به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم آیت الله حائری شیرازی در یکی از جلسات فلسفه وام های بانکی را اینگونه بیان می کند:
قرض را برای فرج و گشایشِ کار ضعیف گذاشته‌اند؛ اما وقتی دریافت بهرۀ بانکی، با تورم توجیه شود و پس از پرداخت وام، وام‌گیرنده مجبور به پرداخت بهره باشد، وام به دام تبدیل می‌شود!.
«وام‌گیرنده» ماهی است و «وام» قلاب است و «بانک»، ماهی‌گیر! به‌محض پرداخت وام، بانک نخ را می‌کشد و وام‌گیرنده سر قلاب گیر می‌کند! یا دارایی همۀ ضامن‌ها مصادره می‌شود، یا مطالبات بانک هر لحظه افزایش می‌یابد!.
جالب اینجاست بانک برای چند میلیون وام، شرایط کمرشکن دارد؛ اما برای سه هزار میلیارد تومان، شرایط چنان سهل است که کلاه به آن گشادی سر بانک می‌رود!
