خبرگزاری حوزه | پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمود: «مَنْ أَصْبَحَ لایَهْتَمُّ بِأُمورِ الْمُسْلمینَ فَلَیْسَ بِمُسْلِمٍ»؛(1)
متأسفانه، این روزها جهان اسلام شاهد روزهای بسیار سختی است و به‌خاطر مسئلۀ فلسطین و قتل‌عام کودکان و زنان در غزه توسط رژیم غاصب صهیونیستی، ذائقۀ همه مسلمانان تلخ است. بیش از یک ماه است که هر روز، هر ساعت و هر لحظه، شاهد به خاک‌وخون کشیده‌شدن مردمی هستیم که تنها جرم آنان، مسلمان‌بودن و دفاع از سرزمین آباء و اجدادی‌شان است؛ ملت مقاوم و مظلومی که در نهایت بی‌کسی و تنهایی، ندای استغاثه‌شان بلند است.
و سوگمندانه‌تر آن‌که هیچ اقدام عملی و جدی از سوی کشورهای عربی و مسلمان منطقه برای رهایی مردم مظلوم غزه به چشم نمی‌خورد؛ جز شعاردادن، برگزاری همایش‌ها، نشست‌ها، تجمعات و بیانیه‌دادن‌ها. این در حالی است که دنیای کفر و استکبار به‌صورت متحد و علنی، علاوه بر حمایت از رژیم سفاک اسرائیل، همراه با اعزام نیرو، انواع و اقسام تجهیزات و تسلیحات جنگی را هم در اختیار این رژیم کودک‌کش قرار می‌دهد.
آیا این اقدامات کشورهای مسلمان، همان است که پیامبر رحمت (ص) از امتش انتظار دارد؟
آیا ما توانسته‌ایم به وظیفۀ مسلمانی خود عمل کنیم؟
چقدر این اقدامات‌مان رنگ‌وبوی مصلحت‌اندیشی دارد؟
آیا عدم مداخله کشورهای اسلامی و به داد مظلوم نرسیدن، مصلحت دین است یا کشورها؟
آیا پاسخ به ندای مظلوم و اهتمام‌ورزیدن به آن، اصل دین است یا مصلحت حفظ روابط بین‌الملل؟
قلب میلیون‌ها مسلمان در سراسر جهان برای این مظلومیت جریحه‌دار شده است؛ جگرها از این ماتم، پر از خون است و ملت‌ها به‌خاطر مرزهای جغرافیایی و مصلحت کشورداری (و نه مصلحت دین)، از این‌که فقط نظاره‌گر این‌همه وحشی‌گری دشمن هستند، بی‌تابند. تا کجا و تا کی باید شاهد این‌همه مظلومیت باشیم و فقط شعار حمایت سر دهیم، سرود بخوانیم و در بیانیه‌های صادره، محکوم نماییم؟ چه تعداد دیگر از مردم غزه باید مظلومانه شهید شوند تا خون در رگ مسلمانی‌مان بجوشد و صرفاً مصلحت‌اندیشی نکنیم؟
خوب است که یک‌بار دیگر حدیث شریف پیامبر (ص) را بخوانیم و ببینیم آیا شرط مسلمانی، اهتمام و اقدام است، یا مصلحت‌اندیشی‌ها؟
حمید نوروزنژاد
- اصول کافی، شیخ کلینی، ج ۲، ص ۱۶۳،
۰۰:۵۱ - ۱۴۰۲/۰۸/۲۳