به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین سید محمد سعیدی، شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، در جمع زائران مسجد مقدس جمکران با اشاره به اهمیت بهره گیری از فیوضات لیالی قدر، گفت: شب‌های قدر از مهم ترین جایگاه‌های کسب فیض در درگاه الهی است که باید از این فرصت استثنایی برای غفران و رضوان الهی بهره برد.
وی افزود: یکی از مهم ترین وظایفی که بندگان در این ماه مبارک بر عهده دارند، دعاست که در این زمینه، قرآن و اولیاالله سفارش بسیار زیادی در این زمینه داشته اند و بندگان و مومنان را به این عمل مهم برای رسیدن به سعادت و خوشبختی فراخوانده اند.
امام جمعه قم ادامه داد: خداوند متعال، در آیات نورانی قرآن، اجابت نیازهای بندگان را منوط به درخواست آنان کرده است و این درخواست را دعا نامیده است؛ بدون شک هر بنده ای که با توجه به درگاه الهی روی بیاورد، خواسته اش برآورده می شود و این وعده الهی به انسان است.
وی با اشاره به روایات نبوی و علوی در خصوص دعا، اظهارکرد: پیامبر اکرم(ص) دعا را مغز عبادت ذکر کرده اند که نشان می دهد اگر کسی به طور عادی نیز لب به دعا داشته باشد، در جمع عبادت کنندگان قرار گرفته و اتفاقا بهترین نوع عبادت را نیز به درگاه خداوند انجام می دهد؛ زیرا بدون شک، خداوند علاقه بسیاری به دعای بندگان برای سعادت و خوشبختی دارد، چون این نشانه ای از پذیرش عبودیت خداوند است و نشان دهنده نیت پاک بندگان و دوری از غیر خداست.
تولیت آستانه مقدسه حضرت فاطمه معصومه(س)، دعا برای آمرزش گناهان در شب‌های قدر را از مهم‌‍ترین اولویت‌های دعای انسان، برشمرد و ابراز داشت: بدون شک خداوند کسی را که گناهان زیادی را نیز مرتکب شده است و برای پوشش این گناهان، به درگاه الهی روی آورده است را غریق رحمت می کند؛ در روایات ما آمده است که خداوند گناهان کسی را که توبه حقیقی می کند و به سوی گناهان نمی رود را نیز تبدیل به حسنات می کند.
امام جمعه قم، توسل به حضرات معصومین(ع) را شرط قبولی دعا، ذکر کرد و گفت: توسل به ائمه اطهار(ع) که واسطه فیض خدا بر روی زمین هستند، نقش بسزایی در تطهیر جان بندگان دارد؛ بدون شک با توسل به ائمه اطهار(ع) و توکل به خداوند، است که می توان قبولی دعا را تضمین کرد و البته برخی اوقات این قبولی دعا در جایگاه‌های مختلف تعریف می شود.
وی، رابطه خدا و امام علی(ع) را نمونه بارز و کامل یک رابطه ایده ال در رابطه بنده و خالق ذکر کرد و افزود: حضرت امیرالمومنین(ع)، در تمام حالات زندگی، خود را بنده خدا می دانستند و یک لحظه هم از یاد خداوند غافل نبودند و در نقل‌های بسیار معتبر نیز آمده است که زمانی که حضرت دست به دعا بر می داشتند و با خداوند متعال مناجات می کردند، از ترس خداوند، از هوش می رفتند و بسیاری از مردم در این لحظات احساس می کردند که ایشان از دنیا رفته است و وقتی سرآسیمه این مطلب را خدمت حضرت زهرا(س) عرض می کردند، ایشان می فرمودند "این حالت، حالت طبیعی امام در موقع عبادت و دعاست."
تولیت آستانه مقدسه حضرت معصومه(س) در پایان یادآور شد:: بدون شک باید نوع عبادت و دعای اولیاالله و راز و رمزهایی که ایشان در مناجات و ادعیه داشته اند، را مورد تتبع قرار داد و بهترین شکل بهره گیری از این نعمت الهی را دریافت.
