یکشنبه ۲۳ دی ۱۴۰۳ - ۱۲:۰۷
عارف ساده‌زیست/ سالروز درگذشت آیت‌الله مجتهدی تهرانی(ره)

حوزه/ سبک زندگی آیت‌الله احمدمجتهدی تهرانی خاص بود او مردی فروتن و ساده‌زیست بود که در عمل این ویژگی‌ها را بروز می‌داد به همین دلیل مردم از او الگو می‌گرفتند و بسیار به این مجتهد فرهیخته احترام می‌گذاشتند.

به گزارش خبرگزاری حوزه از تهران، مرحوم آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی در نهم مهرماه سال ۱۳۰۲ شمسی برابر با دوم رجب‌المرجب سال ۱۳۴۳ قمری در تهران چشم به جهان گشود.

وی در خاندانی با تقوی و ورع و فضل و شرف پرورش یافت، پدر ایشان مرحوم محمدباقر از کسبه‌های معروف و با تقوی و متدین تهران بود و جد ایشان مرحوم میرزا احمد از تجار مشهور و از مؤمنین و متدینین عصر خود بود. بعد از این دو بزرگوار اجداد حضرت آیت‌الله مجتهدی همگی در کسوت روحانیت و از علماء جلیل‌القدر و مبلغین اسلام و از ائمه جماعات مشهور کاشان بودند. از جمله اجداد ایشان آیات و حجج‌اسلام، حاج ملا محمدعلی مجتهد و حاج ملامحمد باقر مجتهد و حاج ملا محمد کاظم مجتهد کاشانی بودند.

صاحب کتاب لباب‌الالقاب تألیف آیت‌الله مرحوم آخوند ملا حبیب‌الله شریف کاشانی متوفی ۱۳۴۰ قمری درباره یکی از اجداد ایشان یعنی حضرت آیت‌الله حاج شیخ محمدعلی مجتهد کاشانی می‌نویسد: «او فرزند حاج محمدباقر کاشانی است و آیت‌الله حاج محمدعلی مجتهد کاشانی عالمی فاضل و مدرسی بزرگوار در علوم شرعی و عقلی بود، به حدی که فضل و علم و زهدش بر دیگران مسلم و آشکار بود و آن مرحوم فرزندی داشت به نام حاج ملا ابوالقاسم که او هم حکیم و منجمی زبردست بود و من آن فرزند را دیده بودم و او در تهران فوت کرد و مرحوم آیت‌الله حاج محمدعلی از شاگردان فقیه عالیقدر حضرت آیت‌الله سیدمحمد تقی کاشانی بود و او از شاگردان عالم ربانی و معلم اخلاق حاج ملا احمد نراقی است و ملااحمد نراقی استاد شیخ مرتضی انصاری بود و وقتی که ملااحمد نراقی از رحلت آیت‌الله سیدمحمد تقی کاشانی باخبر شدند از شدت حزن و اندوه و با صدای رسا و بلند شدید گریه کردند و از فقدان آن عالم بزرگوار تاسف خوردند.»

آیت‌الله مجتهدی در سال ۱۳۶۲ قمری و در سن ۱۹ سالگی به کسوت روحانیت درآمد و قبل از آن در بازار تهران مشغول به‌کار بود و پدر ایشان یعنی مرحوم محمدباقر راضی نبود که فرزندش طلبه شود ولی بر اثر عشق و علاقه بسیاری که جناب استاد به علم و دانش داشت به سوی طلبگی روی آورد. با توجه به مخالفت پدر، سال‌ها با عسرت و سختی بسیار، در لباس روحانیت به تحصیل علم پرداخت و بعد از سال‌ها نه تنها پدر راضی شد بلکه بر وجود چنین فرزندی در نزد خویشان و نزدیکان و در اجتماع افتخار می‌کرد.

وی پنج سال بعد یعنی در سال ۱۳۶۷ قمری و در سن ۲۴ سالگی ازدواج کرد و در همین سال دروس رسائل و مکاسب را نزد آقایان فاضل (پدر حضرت آیت‌الله العظمی فاضل لنکرانی) و سیدحسین قاضی و آقا شیخ قاسم نحوی امتحان داد و با موفقیت به اتمام رساند. بعد از قریب دو سال در سن ۲۶ سالگی و در سال ۱۳۶۹ قمری امتحان کفایه و قسمتی از درس خارج را با موفقیت گذراند. آیت‌الله مجتهدی در ضمن تحصیل، به تدریس کتب حوزوی هم می‌پرداخت و وقتی که از قم به تهران آمد شب‌ها در مسجد امین‌الدوله که مرحوم حاج شیخ محمد حسین زاهد در آنجا مشغول به تدرس و اقامه نماز بود، استاد هم، صبح و عصر به امر تدریس اشتغال داشت و چون مرحوم حاج شیخ محمدحسین زاهد در اواخر عمر و با وجود کهولت سن به سختی مشغول تعلیم و تربیت طلاب بود، بنابراین از آیت‌الله مجتهدی تقاضا کرد که علاوه بر تدریس، شب‌ها هم منبر برود و آیت‌الله مجتهدی در طول دو سال، شش جزء از اول قرآن را با استفاده از تفسیر برهان که مبنای تفسیری ایشان بود برای مستمعان آیات قرآن را تفسیر می‌کرد.

آیت‌الله احمد مجتهدی تهرانی صبح‌ها در مسجد مرحوم حاج سید عزیزالله بازار برای طلاب به تدریس کتب ادبیات و فقه مشغول بود و بعد از ظهرها هم برای کسانی که روزها شاغل بودند و بعد از ظهرها درس می‌خواندند به تدریس کتب حوزوی از قبیل مطول، سیوطی، مغنی، منطق و غیره می‌پرداخت. وی پس از گذشت سه سال از رحلت عارف زاهد و معلم اخلاق حاج شیخ محمدحسین زاهد رحمة‌الله همچنان به امر تدریس در مسجد مرحوم حاج سید عزیزالله تهران مشغول بود تا آنکه عده‌ای از علماء و مردم متدین، از ایشان تقاضا کردند که حوزه علمیه را به مسجد مرحوم حاج ملا جعفر منتقل کنند که در آن زمان مسجد، انبار خاک ذغال و خمره ترشی کسبه محل بود و تجار و مردم متدین با علما مشورت کردند و به این نتیجه رسیدند که آیت‌الله مجتهدی به دلایلی نسبت به علمای دیگر برای ادامه راه مرحوم حاج شیخ محمد حسین زاهد ارجحیت دارد. بنابراین با همت تجار و مردم متدین، آیت‌الله مجتهدی توانست حوزه علمیه فعلی را که در تهران واقع است تأسیس کند.

سبک زندگی آیت‌الله احمدمجتهدی تهرانی خاص بود. او مردی فروتن و ساده‌زیست بود که در عمل این ویژگی‌ها را بروز می‌داد. به همین دلیل مردم از او الگو می‌گرفتند و بسیار به این مجتهد فرهیخته احترام می‌گذاشتند. سرانجام این عالم ربانی به علت عفونت ریه، در سن ۸۵ سالگی در ۲۳ دی‌ماه ۱۳۸۶ برابر با چهارم محرم ‌الحرام ۱۴۲۹ قمری در بیمارستان بازرگانان تهران، دارفانی را وداع گفت.

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha