به گزارش خبرگزاری حوزه، مرحوم آیت الله محمدعلی ناصری از اساتید اخلاق حوزه در یکی از دروس اخلاق خود به موضوع «محبت الهی، کیمیای سعادت انسان» پرداختند که متن آن بدین شرح است:

حضرت علی علیه‌السلام می‌فرماید: «محبت خداوند همچون آتشی است که بر هر چه بگذرد، آن را می‌سوزاند و نور الهی بر هر چه بتابد، آن را روشن می‌سازد.»

این حدیث شریف بیانگر این حقیقت است که انسان اگر رابطه‌ای صحیح با خداوند برقرار کند، تمام امور زندگی‌اش سامان می‌یابد و نزد ائمه معصومین علیهم‌السلام و اولیای الهی مقبول می‌افتد.

* دو گام ساده برای برقراری ارتباط با خدا

برقراری ارتباط با خداوند امری دشوار نیست و تنها دو گام ساده دارد:

نخست رها کردن نفس و هواهای نفسانی

دوم روی آوردن به سوی خداوند

خوشا به حال کسانی که این ارتباط را به درستی برقرار کرده‌اند و به مقام قرب الهی رسیده‌اند؛ آنان هنگام رحلت از دنیا نه تنها ترسی ندارند، بلکه مشتاق دیدار پروردگارشان هستند، همچون شهدای کربلا که برای شهادت از یکدیگر سبقت می‌گرفتند.

رضایت خداوند در انجام واجبات و ترک محرمات است. انسان نباید تابع خواسته‌های نفسانی باشد، بلکه باید قلبش جایگاه محبت الهی باشد.

محبت خداوند چنان قدرتمند است که تمام محبت‌های دیگر را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. خداوند از ابتدای خلقت تا کنون نعمت‌های بی‌شماری به ما عطا کرده است؛ از حفاظت در رحم مادر گرفته تا دفع بلاها و حفظ آبرو و عزت ما.

آیا ما نیز در مقابل این همه محبت، فرمان‌های او را اطاعت می‌کنیم؟ کسی که حقیقتاً خدا را دوست داشته باشد، هرگز گناه نمی‌کند.

هر عمل نیک یا گناهی که انسان انجام می‌دهد، اثر آن را خواهد دید. باید اندیشید که چه کسی این همه نعمت را به ما عطا کرده و ما را به این دنیا آورده است.

* خداوند سریع‌الرضا است

در روایت آمده که یک روز دنیا در قیامت معادل هفتاد سال است، اما انسان می‌تواند با توبه واقعی و بازگشت به سوی خدا، سرنوشت خود را در همین دنیا رقم بزند. خداوند سریع‌الرضا است و زود راضی می‌شود.

پیامبر اکرم صلی‌الله علیه‌وآله فرموده‌اند: «دوستی علی حسنه‌ای است که هیچ گناهی با آن ضرر نمی‌رساند و دشمنی با علی گناهی است که هیچ عمل نیکی با آن سود نمی‌بخشد.»

این به آن معنا نیست که شیعیان می‌توانند گناه کنند، بلکه منظور این است که دوستدار واقعی امام علی علیه‌السلام اساساً گناه نمی‌کند، همانطور که یاران خاص ایشان مانند سلمان، ابوذر و مقداد چنین بودند.

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «زینت ما باشید نه مایه ننگ ما.»

متأسفانه بسیاری از ما تنها در حرف ادعای دوستی اهل‌بیت را داریم، اما در عمل خلاف آن را نشان می‌دهیم.

باید تمام اعمال ما، حتی امور مباح، رنگ و بوی عبادت داشته باشد.

* دنیا فقط وسیله‌ای برای رسیدن به کمال است

پیامبر اکرم صلی‌الله علیه‌وآله فرموده‌اند که «دیدار مؤمن به منزله زیارت ایشان است، همچنان که زیارت امام حسین علیه‌السلام به منزله زیارت خداوند در عرش است».

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «زمانی که محبت خدا در دل جای گیرد، همه چیز را از آن خارج می‌کند». برای رسیدن به این مقام باید دل را از محبت دنیا خالی کرد.

البته داشتن ثروت و امکانات دنیوی اشکالی ندارد، چنانکه ائمه علیهم‌السلام نیز از آن برخوردار بودند، اما نباید دنیا هدف باشد بلکه باید وسیله‌ای برای رسیدن به کمال باشد.

امیرالمؤمنین علیه‌السلام و پیامبر اکرم صلی‌الله علیه‌وآله بر این نکته تأکید داشته‌اند که «انسان بنده احسان است و دل‌ها مجذوب نیکی‌کننده می‌شوند».

با تفکر در احسان‌های بی‌شمار الهی و توبه واقعی می‌توان به درگاه او بازگشت، زیرا خداوند کریم وعده داده است که توبه‌کنندگان را نمی‌راند.