به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین علی نظری منفرد، چهارشنبه شب در مراسم بزرگداشت مرحوم دکتر وزیری، در مدرسه علمیه امیرالمومنین(ع) قم با اشاره به این که عمر بخشی از زندگی انسان در این دنیاست و دنیای زمینی، توقفگاهی چند ساله در این مسیر است، گفت: انسان در این دنیا نه مستقر است و نه متوطن؛ بلکه مسافری است که از یک دنیای دیگر به این جهان آمده و باید آن را بدون هیچ قید و شرطی ترک کند؛ ترک دنیا نیز به دست او نیست و باید دست دیگری این ترک را مقدر کند.

این استاد حوزه با بیان این که در آیات و روایات فراوانی بر لزوم توجه به یاد مرگ و دوری از دلبستگی به دنیا تاکید شده است، ادامه داد: همه این تاکیدات برای آن است که انسان هر روز به خود نهیب بزند که این دنیا ماندگار نیست و به هیچ رکنی از ارکان  هستی دنیوی دل نبندد.

وی  اضافه کرد: اقامتگاه حقیقی انسان در ادبیات قرآنی، به خلد تعبیر شده است و تعبیر خالدین در قرآن به جایگاه ابدی یک گروه از انسان های خوب یا بد اطلاق می شود؛ به همین جهت هرچیزی خارج از این قاعده، از منظر دین فناشدنی است.

حجت الاسلام والمسلمین نظری منفرد یادآور شد: یکی از نکات جالبی که ائمه معصومین(ع) در مورد انسان و رابطه او با دنیا بیان کرده اند، آن است که انسان ها می دانند که دنیا فنا شدنی است، ولی به شکلی رفتار می کنند که گویی همیشگی است!

وی خاطرنشان کرد: امام حسن عسگری(ع) در وصیت تاریخی خود به شیعیان فرمودند که "وصیت من به شما بعد از قرائت قرآن، یادکثیر مرگ است"؛ ایشان فرمودند "صبح و شام در فکر مرگ باشید، چون اگر از این فکر خارج شوید، سرنوشت شما مشخص نخواهد بود".

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به این که یکی از مشکلات ما در تعلیم و تبلیغ آن است که همیشه از یاد مرگ، تعبیر سلبی ارایه کرده ایم نه ایجابی، گفت: یاد مرگ در حقیقت چراغ روشن زندگی، مایه افزونی رزق، طول عمر، برکت و وسعت در زندگی آدمی است؛ از دیگر آثار مرگ می توان به کثیرالتوبه شدن انسان، خَیر شدن او و خیرخواهی بندگان اشاره کرد.

وی بیان داشت: پیامبر اسلام(ص) همیشه به قبور مسلمین می رفتند و با آنها سخت می گفتند؛ همیشه به یاد مرگ بودند و خود را آماده حضور در بین آنها می دیدند؛ به همین دلیل بود که ایشان نیز امر می فرمودند که مردم با یاد مرگ قلبشان را روشن نگه دارند.

حجت الاسلام والمسلمین نظری منفرد با تاکید بر این که اگر یاد مرگ در جامعه نهادینه شود، بسیاری از این معضلات فرهنگی نیز حل خواهد شد، ابراز داشت: یاد مرگ باعث جوانی، حیات و نشاط جامعه خواهد شد و ما را از سستی نجات می دهد؛ جامعه ای که یاد مرگ در آن تسری یابد، بالنده، زنده و پویا خواهد بود.