به گزارش گروه ترجمه خبرگزاری حوزه،محمد محسن أبو النور کارشناس مصری و رئیس انجمن عربی تحلیل سیاست ایران و دارای مدرک کارشناسی ارشد و دکترا از دانشگاه الازهر است. وی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در ایران و پس از آن در فضای مجازی مطالب و پست هایی را در خصوص نحوه برگزاری انتخابات سالم در ایران منتشر کرده است.

وی در در مطلبی که در کانال تلگرامی خود با عنوان « دموکراسی به شیوه ایران» منتشر کرد نوشت:

یک روز عصر با یکی از دوستانم در پایتخت یک کشور عربی بر سر میزی نشسته بودم او از من سوال کرد : بزرگترین اشتباهی که در سال های اخیر در فهم و درک و شناخت خود از ایران مرتکب شده ایم چیست؟

گفتم : بزرگترین اشتباهی که ما اعراب تا به حال مرتکب شده ایم این است که ذهن خود را در گرو قلم های غربی گذاشته ایم که هر طور که می خواهند به سوی ما نشانه گیری کنند غرب ایران را به خوبی نمی شناسد و اگر هم بشناسد نمی خواهد به دلایل استعماری خود حقیقت کامل را درباره ایران را به ما منتقل کند .

یکی از اشتباهات ما، مثلاً با نزدیک شدن به یک ضرب الاجل انتخاباتی در ایران، این است که ما می خواهیم یک کشور خاورمیانه اسلامی را با استانداردهای اروپایی دموکراسی تطبیق کنیم به طوری که تا زمانی که کاملا از غرب تقلید نکند ما به دموکراتیک بودن آن اعتراف نمی کنیم، و این بزرگترین اشتباه است.

ایران کشوری است که در نظام حکومتی خود یک ویژگی تکوینی دارد و یک ویژگی در رابطه جامعه با دولت های متوالی و این مردم ایران هستند که قانون اساسی خود را بر اساس همین ویژگی منحصر به فرد بودن و شگفتی آور تصویب کردند.

در قانون اساسی این ملت نهادهایی وجود دارد که شاید در هیچ نظام حکومتی دیگری در دنیا نظیر نداشته باشند مثل شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام و غیره..

به طور مثال در نظام انتخاباتی آمریکا به مردم اجازه نمی دهند که آزادانه و مستقیم رای دهند و به هیچکس از خارج از احزاب دموکرات و جمهوری خواه اجازه نمی دهند زمام حکومت را به دست بگیرند.

دموکراسی آمریکایی فیلتر شده است

آمریکا، به عنوان «مادر دموکراسی غربی»، جامعه آمریکا را مجبور کرد که برود و رأی خود را به عنوان یک امضای سفید به هیئت انتخاباتی بدهد که رئیس جمهور را انتخاب می کند. رئیس جمهور فقط می تواند یک مسیحی پروتستان انگلوساکسون سفیدپوست باشد و تنها اوباما در طول تاریخ آمریکا استثنا بوده است. بنابراین این دموکراسی است که به روش آمریکایی مدون و فیلتر شده است.

بنابراین، این یک وضعیت داخلی است که مربوط به مردمی است که نظام های حاکم را در این راستا پذیرفته اند.

تنها کاری که باید بکنیم این است که به انتخاب مردم ایران احترام بگذاریم و از ایران بنویسیم تا غرب بداند و خود را به آنها واگذار نکنیم. در واقع ما اعراب بیشتر از غرب ایران را می شناسیم و این همان دموکراسی به شیوه ایرانی است.

محمد محسن أبو النور کارشناس مصری در مصاحبه ای در یوتیوب باسید جبیل روزنامه نگار گفت: میان برخی در خصوص صحبت درباره ایران رایج است که با توجه به اینکه همه اختیارات طبق قانون اساسی در دست رهبری است، مقام ریاست جمهوری ارزشی ندارد این یک جمله به ظاهر صحیح است اما در اصل کاملاً اشتباه است .

بله، رهبر حق تعیین سیاست های داخلی و خارجی و عزل و نصب همه را بر اساس اصل ۱۱۰ قانون اساسی مصوب ۱۳۵۸ و اصلاحیه های ۱۳۶۸ آن دارد، اما رئیس جمهور در نظام ایران دو سمت مهم دارد: رئیس جمهور و نخست وزیر و رئیس جمهور در نظام ایران، رئیس شورای عالی امنیت ملی است نه رهبری. اوست که طبق اصل ۱۷۶ قانون اساسی دبیرکل این شورا را منصوب می کند و این شورا است که تمام تصمیمات مهم را در سطح استراتژیک اتخاذ می کند و رئیس جمهور می تواند - با توجه به فضای مانور راهبردی کنترل شده با تعادل حساس – و در خصوص بسیاری از تصمیمات حیاتی در سطح اقتصاد، سیاست خارجی و امنیت ملی حکم دهد .

این همان چیزی است که جایگاه رئیس جمهور را در رژیم ایران بسیار مهم می کند و آن را به یک موقعیت منحصر به فرد در نظام های حاکم در سراسر جهان تبدیل می کند.

این کارشناس مصری پس از پایان انتخابات در ایران در صفحه مجازی خود با انتشار پستی نوشت:

یک نکته ضروری

صحنه انتخابات ریاست جمهوری دوباره ثابت کرد که رای سی میلیون شهروند رای به اصول گرایان و یا اصلاح طلبان نبود بلکه رای به نظام جمهوری اسلامی ایران بود و همه پرسی جدیدی بود به مشروع بودن نظام و این اقدام به این معنا است که منتخب پزشکیان نیست بلکه مقام معظم رهبری است. ایشان روند سیاسی را با زیرکی غیرمنتظره مدیریت کرد و به ما ثابت کرد ما عرب ها نتوانستیم از این عقل استراتژیک و راهبرد ایشان و شیوه اش در مطالعات و تحقیقاتمان بهره ببریم تا اینکه فقط یکبار مردم را از خانه در گرمای شدید برای ایستادن در صف صندوق رای بیرون بیاوریم کاری که نظام ولایت فقیه آن را انجام داد و از بین دو نامزد یکی را مردم برگزیدند، دو نفری که وفاداری کامل به این رهبر دارند.هدف از این سخنان بالا بردن صدای عقل و علم بر صدای عاطفه و سیاست است.