[1] - «ساروجينی نايدو» (1879-1949)، شاعره ملی هند می‌نویسد: من به مسلمانان تبریک می‌گویم که از میان آن‌ها، حسین (ع)، یک انسان کامل متولد شد، کسی که مورد احترام و ستایش همه جوامع است.

[1] - «ماهاتما گاندی»(1869-1948)، رهبر سیاسی و معنوی هند که ملت هند را در راه آزادی از استعمار بریتانیا رهبری کرد، در مورد امام حسین (ع)، می‌گوید: من معتقدم که گسترش اسلام نه با استفاده از شمشیر بلکه با شهادت حسین بن علی، این شخصیت قدسی آسمانی صورت گرفته است. من از حسین (ع) آموختم که چگونه درحالیکه مورد ظلم قرار گرفته‌ام به پیروزی دست پیدا کنم.

[1] - علیگر یا علیگره (به هندی: अलीगढ़، به اردو: علی گڑھ) نام شهری‌است در بخش علیگر ایالت اوتار پرادش در شمال هندوستان.

علیگر با ۱۷۸ متر ارتفاع از سطح دریا در ۱۴۰ کیلومتری جنوب خاوری دهلی نو قرار دارد و مرکز اداری بخش علیگر هم هست. این شهر در سرشماری سال ۲۰۰۱ میلادی ۶۶۷٬۷۳۲ تن جمعیت داشته‌است. دانشگاه اسلامی علیگر در این شهر نامی است و به دلیل مراکز آموزشی بلندآوازه این شهر را «مکهٔ آموزش» خوانده‌اند. دانشگاه علیگر بیش از ۴۰ هزار دانشجو دارد که از سراسر هند و همچنین کشورهای خارجی به‌ویژه از آفریقا و آسیای غربی و شرقی و ایران می‌باشند. این دانشگاه دوازده دانشکده و شش مرکز پژوهشی دارد که هر کدام از این دانشکده‌ها چندین دپارتمان در رشته‌های مختلف دارند. تقریباً تمام رشته‌های تحصیلی شامل پزشکی، مهندسی، علوم پایه، علوم انسانی، هنرهای زیبا، الهیات، حقوق، فلسفه، ادبیات و کشاورزی از لیسانس تا دکتری در این دانشگاه تدریس می‌شود.

هرچند عده‌ای ازجمله علی اصغر حکمت در کتاب خود به‌نام «سرزمین هند» که در دوران سفارتش در هند نوشته اسم علیگر را به پیروی از سبک نگارش اردو به شکل «علیگره» نوشته‌اند اما این «ه‍» در اردو و همچنین حرف «h» در انتهای نگاش انگلیسی تلفظ نمی‌شود و مردم هند آن را «علیگر» می‌نامند. مانند چندیگر (Chandigarh) از دیگر شهرهای مهم هند که «h» آخر آن غیرملفوظ است. ظاهراً علیگر مرکب از دو کلمه «علی» و «گر» (Ali+garh) می‌باشد که «گر» به معنی شهر و «علی» نیز نام امام اول شیعیان است به معنی «شهر علی» مانند نام شهر چندیگر که مرکب از دو کلمه چندی + گر (Chandi + garh) که در زبان هندی «چندی» به معنی زیبا «گر» به معنی شهر است یعنی «شهر زیبا».

[1] - حیدرآباد (به انگلیسی:Hyderabad تلوگو: హైదరాబాదు اردو: حیدر آباد) یکی از شهرهای بزرگ هند و پایتخت ایالت آندرا پرادش است.

این شهر با وسعت ۶۲۵ کیلومتر مربع ششمین شهر بزرگ هند است. که در ارتفاع ۵۰۰ متری از سطح دریا در فلات دکن واقع شده و بیشتر طبیعت اطراف آن سنگلاخی است. این شهر حدود ۶٫۷ میلیون نفر جمعیت دارد [۱] که اکثر آن‌ها را مسلمانان تشکیل می‌دهند. ۳۵٪مردم حیدر آباد مسلمانان سنی مذهب‌اند. قدمت این شهر به حدود ۴۰۰ سال قبل برمی گردد. حیدرآباد شهر معابد، مساجد و بازارها شناخته شده است و دارای طبیعت بسیار زیبایی می‌باشد

[1] - آندِرا پرادِش (به زبان تلگو: ఆంధ్ర ప్రదేశ్، به زبان اردو: آندھرا پردیش) یکی از ایالات کشور هند است.

ایالت آندرا پرادش به مرکزیت حیدرآباد از ایالات جنوبی هند محسوب می‌شود و در همسایگی ایالت‌های تامیل نادو در جنوب، کارناتاکا در غرب و ماهاراشترا، مادیا پرادش و اوریسا در شمال بوده و خلیج بنگال در شرق آن واقع شده است.

وسعت ایالت آندراپرادش ۲۷۵۰۶۸ کیلومتر مربع بوده و از این حیث پنجمین ایالت هند محسوب می‌شود.

جمعیت تقریبی این ایالت نیز ۷۹ میلیون نفر است که بر اساس آمار رسمی ۱۳ درصد و بر اساس آمار غیر رسمی ۱۸ تا ۲۰ درصد آن مسلمان می‌باشند که از این تعداد حدوداً ۴۰۰ هزار نفر شیعه هستند. جمعیت حیدرآباد نیز بالغ بر ۷ میلیون نفر است که حدود ۴۵ درصد آن مسلمان و ۳۰۰ هزار نفر آن شیعه می‌باشند

همچنین ایالت آندراپرادش از سه بخش تلنگانا، رایالاسیما و آندرای ساحلی تشکیل شده که شهر حیدرآباد در بخش تلنگانا قرار گرفته است.

[1] - آل عمران آیه 138

[1] - کامل الزیارات، ص: 228

[1] - جستاری که در زیر می‌آید، بخشی از کتاب تورستن هایلن است درباره قیام کربلا که در اصل پایان نامه دکتری ایشان بوده Hussein as a Mediator)) که در سال 2007 در دانشگاه اپسالای سوئد از آن دفاع کرده است. عنوان اصلی کتاب حسین (ع) در مقام ناجی نام دارد با حدود 220 صفحه حجم که در واقع نگاهی است به روایت محمد جریر طبری از قیام عاشورا از دیدگاه ساختارگرایی به ویژه دیدگاه لوی استروس. نویسنده اهداف خود را از نگارش این کتاب به شرح زیر می‌داند:

در این جستار، من روایت محمد جریر طبری، مورخ، متأله مسلمان را از مرگ حسین بن علی (ع) (درام کربلا) از نزدیک» تحلیل خواهم کرد. داستان این واقعه را به همان ترتیبی که پی شتر بحث کردم، اسطوره در نظر می‌گیرم. این تحلیل مبتنی است بر نظریه ساختارگرایی و روش لوی استروس که ای. کونگاس ماراندا، پ. ماراندا، س. مارکوس، ل. شوبلا و سایرین آن را بسط و توسعه داده‌اند. 2 به همین سبب امیدوارم به دو هدف نایل آیم: اول، ارایه برداشتی ژرف تر از درام کربلا به منزله داستانی که برای طبری و احتمالاً جامعه اسلامی ه معصر او، بنیاد مبناست. برای آن که به اهمیت درام کربلا برای طبری و عصر او پی ببریم، می‌بایست روایت طبری را با سایر روایت‌ها نیز مقایسه کنم که این امر در فرصت فعلی مجال نمی‌دهد که البته انجام این مهم به تحقیقات بیش تر و جداگانه نیاز دارد.

هدف دوم من این است که دریابم تا به چه میزان و به چه ترتیبم یتوان ساختارگرایی لوی استروس را در روایت های اولیه و کلاسیک اسلام به کار بست. همان گونه که خواهم گفت ب هسختی به پژوهشی برمی خوریم که زبان عربی را از دیدگاه ساختارگرایانه بررسیده باشد. کل یتر بگوییم. از آ نجا که گرایش به نوشت هها و نظریه های لوی استروس در پایان دهه 1970 رنگ. «باخت، چندان مرسوم نبوده است که چارچوب نظری و روش شناختی او در مطالعه تاریخ ادیان به کار آید. «منبع: پروتال جامع علوم انسانی»