به گزارش خبرگزاری حوزه، حجت الاسلام والمسلمین مهدی اسماعیلی، مدیر گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم (ع) با اشاره به این که چرا امام نهم به جواد معروف شدند؟ گفت: کلمه جواد از جود به معنای بخشش و جواد یعنی بخشنده و از اوصاف خداوند متعال است و در علم اخلاق از آن به صفتی تعبیر شده است که دارنده آن در مقابل آنچه که می بخشد انتظار تلافی ندارد و از نظر بهداشت و روان نیز شخص جواد از بخشیدن و کمک کردن لذت می برد، به همین جهت درونی سالم و روحی شاداب دارد. وی افزود: مفهوم مخالف و مقابل جود کلمه بخل است که به معنای امساک از بخشش به دیگران و ذخیره سازی دارائی ها بدون استفاده دیگران و از صفات مذموم است و از نظر بهداشت و روان نیز بخیل بیماری است که خود از بیماری اش خبر ندارد در حالی که هر لحظه در این بیماری بیشتر فرو می رود.
این محقق و پژوهشگر حوزوی ادامه داد: سخن ما در این گفتار نفی صفت بخل از معصوم و اثبات صفت جود در او است؛ زیرا او از نقص هایی که موجب نفرت مردم می شود، بدور است و در مقابل، جاذبه های اخلاقی و ویژگیهای مثبت در وی فراوان است؛ با نگاهی به تاریخ زندگی همه پیامبران و جانشینان آنان رمز برتری و موفقیت آنان بر همگان آشکار می شود و این رمز چیزی نیست جز داشتن جاذبه های برتر در رفتار و گفتار و کردار.
حجت الاسلام اسماعیلی اضافه کرد: یکی از این جاذبه های برتر، احسان و نیکوکاری و کمک مادی به افراد محتاجی است که در گردونه زندگی از کاروان پیشرفت باز مانده و چرخ زندگی آنان به کندی حرکت می کند.
مدیر گروه حدیث پژوهشکده باقرالعلوم(ع) تصریح کرد: امام نهم علیه السلام با نام مبارک "تقی" و با لقب "جواد" یکی از نامدار ترین چهره های دادرسی و ضعیف نوازی در طول زندگی کوتاه اش بود؛ آن حضرت در احسان و کمک به مردم مخصوصا نیازمندان و در راه ماندگان از با سخاوت ترین مردم زمان خودش بود.
براساس گزارش پژوهشکده باقرالعلوم(ع) وی درپایان خاطر نشان کرد: امید آن که پیروان مکتب امام جواد علیه السلام، در سالروز شهادت این بزرگوار و با الهام از روش زیبا و جذاب مردمداری و خدمت به همنوعان، از آن جواد عرصه های دین و زندگی، درس آموخته و سیره خدا پسندانه وی را روش دینداری خویش قرار دهند.
