خانم گیتی فیروزی معاون فرهنگی مدرسه علمیه الزهرا (س) اراک همزمان با سالروز وفات حضرت ابوطالب عموی پیامبر اکرم (ص) در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در اراک،گفت: ابوطالب درخانواده ای خـداپرست و موحـد و درسایه پدری همچون عبدالمطلب که ازکمالات روحی و امتیازات معنوی برخوردار بود، پرورش یافت. و همانندپدرش در مسـیر آیین حنیف ابراهیمی قدم برمی داشت و منصب سـقایت و آبرسانی به زائران خانه خدا و پاسداری ازجان حضرت محمد(ص) را به نیکویی بر عهده گرفت.

وی افزود: ابوطالب نه تنها تحت تاثیرشرک و بت پرستی مردم مکه قرارنگرفت، بلکه در مقابل شـیوه های جاهلیت ایسـتادگی کرد و نوشـیدن مشـروبات را برخودحرام ساخت وخود را از هرگونه فساد و آلودگی، برحذر داشت.

فیروزی اظهار داشت: او نخستین کسـی است که «سوگندخوردن اولیای مقتول برای اثبات قتل» را در امر قضا،سنت قرار داد و بعـدها اســلام نیز آن را بـا نـام «قسـامه» تثـبیت کرد.

معاون فرهنگی مدرسه علمیه الزهرا (س) اراک بیان کرد:مورخـان نوشــته اند: «ابوطـالب سـه سـال قبـل از هجرت، بعـداز آنکه پیامبر(ص) و یارانش از «شـعب»خارج شدند، در ماه شوال یا ذی القعده درسن۸۴سالگی از دنیا رفت.» و درحالی دنیا را وداع گفت که قلبش لـبریز از ایمـان به خـدا و عشـق به محمـد(ص) بـود. بـدنش را در مکه معظمه در مقـبره حجون معروف به «قبرسـتان ابوطـالب» دفن کردنـد. بـا مرگ او خیمه ای از حزن و انـدوه بر پیامبر اسـلام و مسـلمانان آن روزکه کمتر از پنجاه نفر بودنـد،سایه افکندزیرا آنان بهترین حامی، مدافع و فداکار در راه اسـلام را از دست دادند.

وی در ادامه تصریح کرد: ابن کثیر و ابن اثیر نقل میکنند: «کفار قریش پس از وفـات ابوطـالب بر ســر مبـارک پیـامبر(ص)خـاک و گـاهی روده گوسـفند می ریختنـد.

فیروزی در ادامه اضافه کرد: انـدوه مسـلمانان چنـد روز بعـد با درگذشت حضرت خدیجه، رکن دیگر اسلام وحامی پیامبرخدا، دوچندان شد. درگذشت ابوطالب وخدیجه کبری مصیبت بزرگی برای رسولخـدا بود. پیـامبر(ص) میفرمایـد: «ما نالت قریش منی شـیئا اکرهه حتی مات ابوطالب» تا زمانیکه ابوطالب زنـده بـود، قریش نمیتـوانست هیـچگونه ناخوشاینـدی برای من ایجـادکنـد.»

وی خاطر نشان ساخت: ابوطـالب پس از درگـذشت عبـدالمطلب،کفـالت و سرپرستی محمـد(ص) راکه هشت سـاله بود به عهـده گرفت و تـا هنگـام وفـاتش، ۴۲ سـال تمـام، پروانه وار به گردشـمع وجـود او گشت. و در تمـام حالاـت، درسـفر وحضـر ازاوحراست و حفاظت کامل نمود و در راه هـدف مقـدس پیامبر اسـلام که نشـر آیین یکتـاپرستی و ریشه کن کردن شـرک و بت پرستی بود از هیـچ کوششـی دریغ ننمود،حتی به مـدت سه سـال درکنار پیامبر(ص) و سـایر بنی هاشم در «شـعب ابیطالب» که دره ای خشک وسوزان بود به سـر برد. وی همواره ایمان خود راکتمان میکرد تا بهتر از اسـلام وحضـرت محمـد(ص) دفـاع نمایـد.