به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم حضرت آیت الله بهجت در یکی از سخنرانی های خود در سال ۱۳۷۷ به مفهوم جمله «عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَین علیه‌السلام» اشاره کردند و گفتند:

[منظور از عبارت] عِنْدَ قَبْرِ الْحُسَین علیه‌السلام [در روایات] معلوم است.[۱]

این زمین به این وسیعی کجایش عند قبر الحسین است؟ همین‌که شخص شروع کرد به قرب قبر حسین علیه‌السلام، عند قبر حسین صادق است.

یادم می‌آید در اربعین، کربلا به‌اندازه‌ای شلوغ می‌شد و به‌اندازه‌ای اجتماع می‌شد که از همان جایی که آدم از اتومبیل پیاده می‌شد، مثلاً همان گاراژی که مطابق [و روبه‌رو] با در قبلۀ صحن حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام است، از آنجا ابداً دیگر کسی نمی‌توانست حرکت بکند و بیاید، مگر در غایت صبر و طمأنینه که آیا بگذارند یک قدم جلو برود یا نه؟! مثل همان که می‌گویند اگر سوزن بیندازید به زمین نمی‌رسد.

از آنجا تا به صحن چقدر مسافت است؟ از صحن تا خود حرم چقدر مسافت است؟ حالا اگر یک‌ وقتی چنین شد و انسان قادر نبود راه برود ـ‌ همین الآن هم اگر راه را باز بگذارند[٢]، شاید جمعیت برسد به اینجا که خدا می‌داند از چند فرسخی این‌طور ازدحامی می‌شود که آدم نمی‌تواند قدم از قدم برداردـ بر همۀ این‌ها عند قبر الحسین علیه‌السلام صادق است، خصوصاً در مواقع ضرورت که آدم می‌فهمد عند قبر الحسین علیه‌السلام است.

آن جای به آن دوری عند قبر الحسین علیه‌السلام است نسبت‌به ده‌فرسخی و بیست‌فرسخی‌ای که مثلاً خارج از چهار فرسخ است [که در روایت آمده است].

پی نوشت ها:

۱. از آنجاکه نزد قبر حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام، ویژگی‌های مهمی دارد، تعبیر «عند قبر الحسین» در روایات متعددی به‌کار رفته و مطالبی دربارۀ آن مکان شریف بیان شده است. ازجمله از امام‌ صادق علیه‌السلام روایت شده است: «چهارهزار فرشته در اطراف قبر حسین علیه‌السلام هستند که جملگی ژولیده و غبارآلودند و تا روز قیامت بر آن جناب می‌گریند. رئیس ایشان فرشته‌ای است که به او منصور گفته می‌شود. هیچ زائری به زیارت آن حضرت نمی‌رود، مگر آنکه این فرشتگان به استقبالش می‌روند و هیچ وداع‌کننده‌ای [با آن حضرت وداع نمی‌کند] مگر آنکه این فرشتگان مشایعتش می‌کنند و مریض نمی‌شود مگر آنکه عیادتش می‌کنند و نمی‌میرد مگر آنکه ایشان بر او [و بر جنازه‌اش] نماز می‌خوانند و پس از مرگش از خدا برای او طلب آمرزش می‌کنند».(رحمت واسعه، ص٢۴١)

٢. حضرت آیت‌الله بهجت این بیانات را در اسفند ماه سال ١٣٧٧ بیان فرموده‌اند که در آن زمان حزب بعث، راهپیمایی اربعین را ممنوع کرده بود.