به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله جوادی آملی در جلسه درس اخلاق هفتگی خود با تسلیت ایام شهادت امام صادق(ع)، به تشریح پاره ای از ویژگی های علمی و عملی ایشان پرداختند و اظهار داشتند: وجود مبارک امام صادق(ع) که رئيس مذهب ماست، مشابه همان کار و برنامه ای را که رسول گرامي(ص) در زمان خود انجام داد، بر عهده داشته است. رسول گرامي(ص) مشکلات محلّي، ملّي، منطقه‌اي و جهاني را حل کرد. و امام صادق نیز همان کار را انجام دادند.
معظم له با اشاره به گستردگی مشکلات اعتقادی مردم در زمان امام ششم، ادامه دادند: مشکلات اعتقادي مردم حجاز، مجاوران حجاز و جهان معاصر در ابتدای بعثت پیامبر اسلام(ص)، الحاد ، شرک و مشوبيّت اعتقادي و مانند آن بود؛ در عصر امام صادق(ع) هم همين مشکلات وجود داشت.
ایشان با بیان این مطلب که استقامت و پایداری صادق آل محمد(ع)، اصل اسلام را حفظ کرد، تصریح کردند: این گونه نبود که امام صادق(ع) تنها حوزه علميه داشته باشد، رئيس مذهب باشد و حکم فقهي بيان کند، ایشان با ملحدان از يک سو، با مشرکان از سوي ديگر، با کساني که مشوبيت اعتقادي و اخلاقي داشتند و با امويان و عباسيان به مبارزه برخاست و علاوه بر معرفی نظام اسلامي، با استقامت و پايداري اين نظام را حفظ کرد.
معظم له در ادامه با اشاره به برخی از توصیه های امام صادق(ع) در اداره امور اخلاقی و اجتماعی مسلمین، خاطرنشان کردند: از امام صادق(ع) سؤال کردند اين که فرموديد خداي سبحان همه کارها را در اختيار بشر قرار داد «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَوَّضَ إِلَی الْمُؤْمِنِ أُمُورَهُ کُلَّهَا وَ لَمْ يُفَوِّضْ إِلَيْهِ أَنْ يُذِلَّ نَفْسَهُ» يعني چه؟ ایشان فرمودند"خدا به افراد اجازه نداده که خودشان را ذليل و فرومايه کنند".
حضرت آیت الله جوادی آملی با تاکید بر این که ایران اسلامی براساس مکتب امام صادق(ع) اداره می شود، تصریح کردند: هر گونه تعهّد، کنوانسيون، ميثاق، پيمان نامه و کاري که باعث ذلّت يک مملکت است، در مکتب امام صادق(ع) جایی ندارد و خدا اجازه چنين کاري را نداده است.
این مرجع تقلید با اشاره به پاسخ امام ششم به سئوالی در خصوص معنای ذلت، بیان داشتند: از حضرت سؤال کردند انسان خودش را ذليل کند يعني چه؟ فرمود "آبروي انسان براي انسان نيست. انسان کاري بکند که «مسلوب‌الحيثيه» شود، اين شخص معصيت کرده است!"؛ حضرت به ما فرموده اند "آبرو، امانت الهي است، مثل جان".
معظم له تصریح کردند: يکي از مصاديق آبروريزي و ذلّت نفس که حرام می باشد اين است که انسان سِمتي را قبول کند و نتواند آن را اداره کند. اگر مي‌بينيد در کشوري کسي سِمتي دارد و نمي‌تواند آن را اداره کند، اين کار معصیت است..
ایشان در پایان تاکید کردند: اگر کسي مسئوليتي را قبول کرد و نمي‌تواند آن را اداره کند، ابتداء بايد عاقلانه بگويد من نمي‌توانم و بعد هم فوراً استعفا دهد.
انتهای پیام
