خبرگزاری حوزه | خدا شاهده خیلی بی‌جنبه‌ای!
به نظرم این یکی از کلماتی است که فرشتگان به ما می‌گویند!
فرشتگان می‌گویند؟! بله فرشتگان! منظورم همان ملائک خداوند است که روی شانۀ ما حضور داشته و در حال یادداشت کردن اوضاع و احوال ما هستند.
حالا چرا باید فرشته‌ها به ما بگویند بی‌جنبه؟! مگر ما با آنها شوخی داریم؟!
در حقیقت بی‌جنبه بودن صرفاً برای شوخی با دیگران نیست، جنبه را برای ما بد جا انداخته‌اند.
منظور از جنبه همان ظرفیت است، حالا یکی ظرفیت ندارد با او شوخی کنند و زود ناراحت می‌شود، دیگری ظرفیت ندارد دوست داشته بشود و از بقیه سوءاستفاده می‌کند، دیگری ظرفیت ندارد مسئولیت داشته باشد و به نفع خود و دوستانش از مسئولیت استفاده می‌کند، دیگری ظرفیت ندارد پول داشته باشد و مغرور می‌شود، دیگری ظرفیت ندارد مشهور باشد و به اطرافیانش کم‌محلی می‌کند و...
جنبه همان تعبیر دیگری است که از حلم می‌شود و ما معمولاً صبر و حلم را با یکدیگر یکی می‌دانیم در حالی که فاصله این دو با هم از زمین تا زیر زمین است!
آدمی که ظرفیت داشته باشد با چیزهایی که مربوط به دنیا است خودش را گم نمی‌کند! به قول مشهدی‌ها باد نمی‌کند و خودش را بالا نمی‌داند، همین خصوصیت باعث می‌شود که محبوب دل‌ها شود و برای خدا کار کند.
آدم تعجب می‌کند! وقتی خدا می‌خواهد ابراهیم را مدح کند می‌گوید: إِنَّ إِبْرَاهِیمَ لَأَوَّاهٌ حَلِیمٌ (التوبه ۱۱۴)
دوستان خدا، هم از خدا می‌ترسند و هم با ظرفیت‌اند!
این آیه وقتی ابراهیم را حلیم می‌داند که ایشان متوجه می‌شوند آذر دشمن خدا است! و بعد از او دوری می‌کنند؛ اینکه انسان از کسی که او را بزرگ کرده دل بکند و خم به ابرو نیاورد خیلی ظرفیت می‌خواهد!
انسانی که حلیم نیست علم و فقهش در موقع حساس نمی‌توانند کمک کننده او باشند!
شما فرض کنید حضرت زینب سلام‌الله‌علیها حلم نداشت، با آن‌همه غم و مصیبت اگر از خود بی‌خود می‌شد دیگر نمی‌توانست دشمنان خدا را رسوا کند و به وظیفه خودش عمل کند؛ این حلم خیلی به درد اصحاب کربلا خورد، خیلی به درد همه مؤمنین می‌خورد و ما نیز باید تمرین کنیم تا حلیم بشویم!
علیرضا صادقی
نظر شما