به گزارش خبرگزاری حوزه از تبریز، طاهری خسروشاهی رئیس بنیاد ایرانشناسی استان آذربایجان شرقی با اعلام این خبر اعلام کرد: همزمان با هفتۀ کتاب و در روزهای منتسب به ایام فاطمیه و شهادت حضرت فاطمه زهرا(ع) و در سالروز وفات علامه طباطبایی، بنیاد ایرانشناسی نشست تخصصی «علامه طباطبایی در وادی شعر و ادب» را برگزار می‌کند.
طاهری خسروشاهی همچنین اظهار کرد: در این نشست تخصصی، محققان برجسته‌ای از جمله سندپژوه و رجال‌شناس برجسته آذربایجان، دکتر صمد اسماعیل‌زاده با عنوان ناگفته‌هایی از علامه و دکتر یحیی نورالدینی مولف کتاب حافظ‌شناسی در آذربایجان با موضوع مجالس حافظ‌خوانی علامه طباطبایی و نگاهی به شرح ایشان بر دیوان حافظ سخنرانی می‌کنند و اینجانب نیز در کنار استادان محترم، نکاتی درباره سرنوشت اشعار و دیوان شعر علامه طباطبایی بیان خواهم کرد.
وی افزود: این پرسش در اذهان بسیاری از علاقه‌مندان علامه طباطبایی است که چرا حضرت علامه، در اواخر عمر مبارک خویش، سروده‌های خود را از اطرافیان بازخواستند و همه را یکجا از میان بردند؟ اگر چه در این میان دوستان و نزدیکان ایشان، بعضی از اشعار باقی‌مانده علامه را که بعدها منتشر شد، حفظ کردند.
وی ادامه داد: سال‌های بعد توسط دوستان و نزدیکان ایشان، اشعاری در کتاب‌ها و مجلات گوناگون به صورت پراکنده چاپ می‌شد که بعضی منتسب به ایشان خوانده می‌شود و بعضی به صورت قطعی، از ایشان نقل می‌شد. این رویه ادامه داشت تا آنکه بازمانده‌های اشعار علامه که در دست خانواده و شاگردان نزدیک و مریدان ایشان بود، به همت یکی از طلاب پژوهشگر، آقای «سید علی تهرانی» جمع‌آوری شد.
پژوهشگر حوزه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تبریز مطرح کرد: مجموعه گردآوری شده با عنوان «ز مهر افروخته» که به تأیید علمای بزرگ و نزدیکان حضرت استاد رسیده بود، ناگفته‌های نغزی همراه با کامل‌ترین مجموعه اشعار علامه طباطبایی بود که در سال ۸۱ توسط انتشارات سروش و با همکاری سازمان تبلیغات اسلامی آذربایجان شرقی منتشر و با استقبال فراوانی در بازار نشر روبرو شد.
وی بیان کرد: شعرهای اندکی هم که از علامه باقی‌مانده اشعار روان و پرمحتوایی است که می‌توان روزها و ماه‌ها با آن‌ها زیست و با اندیشه در آن، در حاصل یک عمر دانش‌اندوزی، تفکر، عبادت و ریاضت‌های سخت و سوزان آن فرزانه دوران شریک شد. اشعار علامه طباطبایی حاکی از روانی طبع و صداقت بیان است.
نظر شما