حجتالاسلام والمسلمین زمانیفرد، عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه در مشهد، دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان را بهعنوان یکی از پرمعناترین دعاهای این ماه مورد تحلیل قرار داد و سه محور اصلی آن را تشریح کرد.
وی اظهار داشت: این دعا سرشار از نکات کلیدی و نیازهای اساسی بندگان در مسیر بندگی است. هر فراز آن بیانگر نوعی نیاز حیاتی است که انسان متدیّن برای کسب رضایت خداوند و پیمودن مسیر قرب به او، باید از خداوند طلب کند.
درخواست توفیق برای انجام عبادات
حجتالاسلام والمسلمین زمانیفرد، اولین خواسته مطرحشده در این دعا را، یاری از خداوند برای انجام وظایف بندگی دانست و گفت: روزه(صیام) و نماز(قیام) از اصلیترین عبادات ماه رمضان هستند که انسان باید برای انجام آنها از خداوند طلب مدد کند. راز این درخواست آن است که انجام عبادات و وظایف بندگی، فارغ از توان جسمی و روانی انسان، نیازمند لطف و توفیق الهی است، بسیاری از افراد با وجود داشتن توانایی جسمی، از برکات روزه و نماز محروم میمانند؛ چراکه به آنها توفیق بندگی عطا نشده است.
وی افزود: دعای روز هفتم با آموزش طلب مدد از خداوند، نشان میدهد که انسان بدون یاری خداوند در انجام وظایف بندگی ناتوان است و تنها با توفیق الهی میتوان به درجات عالی عبادت و حضور قلب در نماز و روزه رسید، لذا بندگی حقیقی زمانی محقق میشود که انسان بتواند با عمق جان، وظایف دینی خود را تعظیم کند؛ وظایفی که خداوند آنها را طریقی به سوی رشد و تعالی قرار داده است.
درخواست مصونیت از گناهان و لغزشها
حجتالاسلام والمسلمین زمانیفرد با اشاره به اهمیت ترک گناهان در کنار انجام اعمال صالح بیان داشت: همانگونه که انجام واجبات اهمیت دارد، ترک محرمات نیز بخش جداییناپذیر از بندگی است. گناهان و لغزشها نهتنها ارتباط انسان با خداوند را مخدوش میکنند، بلکه مانع ظهور آثار معنوی اعمال صالح در جان انسان میشوند.
وی اضافه کرد: در ماه مبارک رمضان که فرصتی نورانی و استثنایی برای پرورش روح و مراقبت از نفس است، ترک گناهان باید بیش از گذشته مورد توجه قرار گیرد. انسان زمانی میتواند از آثار معنوی عبادات بهرهمند شود که روح و جان خود را از آلودگیها پاک کرده باشد. این درخواست در دعای روز هفتم به معنای حفاظت از انسان در برابر عواملی است که او را از مسیر بندگی دور میکنند. گناهان، قلب انسان را آلوده و نور ایمان را در وجود او خاموش میکنند، در حالی که مصونیت از گناه، عاملی مهم در اوجبخشیدن به کیفیت عبادات است.
درخواست توفیق برای دوام ذکر خداوند
عضو شورای عالی حوزه علمیه خراسان با تأکید بر اهمیت ذکر خداوند در زندگی مؤمن افزود: ذکر خداوند حقیقی، به معنای حضور دائمی و قلبی خداوند در تمام لحظات زندگی است. ذکر واقعی چیزی فراتر از گفتار زبانی است؛ این ذکر، حالتی دائمی از یاد خداوند در قلب و ذهن انسان است که آرامش و اطمینان واقعی به همراه دارد. ذکر خداوند عامل نجات از غفلتها و انحرافات است و در عین حال، انسان را به محبوبیت نزد خداوند نزدیک میکند. محبتی که وقتی در دل انسان جای گیرد، باعث ایجاد آثار تصاعدی در تمام اعمال و رفتار او خواهد شد.
حجتالاسلام والمسلمین زمانیفرد تصریح کرد: در این دعا از خداوند خواسته میشود که انسان بتواند لحظهبهلحظه در حضور قلب با او باشد. حضور دائمی خداوند در روح و جان، عامل بیمه شدن انسان در برابر گناهان و انحرافات است، امام صادق(علیهالسلام) نیز در حدیثی شریف فرمودند: «لقلب حرم الله، فلا تسکن فیه غیر الله»؛ قلب انسان حرم الهی است و جز خداوند نباید در آن جای داده شود.
وی به مفهوم توفیق الهی و نقش آن در تحقق همه این خواستهها اشاره کرد و افزود: برای دستیابی به هر یک از این سه ویژگی، انجام عبادات، ترک محرمات و داشتن ذکر دائمی، انسان نیازمند توفیق الهی است. خداوند زمینهساز همه تلاشها و موفقیتهای معنوی انسان است، اما توفیق هدیهای میباشد که تنها با لطف و عنایت او به دست میآید.
حجتالاسلام والمسلمین زمانیفرد اذعان داشت: دعای روز هفتم به ما میآموزد که حتی در محبت و ارتباط با خداوند نیز بدون اراده و توفیق او نمیتوان گامی واقعی برداشت. همه چیز به یاری خداوند وابسته است و در نهایت از او میخواهیم که این توفیق را به ما و همه روزهداران در سراسر جهان عطا کند تا بتوانیم در این ماه شریف، روح خود را به تعالی برسانیم و نوری از ایمان و محبت الهی در جان خویش برافروزیم.
این عضو شورایعالی حوزه علمیه خراسان در پایان تأکید کرد: دعای روز هفتم ماه مبارک رمضان سرشار از معانی بلند و خواستههایی است که نیاز واقعی هر انسان مؤمن را در مسیر بندگی، رشد معنوی و قرب الهی ترسیم میکند. از خداوند متعال طلب میکنیم که این تقاضاهای ارزشمند را برای تمام روزهداران در سراسر جهان اجابت کند و ما را در مسیر بندگی استوار نگه دارد.
نظر شما