جمعه ۲ آذر ۱۴۰۳ |۲۰ جمادی‌الاول ۱۴۴۶ | Nov 22, 2024

ایام سالروز رحلت حضرات آیات عظام حاج ملامحمد تقی استرآبادی دانشمند بزرگ شیعه و حاج شیخ محمدرضا اصفهانی فقیه و ادیب والامقام بهانه‌ای است تا از این دو ستاره درخشان فقاهت یاد کنیم.

خبرگزاری حوزه/ این روزها مصادف است با سالروز درگذشت دو عالم گمنام اما بزرگوار جهان اسلام که رسالت ما پاسداشت یاد و نام آنان و گرامی داشت مجاهدتی است که آن بزرگواران در اوج اخلاص و گمنامی و شور و شعور علمی به انجام رساندند.

مرحوم استرآبادی از علمای برجسته و از مجاهدان والامقام ایران عزیز  در قرن سیزدهم هجری بوده است.

آن چنان که در برخی از نسخ تاریخی و اسناد باقی مانده از آن دوران روایت می شود، از جمله در روزنامه وقایع اتفاقیه، و ناسخ التواریخ، ایشان در یک اقدام تاریخی و جهاد عظیم دینی و ملی، در جمادی الثانی ۱۲۷۳ ق در کنار تعدادی دیگر از بزرگان و عالمان بزرگوار هم عصر خویش، در خطه مازندران و استرآباد که همان گرگان امروزی است، نظیر حاج ملا عبدالله مجتهد، حاج ملا محمد اشرفی،‌حاج میرزا حسین مجتهد و شیخ نصرالله قاضی، پس از واقعه اشغال بندر بوشهر به وسیله عمال انگلیسی استعمارگر و ایادی داخلی اش، فتوای جهاد صادر کردند و نیز در اقدامی دیگر در نامه ای به ناصرالدین شاه و صدراعظم او، حضور جدی و آمادگی کامل خود و دیگر اهالی مازندران و استرآباد را در مبارزه و مقابله با نیروهای انگلیسی اعلان نمودند.

در طول قرن سیزدهم، چندین عالم بزرگوار و روحانی ربانی به این نام حضور داشته اند و نام زیبای «استرآبادی» نماد و نمود قابل توجهی در طول این دوران و در میان برجستگان دینی و علمای ربانی ما داشته که بی تردید، این رادمرد عرصه علم و جهاد نیز از همان جمله و در ردیف همان بزرگان است.

ملامحمدتقی استرآبادی یکی از علمای برجسته خطه عالم پرور استرآباد بود که در لنگرود اقامت گزید.

 و نیز ‌ملامحمدتقی نوری که مؤلف کتاب الرسالة الشهابیة است نیز از همین هم عصران و هم‌روزگاران است.

همچنین میرزا محمدتقی ساروی که خود از علمای برجسته و شهیر ساری است، هم از اقران و ملازمان این بزرگواران در ان روزگار به شمار می رود.

امروز همچنین مصادف است با سالروز وفات فقيه بزرگوار و اديب ارجمند حاج شيخ محمدرضا اصفهاني که به سال1361 ق دار فانی را وداع گفت و به ملکوت اعلی پیوست.

شیخ محمدرضا اصفهاني از جمله نوادگان سيد صدرالدين عاملي است.

او در نه سالگي راهی اصفهان شد و تلاش نمود مقدمات علوم را بیاموزد.

ایشان در دوران تحصیلش به محضر بزرگان بسیاری رسید و از آن جمله علم حديث و رجال را از ميرزا حسين نوري و سيدمرتضي كشميري آموخت که از زمره بزرگان و فحول این عرصه محسوب می شدند و در این راه، شیخ اصفهانی تمام ممارست، تلاش، جد و جهد خویش را به کار بست تا بتواند در علوم دینی و زمینه های معرفت آیینی به درک و دریافت کاملی برسد و از این رهاورد توانست از آثاری ارزشمند و از ان جمله رسالة "الامجديه" درباره‏ اعمال ماه رمضان و "الايراد و الاصدار" درباره‏ حل برخي مشكلات علمي را به رشته تحریر درآورده، به جامعه اسلامی و متدینین عرضه نماید.

باری؛ این روزها مصادف است با سالروز درگذشت دو عالم گمنام اما بزرگوار جهان اسلام که رسالت ما پاسداشت یاد و نام آنان و گرامی داشت مجاهدتی است که آن بزرگواران در اوج اخلاص و گمنامی و شور و شعور علمی به انجام رساندند: حضرات آیات عظام حاج ملامحمدتقی استرآبادی دانشمند بزرگ شیعه و حاج شیخ محمدرضا اصفهانی فقیه و ادیب والامقام.

خدایشان بیامرزاد و با اولیای حق محشور کناد!

 

منابع:

 استرآبادنامه

 تاریخ روضه الصفا فی سیره الانبیا و الملوک

 سفرنامه استرآباد و مازندران گیلان

 طبقات اعلام الشیعه: الکرام البرره فی القرن الثالث بعد العشره

ارسال نظر

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha