به گزارش خبرگزاری حوزه، در احوالات حکیم قطب الدین شیرازی، پزشک، منجم و فیلسوف بزرگ ایرانی اینچنین آمده است:

قطب الدین شیرازی مجلس درسی داشت.

روزی خواجه نصیر طوسی به صورت ناشناس به مجلس درس او رفت.

وقتی شاگردان بعد از درس به استاد اطلاع دادند، گفت: «او حتما فردا هم به مجلس درس آید. پس باید در موضوعی بحث کنیم که خواجه بر آن تسلط نداشته باشد».

با شاگردان قرار گذاشت که «بحث نبض» قانون بوعلی در علم پزشکی را مطرح کنند.

در روز موعود او طرح بحث کرد و اشکالات متعددی به ابن سینا وارد ساخت.

سپس از یکی از شاگردانش که در جوار خواجه نشسته بود، خواست درس را تقریر کند. آن شخص موقع جواب دچار لکنت شد و نتوانست.

خواجه پس از کسب اجازه از استاد، خطاهای استاد را بیان کرد. استاد دست خواجه را گرفت و در جای خود نشاند و از اینجا ارتباط بین آن دو شروع شد.

روزی خواجه، مناظره ای در موضوع امامت با قطب که سنی مذهب بود، آغاز کرد و ادله قطب را به شکست کشانید. او سه بار شیعه شد؛ اما باز به مرام سابقش بازگشت.

در مرحله چهارم به خواجه گفت:«اگر یکی از شاگردانت مرا مجاب کند واقعا شیعه می شوم». در این مرحله قطب دلایل عقلی شاگرد خواجه را پذیرفت و شیعه شد.

منبع: کتاب خواجه نصیر، یاور وحی و عقل، ۹۵ تا ۹۳