به راستی شهدا که بودند  و از جنس کدامین مردمان که همنوا با مولای غریبشان امیرمومنان علی(ع) ندای "الهی و ربی من لی غیرک" سر داده و  با خالق خویش، آن گونه نجوای عاشقانه داشتند.

طلبه شهید سید کمال خالقی نیز بی گمان از این دست افراد بود، آن جا که خاضعانه در وصیت نامه خودمانی اش چنین نگاشت ؛« خداوندا عمري را در معصيت تو سپري کردم و اکنون در محضر فضلت، طلب رحمت و مغفرت مي‌کنم».

بیست و سومین روز از بهمن ماه سال 40 سپری شده بود که به آقا "سید محمود" خبر دادند خدا به تو پسری عنایت کرده و سید نیز نام این نو رسیده را "کمال" گذاشت به این امید که در مسیر کمال حقیقت الهی، بنده خوبی برای پروردگارش باشد و مایه آبرویی برای خاندان متدین خالقی.

سید کمال، دوران تحصيلات خود را تا پايان مقطع متوسطه با موفقيت سپري کرد، اما با این حال، گویا گمشده ای داشت که تا رسیدن به آن، آرامش و رضایت واقعی خود را پیدا نمی کرد.

این گونه بود که پس از اتمام دوره دبیرستان، مسیر زندگی علمی اش را تغییر داد و برای کسب فیض از مکتب "قال الصادق(ع)" و " قال الباقر(ع)" وارد حوزه علمیه شد و در مدرسه عالی شهید مطهری، تحصيل در علوم ديني و کسب معارف اسلامي را مهم ترین هدف خود در این مقطع از زندگی قرار داد.

او با برخورداری از گوهرهای ارزشمندی چون روح بلند، ايمان قوي و اخلاق پسنديده، در مسیر خدمت به مکتب ائمه اطهار (ع) گام های جدی برمی داشت و این در حالی بود که تقدیرالهی، برای او عاقبتی نیکو رقم زده بود.

انقلاب اسلامی که به پیروزی رسید در همان روزهای نخست ، در جرگه سبزقباهای سپاه پاسداران درآمد و حراست از انقلاب و نظام اسلامی نوپا را تکلیفی بر دوش خود احساس کرد.

مدتی که از عضویتش در سپاه گذشت، وارد دوره مربي گري عقيدتي- سياسي شد و آموزش های لازم را در این باره فرا گرفت.

 مدتي نيز مشغول تدريس در پادگان 21 حمزه (ع) تهران شد و تا زمان شهادت، در اين سنگر به تعليم و تدريس اشتغال داشت.

چنین مقدر شده بود که یاران جوان خمینی کبیر (ره) در همان آغاز پیروزی نهضت خونینشان، حوادث و امتحانات سخت و پیچیده ای را از سر بگذرانند و این گونه بود که کمتر از دو سال از فجر انقلابی شان، شاهد تجاوز دیوانه ای به نام صدام به این آب و خاک بودند.

سید کمال نیز همچون دیگر جوانان و مردم انقلابی، پس از شروع جنگ تحميلي چندين بار براي نشر فرهنگ اسلام ناب محمدي(ص)در جبهه‌هاي جنگ حق عليه باطل حضور يافت و سرانجام در آخرين حضور حماسه ساز خويش در چهارم اسفند ماه سال 1362 در منطقه عملياتي خيبرـ جزيره مجنون ـ دعوت حق را با لباس علم و شهادت، لبیک گفت و پیکر مطهرش برای همیشه در گلزار بهشت زهرا(س) آرام گرفت.