به گزارش خبرنگار خبرگزاری حوزه مستقر در سی‌و دومین نمایشگاه بین‌المللی قرآن کریم در مصلای تهران، دکتر مهدی صحراگرد عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد در نشست تخصصی «قرآن‌های تاریخی و نسخه‌های خطی» که شامگاه جمعه ۱۷ اسفند ۱۴۰۳ در سی و دومین نمایشگاه بین‌المللی قرآن برگزار شد به ارائه یافته‌های جدید درباره قرآن منسوب به امام رضا (ع) پرداخت.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد از کشف اوراق جدیدی از این قرآن خبر داد که ارتباط آن با نسخه‌های موجود در حرم امام رضا (ع) را تأیید می‌کند.

صحراگرد با اشاره به اهمیت نسخه‌های خطی قرآن، گفت: قرآن منسوب به امام رضا (ع) یکی از نفیس‌ترین نسخه‌های خطی جهان اسلام است که در کتابخانه آستان قدس رضوی نگهداری می‌شود. اخیراً اوراق جدیدی از این قرآن در مجموعه‌های مختلف شناسایی شده که ارتباط آن با نسخه اصلی را تأیید می‌کند.

وی افزود: این اوراق جدید که در حرم امام رضا (ع) و همچنین در حراجی‌های بین‌المللی مانند لندن یافت شده‌اند، نشان می‌دهند که این قرآن در گذشته حدود ۳۸۴ برگ داشته است. تاکنون ۵۶ برگ از این قرآن شناسایی شده و برخی از اوراق آن نیز در مجموعه‌های بزرگ جهانی پراکنده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد با اشاره به ویژگی‌های فنی این قرآن، توضیح داد: این قرآن در هر صفحه ۱۶ سطر دارد و ابعاد فضای نوشتاری آن ۱۷.۵ در ۱۳ سانتی‌متر است. خط این قرآن از نوع کوفی ایرانی است که در قرن دوم و سوم هجری رواج داشته و برای قرآن‌های جامع و یک جلدی استفاده می‌شده است.

وی همچنین به شباهت این قرآن با دیگر نسخه‌های معروف جهان اسلام اشاره کرد و گفت: قرآن آبی، یکی از معروف‌ترین قرآن‌های خط کوفی، از نظر سبک و شیوه کتابت شباهت زیادی به قرآن منسوب به امام رضا (ع) دارد. همچنین قرآن دیگری با شماره ۳۲ در کتابخانه آستان قدس رضوی وجود دارد که به شدت شبیه به این قرآن است و حتی احتمال می‌رود که کاتب هر دو قرآن یک نفر باشد.

صحراگرد در ادامه به افزوده‌های بعدی به این قرآن اشاره کرد و گفت: در قرن چهارم و پنجم هجری، علائمی مانند اعراب، تشدید و نقاط به این قرآن اضافه شده است. این افزوده‌ها نشان می‌دهد که این قرآن در طول تاریخ دستخوش تغییراتی شده و عناصر جدیدی به آن اضافه شده است.

عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی مشهد در پایان سخنان خود اظهار کرد: این یافته‌ها نه تنها اهمیت تاریخی قرآن منسوب به امام رضا (ع) را نشان می‌دهد، بلکه گواهی بر نقش مهم ایران در توسعه هنر کتابت قرآن در قرون اولیه اسلامی است. این قرآن‌ها بخشی از میراث فرهنگی و مذهبی ما هستند که باید به دقت حفظ و مطالعه شوند.