به گزارش خبرگزاری حوزه، بیست و پنجم اسفندماه سال ۱۳۷۳ سالروز رحلت مرحوم حجت الاسلام والمسلمین سید احمد خمینی، فرزند امام راحل است که به این مناسبت، به بازنشر پیام امام خمینی (ره) به ملت ایران درباره سید احمد خمینی و رفع تهمت‌های ناروا نسبت به آن مرحوم خواهیم پرداخت.

بسم الله الرحمن الرحیم‏

‏‏الحمدلله علی آلائه والصلوة والسلام علی انبیائه و اولیائه سیّما النبی الختمی حبیب الله ‏‎ ‎‏صلی الله علیه و آله سیّما غائبهم و قائمهم ارواحنا له الفداء.‏

اینجانب هیچ‌گاه میل نداشته و ندارم که درباره نزدیکان خود سخنی بگویم یا دفاعی‏‎ ‎‏کنم. لکن علاوه بر آن‌که در پیشگاه مقدس حق ـ جل و علا ـ مقصر و مجرمم و از درگاه‏‎ ‎‏متعالش امید عفو و بخشش دارم و تمام سرمایه‌ام اعتراف به تقصیر و عذر از آن است و‏‎ ‎‏در نزد مسلمانان و ملت عزیز نیز اعتراف به قصور و تقصیر و از آنان امید عفو و طلب‏‎ ‎‏آمرزش دارم، در پیش گروه‌هایی و اشخاصی گناهانی نابخشودنی دارم و احتمال قوی‏‎ ‎‏می‌دهم که پس از من برای انتقام‌جویی از من به بعض نزدیکان و دوستانم تهمت‌ها که من‏ آن‌ها را ناروا می‌دانم بزنند و به آتشی که باید مرا بسوزانند آنان را بسوزانند و احیاناً به‏‎ ‎‏صورت دفاع از من انتقام مرا از آن‌ها بگیرند.

و اکنون در حیات من گفتگوها و زمزمه‌هایی‏‎ ‎‏به گوش می‌خورد که احتمال فوق را قوی‌تر می‌کند. لهذا من احساس وظیفه شرعیه‏‎ ‎‏نمودم برای رفع ظلم و تهمت، نظر خود رانزد ملت عزیز اظهار کنم که از قِبَل من در این‏‎ ‎‏خصوص تقصیری نباشد. یکی از آنان که بیش از همه احتمال انتقام‌جویی از من درباره‏ او می‌رود احمد خمینی فرزند اینجانب است.

اینجانب در پیشگاه مقدس حق شهادت‏‎ ‎‏می‌دهم که از اول انقلاب تاکنون و از پیش از انقلاب در زمانی که وارد این نحو مسائل‏‎ ‎‏سیاسی شده است از او رفتار یا گفتاری که بر خلاف مسیر انقلاب اسلامی ایران باشد ندیده‌ام و در تمام مراحل از انقلاب پشتیبانی نموده و در مرحله پیروزی شکوهمند‏‎ ‎‏انقلاب مُعین و کمک کار من بوده و است و کاری که برخلاف نظر من است انجام‏ نمی‌دهد و در امور مربوطه چه در اعلامیه‌ها یا ارشادها بدون مراجعه به من تصرف و‏‎ ‎‏دخالتی نمی‌کند؛ حتی در الفاظ اعلامیه‌ها بدون مراجعه دخالت نمی‌کند و اگر در امری‏ نظری دارد تذکر می‌دهد که تذکراتش نیز صادقانه و برخلاف مسیر انقلاب و مصلحت‏‎ ‎‏نیست و من اگر تذکراتش را نپذیرفتم تخلف از قول من نمی‌کند و من نیز اگر حرفش را‏‎ ‎‏صحیح دیدم قبول می‌کنم و امیدوارم حرف صحیح را از همه کس قبول کنم.‏

و اما در جهت مالی که بعض مخالفان انقلاب گاهی نسبت‌هایی به او می‌دهند باید‏‎ ‎‏بگویم که ایشان در امور مالی من دخالت ندارد و ضبط و حفظ بیت المال در اختیار بعض‏‎ ‎‏آقایان مورد وثوق می‌باشد و اگر برای اشخاص وجوهی بخواهد پیشنهاد می‌کند و من‏‎ ‎‏بدون واسطه یا به واسطه آن آقایان وجه را می‌رسانم. و من اعلام می‌کنم که احمد در‏‎ ‎‏هیچ بانک داخلی و خارجی و هیچ مؤسسه‌ای وجهی و سهمی ندارد و در هیچ‌جا در‏‎ ‎‏خارج و داخل زمین مزروعی و غیر آن و ساختمان و امثال ذلک ندارد و اگر بعد از من‏‎ ‎‏دارای یکی از این امور بود در داخل یا خارج دولت وقت با اجازه فقیه وقت مصادره‏‎ ‎‏نمایند و او را تحت تعقیب درآورند و امید است که دولتمردان جمهوری اسلامی همیشه‏‎ ‎‏ضوابط ر ا ملاحظه و از روابط احتراز نمایند.

از اموری که تذکرش خوب بلکه لازم است‏‎ ‎‏آن است که یکی از تهمت‌ها که به او زدند این بود که موزه عباسی را ربوده و به پاریس‏ برده و چندی ـ علی المحکی ـ مخالفانْ وقت خود را صرف آن نمودند پس از آن معلوم‏‎ ‎‏شد خلاف آن. یا او در اطراف شمال زمین‌هایی خریده است و امثال آن که برای مخالفت‏‎ ‎‏با من از او انتقام‌جویی می کردند.‏

و در امور سیاسی مدتی تهمت‌ها زده شد که احمد طرفدار منافقین است و من در طول‏‎ ‎‏مدت انقلاب مخالفت‌هایی از او می‌دیدم که دیگران بر آن شدت و قاطعیت نبودند و در‏‎ ‎‏این آخر که قضیه زندان اوین پیش آمد و شکایاتی از آقای لاجوردی می شد و مخالفت‌هایی می‌شد ‏‏[‏‏غیر‏‏]‏‏ از احمد کسی را ندیدم که بیشتر از آقای لاجوردی طرفداری‏ کند و دفاع نماید و وجود او را برای زندان اوین لازم و برکناری او را تقریباً فاجعه‏ می‌دانست.

یا مسئله طرفداری از بنی‌صدر، او مادامی که من از بنی‌صدر به واسطه بعض‏‎ ‎‏مصالح جانبداری می‌کردم او هم گاهی طرفداری می‌کرد و آنگاه که من پرده را بالا زده و‏‎ ‎‏او را برکنار کردم حتی یک مرتبه از او طرفداری نکرد و مخالفت شدید می‌کرد.

یا مسئله‏‎ ‎خط سوم که مدتی نقل مجالس مخالفان بود و تهمت‌های ناروا می‌زدند و من او را امر به‏‎ ‎‏سکوت کردم و او هیچ‌گاه از خط انقلاب و اسلام خارج نبود و بالاخره اگر بواسطه‏ انتقام‌جویی از من پس از من گروه‌هایی به مخالفت او برخاستند من دیْن خود را به او به‏ عنوان یک مسلمان و یک رَحِم ادا کردم و خداوند تبارک و تعالی حاضر و ناظر است.

و‏‎ ‎‏من امیدوارم که احمد به خدای تبارک و تعالی اتکال نماید و از غیر او از هیچ‌کس‏‎ ‎‏نهراسد و در خدمت به خالق و خلق به واسطه تهمت‌ها و مخالفت‌ها به خود تزلزل و تردید‏‎ ‎‏راه ندهد و در خدمت‌ها از خداوند متعال چشم داشت داشته باشد و برای بدست آوردن‏‎ ‎‏هیچ مقامی قدم برندارد و چون او را شخص مفید برای انقلاب می‌دانم امیدوارم در کنار‏‎ ‎‏وفاداران به انقلاب و متعهدان در راه اسلام و هدف به خدمت هر چه بیشتر قیام کند. و با‏‎ ‎‏برادران انقلابی و ایمانی در خط انقلاب و اسلام کوشش کند و از هیچ خدمتی مضایقه‏‎ ‎‏ننماید و پاداش از هیچ مخلوقی نخواهد و خدمت را در راه کشور اسلامی و اهداف الهی‏‎ ‎‏خالصانه و برای رضای خالق ـ جل و علا ـ ادامه دهد. و به مستمندان و مستضعفان که حق‏‎ ‎‏تعالی سفارش آنان را فرموده بیش از دیگران خدمت کند و دیگران را به خدمتگزاری‏‎ ‎‏دعوت کند و هر چه مشکل در راه خدمت به هدف که اسلام عزیز است پیش آید و هر‏‎ ‎‏چه کارشکنی شود، از کوشش برای خدا دست برندارد و برای هر خدمتی که او را دعوت‏‎ ‎‏کردند و تشخیص داد مفید است اجابت کند و رضای خدا را با خدمت به خلق جلب‏‎ ‎‏نماید. ‏

‏‏و اما در موضوع روحانیت که گاهی احمد مورد تهمت واقع می‌شود من او را موافق‏‎ ‎‏جدی با روحانیت می‌دانم. اساس روحانیت چیزی نیست که یک نفر مسْلم با آن مخالف‏‎ ‎‏باشد و اما موافقت بی قید و شرط که هر کس با هر عمل و اخلاق و ایده مورد تأیید او باشد‏ و لباس روحانیت به قامت هر کس اگر چه بر خلاف مشی اسلامی انسانی رفتار کند‏‎ ‎‏سزاوار و موجب لزوم غمض عین باشد از او و هیچ روحانی متعهد و مسلمان معتقد به‏‎ ‎‏ارزش‌های اسلامی متوقع نیست و نباید باشد. و اینجانب کراراً گفته ام که روحانی‌نمای‏‎ ‎‏غیر مهذب و در غیرخط اسلام از ساواکی برای اسلام و جمهوری اسلامی خطرناک‌تر‏‎ ‎‏است. در هر صورت احمد در این باره از خط اسلام و خط روحانیت متعهد پیروی‏‎ ‎‏می‌کند و امید است ان شاءالله تعالی در این خط مستقیم که صراط الله است پایدار باشد.

از‏‎ ‎‏خداوند متعال دوام جمهوری اسلامی و عزت و عظمت مسلمانان جهان بویژه ملت‏‎ ‎‏شریف ایران و تعهد و پایداری متصدیان امور و قدرت و شوکت رزمندگان سلحشور و‏‎ ‎‏حضور ملت بزرگ ایران را در صحنه خواستار‏‏[‏‏م‏‏]‏‏. والسلام علی عبادالله الصالحین.

یکشنبه ۲۳ آبان ۱۳۶۱ / ۲۷ محرّم الحرام ۱۴۰۳‏

‏‏روح الله الموسوی الخمینی غفرالله له ‏

منبع: صحیفه امام، ج۱۷، صص۹۳-۹۰