به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری حوزه، مراسم با شکوه نماز جمعه این هفته هامبورگ به امامت حجت الاسلام والمسلمین رضا رمضانی با حضور پر شور مسلمانان از ملیتهای مختلف برگزار گردید.

امام و مدیر مرکز اسلامی هامبورگ در خطبه های نماز جمعه این هفته به ادامه سلسله مباحث "اسلام و شریعت" پرداخت و ابراز داشت:اگر فردی در مساله ی پذیرش دین، به آن حداقل عمل کند و پایبند باشد، آنچه را که به او در این دنیا و آخرت وعده دادند خواهد رسید. در این دنیا به صورت صحیح زندگی می‌کند و او را مورد تجلیل و تکریم قرار می‌دهند و نسبت به آنچه انجام داده مستحق مدح می‌گردد و در آخرت به او بهشت را خواهند داد.

متن خطبه های امام جمعه هامبورگ به این شرح است:

درباره فلسفه شریعت و احکام الهی مانند نماز، روزه، حج، امر به معروف و نهی از منکر، خمس، زکات و مانند اینها مناسب است به نکته مهمی اشاره شود و آن اینکه وقتی انسان، دینی را با اختیار خود بپذیرد، بسیار روشن است که ضوابط و قوانین آن را نیز باید بپذیرد؛ چون هر دینی با ضوابط و قوانین خود تعریف می‌شود. مگر در صورتی که آن فرد بخواهد فقط از اسم دین بهره‌مند شود و خود را به آن دین نامگذاری کند که در این صورت فقط به ظاهر، اسم آن دین به او اطلاق می‌شود. امّا حقیقتاً نمی‌توان به او متدین گفت؛ به عنوان مثال مسلمان به کسی گفته می‌شود که ضمن پذیرش اسلام، قوانین آن را هم قبول کند و تلاش کند هر حکمی را که متوجه اوست عمل نماید. این فرد مانند کسی است که وارد مجموعه¬ای شده و در آنجا گزینش گردیده است. او از آن پس باید ضوابط آن مجموعه را بپذیرد و اینطور نیست که به دلخواه برای خود عمل کند و یا کاری را انجام ندهد. او تا قبل از آنکه بخواهد وارد آن مجموعه اداری شود نسبت به قوانین و ضوابط آن مجموعه آزاد بود؛ زیرا در حقیقت ضوابط آن مجموعه شامل حال او نمی‌شد. اما زمانی که پذیرفت در آن مجموعه کار کند، اگر بخواهد از مزایا و حقوق بهره‌مند شود، به طور طبیعی به ضوابط و قوانین آن مجموعه باید احترام گذارد و به آن پایبند باشد. چه اینکه اگر در نظم و انضباط و وجدان کاری تلاش جدی‌تری داشته باشد و بیش از ساعات معین کار کند، به او پاداش بیشتری داده می‌شود. ولی اگر هیچ التزامی به کار نداشته باشد، پس از چند بار تذکر و اخطار، او را اخراج می‌کنند و از مزایای آن مجموعه برخوردار نخواهد شد.

در امر پذیرش دین هم این چنین است. اگر به آن حداقل عمل کند و پایبند باشد، آنچه را که به او در این دنیا و آخرت وعده دادند خواهد رسید. در این دنیا به صورت صحیح زندگی می‌کند و او را مورد تجلیل و تکریم قرار می‌دهند و نسبت به آنچه انجام داده مستحق مدح می‌گردد و در آخرت به او بهشت را خواهند داد. این مطلب همان چیزی است که همه پیامبران به آن خبر دادند. به عنوان مثال اگر واجبات را انجام دهد و محرمات الهی را ترک کند و در ضمن به مستحبات و مکروهات هم پایبند باشد، قطعا پاداش بیشتری به او داده خواهد شد و ارزش بیشتری در نزد بهشتیان خواهد داشت. ولی در صورتی که هیچ پایبندی نداشته باشد، دیگر نباید توقع و انتظار داشته باشد که پاداشی دریافت نماید. ضمن آنکه او شایستگی چنین پاداشی را ندارد و این نکته بسیار مهم است که در آخرت بر اساس شایستگی‌های واقعی با انسان عمل می‌شود. اگر به صورت واقعی از شایستگان باشد و زندگی او مانند پاکان عالم بوده، به او بهشت و همراهی با پیامبران و اولیاء را عطا می‌کنند و در صورتی که واقعا فاسد بوده کفر و نفاق و شرک داشته باشد، در حقیقت شایستگی حضور در نزد پاکان و محافل نورانی را نخواهد داشت؛ چون ذهن و قلب او تاریک است و از عقل و اندیشه بهره‌ای نبرده و از سلامت روحی، روانی، فکری، عقیدتی، اخلاقی و عملی محروم بوده است. بنابراین بر همان اساس با او عمل می‌شود.

* بهشت و جهنم بر اساس عقاید و اعمال تنظیم می شود

بنابراین هر کسی با باطن عقیده و اخلاق و عمل خود مصاحبت و رفاقت دارد و بهشت و جهنم انسانها بر اساس عقاید و اخلاق و اعمال او تنظیم می‌شود و بسیار روشن است که آخرت و قیامت محل آشکار شدن واقعیات است و کسی را یارای فریب و نیرنگ و دروغ و مانند آنها نیست. بلکه انسان در موقعیتی قرار می‌گیرد که ضمن آنکه زمین و آسمان و فرشتگان و انبیاء شاهد و گواه بر اعمال رفتارند و بر علیه انسان شهادت می‌دهند، اعضا و جوارح انسان هم بر علیه او شهادت می‌دهد و به اذن الهی به سخن می‌آیند: « وَ قالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَيْنا قالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذي أَنْطَقَ كُلَّ شَيْ‏ءٍ وَ هُوَ خَلَقَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ »  بنابراین انسان باید کاری کند که از وعده‌های الهی بهره¬ای برای خود داشته باشد و از کیفرهای الهی در امان باشد. البته مباحث فراوانی در این زمینه مطرح است که باید در جای خود به آن پرداخته شود. به نظر می‌رسد مروری بر آیات شریفه سوره مبارکه زلزال حقائق فراوانی را از این جهت در اختیار انسان قرار می‌دهد. خصوصاً این بخش از آیه که می‌فرماید : « يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها »  و یا بخش پایانی آیه که اشاره به باطن عمل هر انسانی را می‌نماید چه این عمل خوب باشد و چه بد: « فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ ». 

* خدای عیسی و موسی تفاوتی با هم ندارند

پس آنچه دانستن آن مهم است اینکه اگر در هر حالی درست به شریعت و قانون الهی عمل شود، به حال فرد و جامعه سودآور است و سعادت دنیا و آخرت را به دنبال خواهد داشت. متاسفانه عده‌ای به خاطر عدم شناخت و یا شناخت بسیار سطحی نسبت به شریعت اسلام، نسبتهایی را می‌دهند که به هیچ وجه با روح اسلام که روح بندگی در برابر خدای متعال است سازگاری ندارد. چه اینکه این عدم شناخت درباره خدای ادیان ابراهیمی هم وجود دارد؛ زیرا برخی میان خدای موسی و عیسی و پیامبر اسلام حضرت محمد(ص) تفاوت قائل‌اند و حال آنکه همه پیامبران از جمله این سه پیامبر بزرگ خدا از یک حقیقت مطلق و خدای واحد که حیّ و قادر و عالم و حکیم است سخن گفته‌اند. همه موجودات از رحمت بی کران او بهره‌مندند و کسانی که از مسیر هدایت بهره‌مند شده و استعدادهای خود را شکوفا ساخته‌اند، از رحمت ویژه پاکان و صالحان به شکل بی نهایت استفاده می‌برند. پس باید کمی به خود آئیم و تلاش کنیم با شناخت صحیح و پایبندی به تکالیف و مسئولیتها، خود را در مسیر سعادت و خوشبختی دنیا و آخرت قرار دهیم.