها عارفاً بحَقّها فلَهُ الجَنّة؛ کسی که ایشان را زیارت کند در حالی که معرفت به حقش داشته باشد، بهشت بر او واجب است. (بحار، ج۴۸، ص۳۱۷)

این‌که وجوب بهشت، منوط به زیارت با معرفت شده است نیز، دلالت بر مقام و جایگاه خاصی می‌کند که حضرت معصومه علیه‌السلام دارای آن است و زیارتی که ارزش ویژه دارد، زیارت با معرفت است.

در زیارت‌نامه ایشان می‌خوانیم که: یا فاطمةُ اشفَعی لِی فِی الجَنَّة فَاِنّ لکِ عندَ اللهِ شأناً مِنَ الشَّأن؛ ای فاطمه! در بهشت رفتن مرا شفاعت کن که حقیقتاً شما نزد خداوند، شأن و جایگاه خاصی داری.
این فراز هم نشان از جایگاه والای این بانو دارد.

بابک شکورزاده