به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه از مشهد، همه آنها که دل در گرو محبت و عشق امام‌حسین (ع) دارند، می‌دانند که راه جلب توجه و عنایت حضرت سیدالشهدا (ع)، برادرشان حضرت عباس (ع) است؛ علمداری که پشت و پناه برادر بود و نامش شانه‌به‌شانه سیدالشهدا (ع) بر تارک تاریخ می‌درخشد و نه‌تنها شیعه و مسلمان بلکه حتی ارامنه، متوسل به دستان بریده او می‌شوند. در سالروز ولادت آن جانباز کربلا با حجت الاسلام مهدی شریعتی‌تبار، مدیرگروه انقلاب و تمدن اسلامی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان‌قدس‌رضوی و کارشناس مذهبی، گفت‌وگو کرده‌ایم.
زبان؛ قاصر از وصف یل ام البنین (ع)
حجت الاسلام شریعتی تبار با بیان این که زبان و قلم از تبیین شخصیت عباس‌بن‌علی (ع) و بیان فضایل شخصیتی ایشان، عاجز و قاصر است، گفت: حضرت ابوالفضل العباس(ع) شخصیتی است که سه امام معصوم (ع) و حجت الهی درباره ایشان توصیفات بلند و والایی دارند؛ ازجمله امام‌حسین (ع) که در غروب روز تاسوعا وقتی سپاه عمربن‌سعد به‌سمت خیمه های امام حمله کرد، حضرت سیدالشهدا (ع) فرمود: «عباس من به فدای تو، برو و ببین چه می‌خواهند». ازآنجاکه در بیان امام معصوم مبالغه نیست، این نوع خطاب قراردادن، شخصیت و جایگاه حضرت ابوالفضل (ع) را نشان می‌دهد.
مایه امید و استواری امام‌حسین (ع)
وی ادامه داد: از امام‌حسین (ع) در روز عاشورا جمله‌ای نقل شده است که هیچ جای دیگر به زبان نیاورده‌اند، جز بر بالین حضرت عباس (ع)، وقتی فرمودند: «اکنون کمرم شکست و امیدم ناامید شد». گویی تا حضرت عباس (ع) بود، امام‌حسین (ع) استوار و راست‌قامت بودند و با رفتن او، امید ایشان هم از دست رفت. امام‌سجاد (ع) نیز در همین راستا می‌فرمایند: «خدا رحمت کند عمویم عباس (ع) را که اهل ایثار و جهاد در راه خدا و در رکاب امام زمانش بود، تاجایی‌که دو دستش قطع شد و خدا به‌جای دو دست، دو بال به او می‌دهد که با ملائکه در محشر پرواز می‌کند».
غبطه همه شهدا به عباس‌بن‌علی (ع)
حجت الاسلام شریعتی تبار با اشاره به بیان امام سجاد (ع) که می‌فرمایند: «عمویم عباس نزد خدا جایگاهی دارد که همه شهدا روز قیامت به مقام ایشان غبطه می‌خورند»، خاطر نشان کرد: امام‌صادق (ع) نیز در وصف عباس‌بن‌علی (ع) می‌فرمایند: «ایشان از بصیرت نافذ، ایمان محکم، جهاد در راه خدا، زیر پرچم ولایت، موفقیت در آزمون‌های سخت و افتخار شهادت برخوردار بودند»؛ یعنی برخلاف برخی عادات مرسوم که حضرت عباس (ع) را به قامت بلند و زیبایی صورت، وصف می‌کنند و این صفات، فضیلت و ارزش به‌حساب نمی‌آید، امام ششم (ع) ارزش عباس‌بن‌علی (ع) را به شجاعت، ایثار، مجاهدت در راه خدا و ولایتمداری می‌دانند.
راز مقامات حضرت عباس (ع)
مدیرگروه انقلاب و تمدن اسلامی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان‌قدس‌رضوی با بیان این که سالروز ولادت حضرت عباس (ع) با حسن سلیقه، روز جانباز نام گرفته است؛ چون ایشان قبل از شهادت، جانباز شدند و دو دست و دو چشم خود را در راه دین و امامشان از دست دادند، ابراز کرد: باید توجه کرد که عوامل مختلفی در شکل‌گیری شخصیت انسان تأثیرگذار است؛ نخست وراثت و خانواده و دوم، عوامل محیطی و اکتسابی. پدر حضرت عباس (ع)، امیرالمؤمنین (ع) بودند که در همه فضایل انسانی سرآمد و الگوی عالم هستند.
ولایتمداری را از مادر آموخت
وی با بیان این که فاطمه‌ام‌البنین (س) هم با آن فضایل روحی و شخصیتی اعم از ادب، وفا، شجاعت و... تأثیری شگرف بر تربیت ابوالفضل العباس (ع) گذاشت، گفت: وقتی بشیر از جانب امام‌سجاد (ع) مأمور به آوردن خبر واقعه عاشورا می‌شود، حضرت‌ام‌البنین (س) می‌فرمایند: «فرزندان من هیچ؛ همه عالم فدای حجت خدا، حسین (ع)، از حسین (ع) برای من بگو!». ایشان در عین شجاعت، ادب و ایمان، ارتباطی عمیق با ولایت داشتند.
جهاد برای خودسازی
حجت الاسلام شریعتی تبار با بیان این که جدای از عوامل وراثتی و خانوادگی، تلاش و مجاهدت انسان نیز از او شخصیتی ممتاز ساخت، تصریح کرد: ایشان بصیرت نافذ داشت و ژرف‌نگر بود و درست و بجا اقدام می کرد و ایمانی محکم مقابل وسوسه‌های شیطان داشت. در تعبیر قرآن است که انسان‌های مؤمن، مقابل این وسوسه‌ها با یاد خدا و ذکر و بصیرت، خود را نجات می‌دهند و حضرت عباس (ع) نیز چنین بودند.
وفادار و صادق
مدیرگروه انقلاب و تمدن اسلامی بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان‌قدس‌رضوی با بیان این که وفاداری و رعایت ادب در زندگی انسان‌های بزرگ، به‌ویژه حضرت ابوالفضل (ع)، ظهور و بروز ویژه‌ای داشته است و نه‌تنها آموزه‌های دینی بلکه ادبیات هم بر این فضایل تأکید می‌کنند، افزود: در روایت است «وفاداری، همراه و همزاد صداقت است»؛ یعنی اگر اعضای خانواده و جامعه صداقت داشته باشند، وفادار هم خواهند بود.
الگوی ادب
وی با بیان این که حضرت عباس (ع) در عهد خود صادق و استوار بودند؛ چنان‌که با خدا عهد بستند و فرمودند: «به خدا سوگند اگر دستم را قطع کنید، از دینم دست نمی‌کشم»، عنوان کرد: ایشان به ادب هم آراسته بودند؛ ادب به معنای رعایت ارزش‌ها و اصول اخلاقی و انسانی در تعاملات اجتماعی است. به تعبیر شاعر «از خدا خواهیم توفیق ادب/ بی‌ادب محروم شد از لطف رب»؛ یعنی اگر ادب دینی در جامعه رعایت نشود، از نعمت و رحمت خدا محروم می‌شویم.
انتهای پیام 313/49
نظر شما