به گزارش خبرگزاری حوزه، آیت الله محفوظی در دیدار اعضای ستاد کنگره بزرگداشت آیت الله قاضی با اشاره به این که این عالم ربانی از بزرگان مکتب تشیع بود اظهارداشت:حوزه امروزبرای پیشرفت و انجام رسالت های خود نیازمند عالمانی چون مرحوم آیت الله قاضی است.

عضو جامعه مدرسین با تاکید بر اهتمام همگان بر شناخت ابعاد عالمان گذشته افزود:ثمره برگزاری همایش ها و کنگره های مربوط به علما نیزباید در چارچوب برنامه ریزی مدون باشد تا علاوه بر اینکه نسل جدید با علمای گذشته خود آشنا می شوند شاهد ظهور دگر بار عالمانی چون مرحوم قاضی و شاگردان ایشان چون آیت الله العظمی بهجت ومیرزا علی اکبر مرندی باشیم

آیت الله محفوظی با بیان این که مرحوم قاضی در سطح بسیار بالایی از عرفان قرارداشتند گفت:امروز اگر ما خواهان این هستیم که به رتبه عرفانی ایشان برسیم باید در تهذیب نفس و دوری از گناهان بسیار کار کنیم

وی با تاکید بر این که مانیازمند عرفان عملی هستیم ادامه داد:امروز یکی از وظایف اصلی ما احیای نام این بزرگان است که برگزاری این همایش ها نیز بسیار موثر می باشد ولی باید به عرفان عملی در این نشست ها و کنگره ها بیشتر اهتمام بورزیم

این استاد حوزه با تاکید براین مطلب که آیت الله قاضی از مجتهدان و عارفان برجسته ای بود که نفس عیسوی داشت تاکید کرد: بسیاری از ابعاد شخصیتی این عالم ربانی همچنان مجهول و ناشناخته مانده و شناخت کامل این افراد، نیازمند صدها کنگره و همایش است

وی باتاکید بر این که علاوه بر مرحوم قاضی در مورد ابعاد شخصیتی شاگردان ایشان نیز کارهای زیادی انجام نشده است گفت:شاگردان این عالم ربایی نیز هرکدام از استوانه های حوزه  بوده و هرکسی نمی توانست به راحتی پای منبر مرحوم قاضی نشسته و شاگردی ایشان را کند

وی به بیان خاطره ای از مرجع فقید آیت الله العظمی بهجت پرداخت و اذعان داشت: 45 سال پیش عالم معروفی از اصفهان به قم آمده بود و بنده با ایشان ملاقاتی داشتم و در آن زمان که آیت الله بهجت به این صورت شناخته شده نبودند ،ایشان گفتند :آیت الله بهجت موقعی که می خواست در درس مرحوم قاضی شرکت کند  از سوی این عالم ربانی مورد آزمایش قرار گرفت و پس از قبولی توانستند منصب شاگردی ایشان را بگیرند

آیت الله محفوظی در بخش پایانی سخنان خود به الگوگیری از سیره عملی مرحوم قاضی تاکید کردو یادآورشد: مرحوم آیت الله العظمی بهجت به نقل از استاد خود بیان می کردند که روش رسیدن به  کمال انسان در تعبد خلاصه می شود و اینکه اگر انسان نماز اول وقت را به جا آورد یقینا به کمال واقعی خواهد رسید.