دوشنبه ۵ آذر ۱۴۰۳ |۲۳ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 25, 2024

در آستانه شهادت امام صادق (ع) پیامی از سوی آیت‌الله العظمی وحید خراسانی صادر شد.

به گزارش مرکز خبر حوزه، متن پیام معظم له بدین شرح است.
غرض از آفرینش عالم و آدم ، معرفت و عبادت خداوندی است که آیات علم و قدرت و حکمت بی انتهای او در تمام کائنات نمایان است ، و نظم حاکم بر جهان از ترکیب یک ذرّه تا هزاران کهکشان گواه  وحدانیّت او است.
وبعثت تمام انبیاء برای این است که عقل آدمی را به علم ، و اراده او را به ایمان، و روح او را به مکارم اخلاق ، و اعمال او را به خیر و صلاح هدایت کنند ، و نظامی قائم به قسط و عدل با اجرای احکام خداوندی که آسمان و زمین را به عدل به پا داشته به وجود آورند ، و آن غرض از خلقت و آن هدف از بعثت به وجود کسی میسّر شد که اصول و فروع اسلام را که حاصل رسالت فرستادگان خدا از آدم تا خاتم است از مبدأ تا معاد و از طهارت تا دیات به بشریّت آموخت ، و آفاق افکار را به انوار علم و حکمت کتاب و سنّت منوّر کرد.
عامّه و خاصّه به علم و اجابت دعاء او که دو علامت امامت است اعتراف کردند ، و اعلام علمای اسلام شهادت دادند که آنچه بشر به علم آن تا روز قیامت محتاج است ، در کتاب اوست.
خاتم انبیاء او را صادق نامید ، و اسم او به روایت امام زین العابدین ( علیه السلام ) نزد اهل آسمان صادق است.
خداوندی که فرموده « یا ایّها الذین آمنوا اتقو الله و کونوا مع الصّادقین » چنین صادقی را حجّت خود قرار داده است.
اول، امام اهل سنت ، مالک بن انس میگوید :« چشم من افضل از جعفربن محمّد در فضل و علم و ورع ندیده است » .
و ابو حنیفه او را اعلم الناس دانسته ، و از امام مالکیه نقل شده است که بر قلب بشری افضل از او درعلم و عبادت و فضل و ورع خطور نکرده است .
سعادتمند مردمی که پیرو صادقی باشند که صادق آل محمّد ( صلوات الله علیهم اجمعین ) است .
ابن شهر آشوب در(مناقب) و قطب راوندی در (خرائج) از مفضل بن عمر روایت کردند که :
« با ابی عبدالله جعفربن محمّد ( علیه السلام ) می رفتیم ، به زنی برخورد کردیم که گاو مرده در مقابلش بود ، و آن زن و کودکانش گریه میکردند . آن حضرت از سبب گریه آن زن و طفلانش پرسید . گفت : این حیوان وسیله معیشت من و طفلانم بود ، و اکنون در کار خود متحّیرم که چه کنم ؟ فرمود : میخواهی خدا او را برای تو زنده کند ؟ آن زن گفت : آیا با این مصیبت مرا مسخره میکنی ؟ دعایی خواند و پای خود را به آن حیوان زد، گاو به سرعت سر پا ایستاد ، آن زن گفت : به پروردگار کعبه ، او عیسی بن مریم است .
آن حضرت به میان مردم رفت تا کسی او را نشناسد»
کسی که از قدمش اعجاز نفس عیسی ظاهر میشود و نفسش حیات ابد به آدمیّت می بخشد و مذهبش صراط مستقیمی است که انبیاء و مرسلین و شهدا و صّدیقین و عباد الله الصّالحین به ان متنعّمند ، روز شهادتش روز مصیبت اسلام و مسلمین است .
وظیفه کسانی که مشرّف به شرف مذهب جعفری هستند آن است که روز شهادت آن حضرت به پا خیزند و در هیئات عزاداری به شوق زیارت آن قبر ویرانه که کنز مخفی خدا در آن آرمیده ، بر سر و سینه زنند، و به ناله های جانسوز به یاد آن امام مظلوم و پیکر مسموم و مرقد مهدوم، مشمول دعای آن حضرت شوند که فرمود: « اللهم ارحم الصّرخه التی کانت لنا ».
خوشا به حال آن دسته های عزاداری که با آن ناله ها، به دعای او رحمتی نصیبشان شود که خدای متعال فرمود:« و رحمه ربّک خیر ممّا یجمعون»
« فعلی الآطائب من اهل بیت محمّد و علی ( صلی الله علیهماو آلهما) فلیبک الباکون»
انا لله و انا الیه راجعون
حسین وحید خراسانی

انتهای پیام

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha