به گزارش خبرگزاری حوزه، دفتر ششم کتاب «امداد فرهنگی؛ از ادبیات و تجربه(تجربه‌های زیسته روحانیون امدادگر در گروه‌ها و سازمان‌های دین پایه)» اثر حسین پرکان و همکاران است که در پژوهشکده مطالعات تمدنی و اجتماعی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی تهیه و به همت نشر این پژوهشگاه در ۲۴۱ صفحه به چاپ رسید.

هدف از بررسی الزامات امدادگری فرهنگی دین پایه، تبیین وجوه تمایز گروه‌ها تیم‌های امدادگر فرهنگی با مددکاران اجتماعی است.

در این اثر، گروه‌ها و تیم‌های موفق امدادگری فرهنگی دین پایه مورد مطالعه میدانی قرار گرفته‌اند. در واقع با بهره‌گیری مفهومی از رویکردها، مدل‌ها و نظریه‌های مددکاری اجتماعی، مفاهیم سازمانی و مدیریتی مرتبط با گروه و تیم و نیز مضامین مرتبط با تبلیغ دین و اخلاق و اعتقادات اسلامی، نکات شایان توجهی استخراج و تبیین شده است. این نکته‌ها و داده‌ها پس از نهایی‌سازی، ذیل چهار بُعد «هویت»، «اخلاق و اعتقادات»، «همزیستی» و «ساختار و قوانین» دسته‌بندی شده است.

ساختار اثر

این کتاب در دو بخش تألیف شده است؛ بخش اول با عنوان «مباحث نظری و مدل مفهومی در توسعه دانش امدادگری فرهنگی» شامل فصل اول تا پنجم است. فصل اول با عنوان «چیستی امدادگری فرهنگی دین پایه» ضمن تشریح مفهوم امدادگری فرهنگی، رابطه مددکاری اجتماعی و امدادگری فرهنگی، دین اسلام در جایگاه شالوده امدادگری فرهنگی و مراد از مددجوی فرهنگی را بیان می‌کند. فصل دوم با عنوان «نظریه‌های مرتبط با امدادگری فرهنگی» تئوری‌ها و واقعیت‌ها و نقاط قوت و ضعف نظریه های مددکاری اجتماعی را مورد تأکید قرار داده است.

نویسنده در فصل سوم از بخش اول با عنوان «ابعاد کنشگری امدادگران فرهنگی در میدان» مددجو: در جریان امدادگری فرهنگی، مسئله: ویژگی‌ها و چیستی آن در جریان امدادگری فرهنگی و اقدام: شعاع اقدام در جریان امدادگری فرهنگی را تبیین کرده و دانش و شگردهای لازم: در جریان امدادگری فرهنگی، مرابطه امدادگر-مددجو و کیفیت آن در جریان امدادگری فرهنگی و نقش‌های مورد توقع از امدادگر در جریان امدادگری فرهنگی را به رشته تحریر درآورده است. چهارمین فصل از بخش اول کتاب حاضر با عنوان «توسعه دانش سازمانی در امداد فرهنگی» وجه ممیزه دانش و ارزش در امدادگری فرهنگی، جو سازمانی و امدادگر و بروکراسی، مددجو و امدادگری را شرح داده و تعامل با سازمان‌های بروکراتیک، آداب سازمانی و سیاست گذاری فرهنگی، امدادگری فرهنگی و دانش فرهنگی را بیان می‌کند. فصل پنجم با عنوان «کنشگری تیمی در امدادگری فرهنگی» تعریف تیم و خصوصیات آن، مهم‌ترین مزیت تیم در امدادگری فرهنگی و دین پایگیِ امدادگری در کنشگریِ تیمی را تشریح می‌کند.

دومین و آخرین بخش از کتاب مذکور با عنوان «ابعاد امدادگریِ فرهنگیِ دین‌پایه در میدان» شامل فصل ششم تا یازدهم است. فصل ششم با عنوان «تبیین روش تحقیق در میدان» استراتژی پژوهش: مطالعه چند موردی، ابزارهای تحلیلی و ابزارهای گردآوری داده‌ها را بررسی کرده و کیفیت عملیاتی کردن روش تحقیق جامعه و نمونه آماری تحقیق و جدول مضامین را به نگارش درآورده است.

فصل هفتم از بخش دوم با عنوان «بُعدِ هویتی تیم‌های امدادگر دین پایه» به بیان تعریف هویت، هویت گروه‌های امدادگر فرهنگی دین پایه و تحلیل هویتی تیم‌های امدادگری دین پایه اختصاص دارد. نویسنده در هشتمین فصل از بخش دوم کتاب حاضر با عنوان «بُعدِ معنویت و اخلاق در تیم‌های امدادگر دین پایه» لزوم برخورداری و تعهد به الگوی رشد معنوی مخاطب را مورد تأکید قرار داده است. فصل نهم با عنوان «بُعدِ همزیستی و دانش فرهنگی محیط در تیم‌های امدادگر دین پایه» ضمن تشریح اهتمام به فرصت جویی هوشمندانه، نهادینه سازی تفکر راهبردی و برخورداری از مهارت سازماندهی، ضرورت انطباق شیوه، سطح و محتوای امدادگری فرهنگی با ذائقه و نیاز مخاطب، تلاش برای ارتقای سطح بهزیستی و رفاه اجتماعی و لزوم استمرار و استدراج در امدادگری فرهنگی را به رشته تحریر درآورده است.

«بعد ساختارها و قوانین در تیم‌های امدادگر دین پایه» عنوان دهمین فصل از این کتاب است که در آن اصالت کار تیمی و نهادی در مقابل فرایندهای بروکراتیک و سازمانی، خادم محوری در برابر عاملیت در امدادگری فرهنگی و استقلال مالی و تشکیلاتی بر پایه ظرفیت‌های دینی مورد بررسی قرار گرفته است. فصل یازدهم به جمع‌بندی نهایی اختصاص دارد.

علاقه مندان برای خرید اینترنتی این کتاب می توانند به نشانی اینترنتیhttp://shop.isca.ac.ir/ مراجعه کنند.