جهانگیر الماسی، بازیگر و کارگردان سینما در گفت‌وگو با خبرگزاری «حوزه» درباره جایگاه دین در سینما اظهار کرد: جذابیتی که در سینمای دینی وجود دارد نشئت گرفته از حس حقیقت جوی بشر است و در جامعه صنعتی امروز، نیاز به دین به شدت احساس می‌شود، زیرا در دین، آموزه های اخلاقی و انسانی وجود دارد که ذات هر فردی آن را می‌پسندد. متأسفانه امروز شاهد نقصان (اخلاق) در جهان غرب هستیم و اومانیسیم نتوانسته به نیازهای آنها پاسخ کافی دهد.

وی افزود: دلیل شکست مکاتب غربی این است که فقط قانون تدوین شده توسط بشر را راه سعادت و آرامش بشری می دانند، غافل از آن که نیمه دیگر راه برعهده دین است که حافظ آرامش و سعادت انسان است.

این بازیگر سینما ادامه داد: سوء استفاده از اعتقادات را می‌توان هم در جهان غرب مشاهده کرد هم در بین مسلمان‌ها، چون در کشورهای مسلمان، گروهک‌هایی را می‌بینیم که در قالب و تحت لوای اسلام، کارهایی انجام می‌دهند که در حقیقت جفای به دین و اسلام است.

الماسی اضافه کرد: درباره تاثیرات دین در ابعاد مختلف زندگی بشری می‌توان ساعت‌ها سخن گفت، اما همین اندازه کافی است که بگویم در کشور خودمان نیز مشکلات از زمانی به وجود آمد که مردم به نوعی ارتباط خود را با اخلاق دینی کاهش دادند، نباید فراموش کرد کشور ما در زمان جنگ با تکیه بر ایمان و اعتقادات انقلابی توانست مشکلات بزرگ را پشت سر بگذارد.

وی اضافه کرد: با توجه به توضیحات فوق، از زمانی که سینما تنها محلی برای کسب درآمد شد، دیدیم که اخلاق دینی و انسانی نیز در آن کاهش یافت، هرچند هنگامی‌که که از سینمای دینی سخن می‌گوئیم، منظور این نیست که به طور مستقیم درباره موضوع یا دستوری دینی سخن گفته شود، بلکه توجه به اخلاق می‌تواند به نوعی توجه به دین باشد. برای مثال در فیلمی که بر مبنای زندگی پوریای ولی ساخته شده، اخلاق انسانی مورد توجه قرار گرفته و در حقیقت فیلمی دینی ساخته شده است.

الماسی با بیان اینکه ممکن است یک فیلم با برخوردی نادرست نسبت به مفهومی دینی، به دین ضربه زند، گفت: اگر بخواهیم تنها توجه مستقیم به موضوعات دینی را اصلی برای دینی بودن یک فیلم بدانیم، ممکن است مرتکب خطا شویم، زیرا فیلم‌هایی ممکن است وجود داشته باشند که به صورت مستقیم، موضوع دینی را مورد توجه قرار می دهند، اما به دلیل پرداخت نامناسب به اصل و اساس دین ضربه زنند، همان گونه که عده‌ای امروز در جهان اسلام به نام دین به اسلام ضربه می‌زنند.

بازیگر فیلم «بانی چاو» در پایان بیان کرد: با توضیحاتی که دادم، باید بگویم، می‌توان برای فیلم دینی در سینما یک «ژانر» متصور شد، چون تصویر در تفکر اسلامی دارای حرمت است. نکته دیگر این که «ژانر» کردن سینمای دینی را نباید به عنوان محدود کردن آن قلمداد کرد، بلکه باید موقعیتی دانست که در آن فکر دینی به صورت ویژه مورد توجه قرار می‌گیرد.