خبرگزاری حوزه | در آن روز آفتابی و بسیار زیبا در تاریخ ۳۰ آبان ماه ۱۴۰۳، برخی از اعضای خانواده جامعة الزهراء (سلام الله علیها) با دل‌های پر از امید و شوق، راهی دیدار یار شدند.
هیچگاه باورم نمی شد که بنده سرتاپا تقصیر بتوانم در جمع خوبان راهی این دیدار شوم، وقتی پیامک این دیدار برایم آمد تا ساعت ها فقط گوشی موبایل را نگاه می کردم، و پیام را مدام چک می کردم.
خدایا یعنی من انتخاب شدم، این پیامک با من است...
این پیام چه آیه و نشانه ای از مسیر ولایت برایم رقم زده است...
خدای مهربانم، در این وانفسای دوران غیبت چه حجتی را بر من تمام خواهی کرد...
ساعت ها با این افکار و تدبر در این آیه و نشانه الهی اشک می ریختم و خداوند متعال را شکر می کردم، و از طرفی بار مسئولیتی جدید در مسیر ولایت، گویی امانم را بریده بود.
وقتی متوجه شدم روز ملاقات، روز چهارشنبه است، طبق برنامه هر هفته که آخر هفته را برای خدمت به پدر و مادر به دست بوسی شان می روم، بار سفر را بسته و روز سه شنبه همراه خانواده به سمت تهران راهی شدم.
اینبار طور دیگری به پابوسی مادر و پدرم رفتم؛ مادر و پدری که تمام تلاش شان در زندگی، عبودیت و بندگی خداست.
مادر و پدری که تجسم انسان های الهی هستند که در این بارگاه خود را خادم فرزندانشان می دانند که الهی فکر کنند، الهی قدم بردانند و الهی زندگی کنند.
درب منزل را زده و مثل همیشه روی ماه مادر، همچون مهتاب می درخشید. وقتی خبر را به مادر دادم، دست ها رو به آسمان برده و خداوند را شکر کرد و عاقبت بخیری فرزندانش را از خداوند متعال خواست.
کم کم فامیل متوجه شدند و نامه ها بود که با پیک موتوری به درب منزل می آمد که به دست حضرت آقا برسانم.
برخی هم برای التماس دعا به منزل پدری آماده بودند...، اشک ها بدرقه راهم شده بود و عشق خانواده راهی دیدار...
خانواده ای با عطر عشق به ولایت؛ گویی قلب های مشتاق زودتر از روز دیدار، راهی این سفر شده بود و قبل از این ملاقات، در مسیر راه بهشت در حال حرکت و صیرورت آن به آن.
بالاخره لحظه دیدار سرآمد، صدای لطیف و دلنشین رهبری فرزانه، از لب‌های پاک ایشان شروع به بیان نکات ارزشمندی کرد که دل‌های همه را به معرفت و امید رهنمون شد، امیدی دوباره، در راه ساخت راهی برای ظهور مهدی موعود عجل الله فرجه الشریف.
امیدی که در همان سال های اولیه ی طلبگی سال ۷۴ در مسیر آمدن به جامعة الزهراء سلام الله علیها درک کرده بودم.
حس زیبایی که در این دیدار حاکم بود، حس زیبای وحدت، محبت و همبستگی در خانواده جامعة الزهراء سلام الله علیها را انتقال می داد؛ گویی تک تک اعضا، نماینده طیفی از تربیت شدگان مکتب خمینی کبیر بودند.
این دیدار نه تنها یک جلسه صمیمی بود، بلکه یک تجربه روحی و انسانی بی‌قیاس برای حضار رقم خورد.
در ابتدای این دیدار مدیر ارجمند جامعة الزهراء (سلام الله علیها)، خانم برقعی زیدعزها، با احترام و ادب خاصی به مقام معظم رهبری پیشنهادهای خود را در مورد آینده جامعه الزهرا سلام الله علیها ارائه کردند و از راهنمایی‌ها و نکات حضرت آقا بهره‌مندمان نمودند.
بانو برقعی در این دیدار گویی از صحنه های نماد صلابت ولایی حضرت زهرا سلام الله علیها الگو گرفته بودند، دو بار مقام معظم رهبری به سخنان ایشان اشاره کردند، و فرمودند هر چه ما می خواستیم بیان کنیم در سخنان خانم (منظور بانو برقعی) وجود داشت و با تمام وجود به خود بالیدم که تحت مدیریت بانویی هستم که در افق نگاه رهبری حرکت می کند و فکر می نماید و به ایشان افتخار کردم.
بعد از سخنان ایشان، مقام معظم رهبری نیز با لطف و کرامت، ارائه طریق در گام دوم جامعه الزهرا را تقدیم خانواده جامعة الزهراء سلام الله علیها نمودند.
سخنان ایشان برایم تداعی کننده اهمیت جایگاه بی بدیل و بی نظیر جامعة الزهراء سلام الله علیها در عرصه ملی و بین المللی را نمودار کرد، آنگاه که حضرت ایشان به گذشته تا حال جامعه، با بیان زحمات مدیران مجموعه یاد کردند.
و سپس از بحث تحول در حوزه، اعم از تحول در منابع درسی، تحول در سرفصل مباحث مورد تدقیق در حوزه علمیه، تحول در تبلیغ و حاکمیت دین با آیه لیظهره علی الدین کله راه را نشان دادند.
این دیدار به عنوان یک فرصت مغتنم برای تبادل نظر و ارتباط مؤثر بین خانواده جامعة الزهرا (سلام الله علیها) و مقام معظم رهبری به یاد ماندنی شد و چهل سال دوم را ترسیم کرد.
چهل سالی که باید اصالت با تحول شود، تحولی کلان نگر و همه جانبه نگر، تحولی از عمق حوزه علمیه با میراث هزار ساله...
تحولی که باید توسط انسان های شایسته رقم بخورد، تا مسیر توحید در زندگی بانوی موحد،همچون روزی درخشان نمودار شود.
به امید این تحول ...
حکمت نیا
نظر شما