خانم اکرم رباط میلی مبلغ موسسه آموزش عالی ریحانة النبی (س)اراک در ولادت امام جواد علیه السلام در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در اراک اظهار داشت: حضرت محمدبن‌علی (ع) ملقّب به جواد و تقی، در دهم رجب سال ١٩۵ دیده به جهان گشودند. مادر ایشان کنیزی با فضیلت به نام «خیزران» است.

وی گفت: امام جواد (ع) ابتدای امامت، حدود هفت سال سن داشتند. سابقه نداشت که یکی از امامان در کودکی به این مقام نائل شود. این موضوع باعث تردید و حیرت بسیاری از شیعیان گردید.کار به جایی رسید که برخی از شیعه‌ها نه‌تنها امامت امام جواد (ع) را برنتابیدند، بلکه در امامت امام رضا (ع) هم به شک افتادند و به واقفیه گرایش پیدا کردند.

رباط میلی بیان کرد: علمای اهل‌سنت که خود را در رقابت با شیعه می‌دیدند، شیعیان را به سخره گرفتند و گفتند: «اینان را بنگرید که امامشان یک کودک هفت‌ساله است!».

وی افزود: در برخی از نقل‌ها آمده است که بزرگانی از اصحاب امام رضا و امام کاظم (ع) چنان به تردید افتاده بودند که گفتند: «باید صبر کنیم که علی‌ بن‌ محمد (ع) به بلوغ برسد و بعد او را امام خود بدانیم». برخی هم فکر می‌کردند که امام جواد (ع) چون از پدر دور بوده، علوم امامت به وی منتقل نشده است. در این شرایط یکی از عموهای آن حضرت نیز ادعای امامت کرد، ولی چون نواقص علمی او آشکار گردید، به او التفاتی نشد.

مبلغ موسسه آموزش عالی ریحانة النبی اراک در ادامه گفت: اما این تردیدها چندان پایدار نماند؛ زیرا شیعیان پس از مدت کوتاهی با دریای بی‌کران علوم و عظمت بی‌انتهای امام جواد (ع) مواجه شدند و یقین پیدا کردند که او با پدران بزرگوار خود هیچ تفاوتی ندارد.

رباط میلی تصریح کرد: بسیاری از علمای شیعه و اصحاب امام کاظم (ع) برای زیارت به مدینه آمدند و خدمت امام جواد (ع) رسیدند. نقل است که از اجتماع آنان، مجلسی طولانی برپا شد و امام (ع) در همان مجلس سی‌هزار مسئله را در یک روز پاسخ داد؛ به‌گونه‌ای که شیعیان دانستند که قطعاً آن حضرت امام وقت و حجت خدا بر روی زمین است.

وی خاطرنشان ساخت: یکی از اموری که شیعیان را در این تشخیص صحیح یاری کرد، رفتار سرشار از معرفت علی‌ بن‌ جعفر (س)، عموی بزرگوار امام جواد (ع) است. او که خود اهل فضلیت و دانش بود، با اینکه بیش از هشتاد سال داشت، امام جواد (ع) را به‌ خاطر امامتش احترام می‌کرد؛ در برابر آن حضرت می‌ایستاد و کفش‌های ایشان را جفت می‌نمود. به او گفته شد: «تو با این محاسن سفید و سابقه‌ای که داری، جلوی یک کودک می‌ایستی و کفش‌هایش را جفت می‌کنی؟». پاسخ داد: «خداوند لیاقت امامت را در این ریش‌های سفید من ندیده است، ولی در این کودک دیده است.

رباط میلی اضافه کرد: نام «جواد» یادآور جود و بخشش و احسان پروردگار متعال است و از صفات و نامهای خداوند بوده، که در وجود مقدس حضرت امام محمد تقی‏(ع) تجسم یافته است و کرامت و احسان پدران بزرگوارش را در اذهان زنده می‏کند.

وی افزود: مهمترین خصوصیت اخلاقی امام نهم (ع) که به همین نام نیز مشهور گشته‌اند، ‌لقب ‌جواد می باشد که حاکی ‌از آن‌ است‌ که آن حضرت، اهل ‌دهش ‌و بخشش‌ و به ‌سخاوت مشهور بوده اند.

رباط میلی خاطر نشان کرد: حضرت جواد (ع)، در میان شیعیان و اهل سنت به لقب "باب المراد" مشهور بودند، زیرا حاجت های مردم را بسیار برآورده می ساخت و کرامتهای بی شماری از آن حضرت دیده شده است. امام رضا (ع) باتوجه به ویژگی های فرزند گرامیشان درباره ایشان می فرمایند: این مولودی است که با برکت تر از او برای شیعیان ما به دنیا نیامده است. (بحارالانوار، ج۵۰، ص۲۳، ح۱۴). همچنین در بیان این برکت و بزرگواری امام جواد (ع) در جایی دیگر می فرماید: الصادق والصابر والفاضل و قره اعین المؤمنین و غیظ الملحدین؛ او راستگو، صبور و بردبار، دارای فضیلت نور چشم مؤمنان و مایه خشم کفار است. (مستدرک عوالم العلوم، ج ۳۲، ص ۷۲).

وی در ادامه به خصوصیات امام جواد اشاره کرد و گفت: از مهمترین خصوصیات اخلاقی امام نهم (ع)حضرت جواد الائمه، بردباری، بخشندگی و سخاوت آن حضرت بود. امام نهم(ع) در مقابل مصائب و گرفتاری‏های روزگار به شدّت شکیبا و بردبار بودند. آن حضرت در مقابل حوادث سخت و پیشآمدهای ناگوار هیچ‏گاه برآشفته و مضطرب نمی‏شد بلکه با اتکال به خدای متعال به صبر و تحمّل روی می‏آورد. البته این در صورتی بود که به شخص حضرت مشکلات روی می‏آورد؛ اما در مورد اصول اسلامی و حدود الهی کاملاً در مقام دفاع برآمده و موضع‏گیری‏های اساسی و حساب شده داشتند.

مدارا با همسر ناشایست، بردباری در قبال ستم‏های حاکمان مستبد و صبر در ناملایمات فراوان زندگی همانند شهادت پدر، نمونه‏هایی از بردباری آن حضرت است. آن بزرگوار صبر بر مصائب را از بهترین صفات نیک‏مردان قلمداد کرده و می ‏فرمود:

اَلصَّبْرُ عَلَی المُصیبَةِ مُصیبَةٌ عَلَی الشَّامِتِ بِها؛ شکیبائی بر ناملایمات و مصائب، بر شماتت کنندگان مصیبت زده ناگوار است.

رباط میلی گفت: از دیگر خصوصیات اخلاقی امام نهم (ع)، شجاعت و صراحت لهجه در گفتارهای حق‏ طلبانه بود.

خدمت به مردم و رفع نیازهای آنان همانند سایر ائمه اطهار (ع) از ویژگی های رفتاری امام نهم بود. آن حضرت باتقواترین فرد اهل زمان خود بود و کسی در جود و بخشش در مرتبه آن حضرت قرار نداشت. ایشان ‌در آغاز هر ماه‌صدقه‌ می‌داد، با مردم ‌به ‌نیکی‌ معاشرت‌ و به‌ ایشان ‌سلام‌ می‌کرد، برای ‌رفع‌ گرفتاریهای‌ مردم ‌نزد صاحبان ‌مناصب ‌شفاعت‌ می‌کرد، از خطاها درمی‌گذشت‌و برای ‌اصحابش ‌دعامی‌فرمود.

عبادت های پیوسته امام و نیایش های شبانه آن حضرت مشهور بود. اظهار نیازمندی به درگاه ایزد متعال خصوصیت ویژه همه امامان و از جمله خصوصیات اخلاقی امام نهم (ع) بود.