به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت‌الاسلام ظریفی به سؤال خبرنگار حوزه‌نیوز با موضوع «شیوه مقابله با معضل دروغگویی فرزندان» پاسخ داد که تقدیم شما فرهیختگان می شود.
پرسش: بعضی از والدین با معضل دروغگویی فرزندان مواجه هستند. راهکار و شیوه های درست برای مقابله و مانع شدن میل فرزندان به این ارزش‌های منفی اخلاقی چیست و اگر وارد این فضا شدند، چطور می‌توان این بحران را کنترل کرد؟
پاسخ:
والدین باید اقتضای سن بچه ها را مراعات کنند. بچه ها زیر سه سالگی درکی از دروغ ندارند، لذا اگر بچه ها در سنین زیر سه سال دروغ بگویند، ما نباید حساسیت نشان دهیم.
اگر حساسیت نشان دهیم، این دروغ به مرور زمان تثبیت می‌شود؛ اما اگر حساسیت نشان ندهیم و حواس او را پرت کنیم، مسئله دروغ گفتن از سر بچه می‌افتد.
بچه های سه تا شش سال به شدت دارای قوه خیال بالایی هستند
در بچه های بالای سه سال باید حساسیت خرج داد. نکته مهمی که باید توجه داشت این است که بچه های سه تا شش سال به شدت دارای قوه خیال بالایی هستند.
در این دوره قوه خیال آنقدر بالاست که بچه ها مرز بین واقعیت و خیال را درک نمی کنند.
برخی اوقات برای والدین داستان هایی تعریف می کنند که والدین می دانند که این واقعیت ندارد و درهمان حین اگر پدر و مادر بگویند که دروغ نگو، در این صورت مسئله دروغ در ذهن او تثبیت می شود و بچه در عالم خود می گوید «من که دروغ نگفتم».
در بچه های سنین بالا در صورت دروغ گفتن آنها، باید به فکر علت این دروغ گویی بود و این علت باید درمان شود.
برخی اوقات بچه ها برای جلب توجه دروغ می گویند و اگر این علت را فهمیدیم، در این صورت باید به بچه توجه و محبت داشته باشیم.
یقینا با درمان علت، معلول حل خواهد شد. در برخی از مواقع بچه به خاطر ترس دروغ می گوید، یعنی می داند اگر مادر واقعیت یک امری را بفهمد، بیچاره خواهد شد و به ناچار به دروغ متوسل می شود.
باید علت دروغ بچه‌ها را پیدا کرده و درمان کنیم
در اینجا ما باید اول به او اطمینان بدهیم تا فضای اطمینان بتوانند بر ترس غلبه کند، در این صورت بچه به راحتی می تواند با واقعیت امر کنار بیاید.
اگر با او صحبت کنیم و اشتباهات او را دلسوزانه رفع کنیم، یقینا با وجود فضای اطمینان پی به اشتباهات خود می برد و در صدد جبران آنها خواهد شد.
گاهی بچه ها واقعاً درست می‌گویند، اما بعداً متوجه می‌شوند که باید تنبیه شوند تا دوباره آن کار را تکرار نکنند.
بچه‌ها زمانی می‌ترسند که احساس کنند قرار است کتک بخورند یا تنبیه خیلی شدیدی شوند.
بنابراین، وقتی می‌آیند و می‌گویند «ولش کن» یا «بگذار دروغ بگویم تا تمام شود»، ما باید به آنها بگوییم وقتی کار اشتباهی انجام داده‌اید، حالا باید خودتان تنبیه را انتخاب کنید. در این مواقع، گاهی می‌توانیم تنبیه را در اختیار خود بچه قرار دهیم، چون اثر تربیتی آن بیشتر است.
اگر فضایی از اعتماد و اطمینان ایجاد کنیم، بچه‌ها نمی‌ترسند و می‌توانند دروغ را کنار بگذارند؛ بنابراین باید علت را پیدا کرده و درمان کنیم.
برای مطالعه متن کامل مصاحبه خبرگزاری حوزه با حجت‌الاسلام ظریفی، کارشناس تربیت فرزند اینجا را کلیک نمایید.
