به گزارش خبرگزاری حوزه، نویسنده در این کتاب که سال ۱۳۸۲ به همت انتشارات کوثر غدیر به زیور طبع آراسته شده، پس از فصلی تشریحی در خصوص ریشه و خاستگاه کلمه حیا در ادبیات فارسی و ادبیات دینی به تبیین مهم ترین احادیث شیعی و اسلامی راجع به اهمیت و ضرورت حیامداری در زندگی فردی، خانوادگی و اجتماعی می پردازد و در ادامه البته برخی از اصلی ترین آسیب ها و آثار نامطلوب بی حیایی را بر اساس آموزه های ناب دینی و قرآنی مورد توجه قرار می دهد که از این حیث نیز اثری ارزشمند و پرمحتوا برای مخاطب عام و خاص به شمار می رود.

در بخشی از این کتاب می خوانیم؛

"انسان در جهان بینی قرآن، علاوه بر هدایت بیرونی و تشریعی، از سوی هدایت فطری و درونی نیز به راه رشد و کمال دلالت و راهنمایی شده است. آفریدگار حکیم در آفرینش انسان با الهام فطری، وی را به قوا و نیروهایی مجهز کرده است که از درون می تواند در مسیر سعادت قرار گیرد.

ملکات فاضله، سرمایه های ذاتی هستند که خداوند متعال به انسان الهام و تعلیم کرده است و از او خواسته تا این گوهرهای نهادی را حفظ و نفس خود را از آلودگی با فجور و رذائل پاک و تزکیه کند. یکی از این سرمایه ها و ارزش های انسانی حیاء و شرم است.

حیاء برخاسته از فطرت انسان و معیار و مالکی برای انسانیت و رشد کمال اوست و در وجدان اخلاقی هر انسانی نهفته است...حیاء یک نیروی بازدارنده روحی است که از ظهور و انتقال زشتی های درون و آثار ناپسند آن به عالم بیرون جلوگیری می کند و همانند پوششی، صاحب خود را از صورت زیبا و نیکویی برخوردار می سازد. "