پنجشنبه ۲۲ آذر ۱۴۰۳ |۱۰ جمادی‌الثانی ۱۴۴۶ | Dec 12, 2024

حضرت آیت الله مکارم شیرازی گفتند:‌ هرچه زمان پیش می‌رود و انسان به علوم جدیدی دست می‌یابد، مسائل تازه‌ای از تعالیم قرآنی کشف می‌شود که در گذشته نبوده است؛ چراکه این کتاب پا به پای زمان در حال پیشرفت است.

 به گزارش خبرگزاری حوزه، معظم‌له در روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان در درس  تفسیرخود که در شبستان امام خمینی(ره) حرم مطهر حضرت معصومه سلام‌الله علیها برگزار شد، آیه 40 سوره مبارکه احزاب را تفسیر کردند.

ایشان افزودند: خداوند در آیه «مَا كَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِكُمْ وَلَكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَكَانَ اللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا»(احزاب آیه 40)؛ پیامبر(ص) را خاتم پیامبران معرفی می‌کند و در ادامه بیان می‌دارد که خداوند می‌داند چه کسی را پیامبر خاتم قرار دهد.

حضرت آیت الله مکارم شیرازی در تفسیر این آیه گفتند: "خاتم" در لغت عرب به چیزی که به وسیله آن، چیزی را تمام می‌کنند، گفته می‌شود؛ این که در این آیه می‌فرماید "خاتم‌النبیین" به این معنی است که با  مبعث حضرت محمد صلی الله علیه و آله، دیگر پیامبری از سوی خداوند فرستاده نخواهد شد.

ایشان به لفظ "نبی" در این آیه اشاره کرده و تصریح کردند: نبی، وحی به او می‌شود، اما مأموریت به تبلیغ  ندارد؛ رسول به او وحی می‌شود و مأموریت تبلیغ دین خدا و هدایت مردم را دارد.

معظم له با بیان این که در ادبیات عرب به انگشتر خاتم می‌گویند، افزودند: این سخن به این دلیل است که درگذشته اسم افراد بر انگشتر حک شده بود که در پایان نامه این انگشتر را که همان مهرشان بود را می‌زدند و با این کار به نامه خود پایان می‌دادند، از این رو به انگشتر خاتم گفته می شود.

این مرجع تقلید به شبهه‌افکنی‌های موجود در این عرصه اشاره کرد و در پاسخ به آنها ‌گفتند: فرقه ضاله دراین عرصه دو شبهه دارند؛ نخست این که گفته می‌شود بعد از پیامبر اسلام ، پیامبری هم آمده است، گفته می‌شود که خاتم در این آیه به معنی انگشتر است که خداوند پیامبر(ص) را زینت انبیای الهی معرفی می‌کنند، در حالی که خاتم به معنایی پایان‌کننده است؛ از این رو بعد از نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله هر کسی که ادعای پیامبری داشته باشد، دروغ‌گوست.

ایشان افزودند: دومین شبهه این است که گفته می‌شود پیامبر خاتم الانبیاست ولی خاتم الرسولان نیست؛ ولی باید بدانیم که بر اساس آنچه گفته شد، هر رسولی نبی هم است. کسی که خاتم الانبیا شد، خاتم رسولان نیز است.

معظم له  با بیان این که انبیای الهی از زمان آدم تا زمان خاتم، همه، مردم را به سوی حقیقت دعوت می‌کردند،‌گفتند: هرچه بشریت از نظر عقل، دانش و تمدن پیشرفت می‌‌کرد، انبیا نیز می‌آمدند و مراحل کامل‌تری را از بندگی و کمال در اختیار مردم قرار می‌دادند. حضرت نوح علیه‌السلام مانند معلم دوران ابتدایی، و سایر انبیای الهی نیز مانند دیگر مراحل تحصیلی برای انسان این مسیر را ادامه دادند تا اینکه خاتم‌النبیین محمد مصطفی صلی الله علیه و آله دوران تحصیلات عالی و فارغ‌التحصیلی انسان‌ها را عهده‌دار شدند.

حضرت آیت الله مکارم شیرازی  با اشاره به کشف مسائل جدیدی درباره تعالیم قرآن افزودند: هرچه زمان پیش می‌رود و انسان به علوم جدیدی دست می‌یابد، مسائل تازه‌ای از تعالیم قرآنی کشف می‌شود که در گذشته نبوده است. این کتاب پا به پای زمان در حال پیشرفت است.

ایشان با اشاره به آیه 47 سوره زاریات که بیان می‌دارد: « وَالسَّمَاءَ بَنَيْنَاهَا بِأَيْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ»، گفتند: در این آیه خداوند می‌فرمایند که ما آسمان را با قدرت آفریدیم و ما آن را توسعه می‌دهیم. شاید روزی که این آیه آمد، کسی معنی آن را نمی‌دانست ولی امروز دانشمندان علم نجوم با استفاده از امکانات جدید، می‌گویند بر ما ثابت شده است که عالم در حال توسعه بوده و کهکشان‌ها و ستارگان در حال دور شدن از هم هستند.

این مرجع تقلید افزودند: همچنین در آیه 57 سوره غافر، بیان شده است: « لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ أَكْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ»؛ آفرینش آسمان‌ها از آفرینش شما انسان‌ها مهم‌تر است. بر اساس حساب امروز، می‌گویند کهکشان‌هایی وجود دارند که 11 میلیارد سال نوری از ما فاصله دارند؛ البته این مسئله‌ای است که تا امروز کشف شده است، ولی همین نشان دهنده بزرگی خلقت آسمان‌هاست.

ایشان با اشاره به دیدگاه یکی از دانشمندان اهل سنت اظهار داشتند: یکی از پروفسور‌های اهل سنت، نوشته بود که من عقیده دارم سجده را باید بر خاک و یا مهر کرد و در این مسئله از عقیده اهل سنت جدا شدم، چرا که در آیه 29 سوره فتح وقتی قرآن توصیف صفات برجسته اصحاب پیامبر را بیان می‌کند، می‌فرماید: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ رُحَمَاءُ بَيْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا يَبْتَغُونَ فَضْلا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ...» آثار سجده بر پیشانی آنها مشاهده می‌شود؛ بر اساس دیدگاه اهل سنت و نحوه سجده رفتن آنها، هیچ گاه اثر سجده بر پیشانی آنها نمی‌ماند، و  تنها سجده بر مهر و مانند آن است که نشانه سجده می‌شود.

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha