به گزارش خبرگزاری «حوزه»، مرحوم آیت الله العظمی گلپایگانی درآخرین روزهای پایان عمربا برکت خود دردیداری که با اعضای جامعه مدرسین و شورای عالی حوزه، داشتند از آنها خواست تا نسبت به استقلال حوزه اهتمام جدی داشته باشند.

حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سید جواد گلپایگانی فرزند ارشد مرجع فقید شیعه، ماجرای آخرین سفارش والد معظم خود به آیت‌الله مکارم را این گونه نقل می‌کند.

 * خاطره ای اززبان فرزند

یک هفته قبل از رحلت ایشان جمعی از اعضای شورای عالی و جامعه مدرسین شبی خدمت آقا آمده بودند، مرحوم آقا راجع به تحصیل و تهذیب اخلاقی طلاب خیلی سفارش کردند و بر استقلال حوزه و عدم وابستگی‌اش اصرار نموده و آقایان را گوشزد کردند.

 بعد که آقایان خداحافظی و از خدمت آقا مرخص شدند، ایشان مرا صدا زد و  گفتند: بگویید آقای مکارم تشریف بیاورد؛ من رفتم آیت الله مکارم را صدا زدم و گفتم؛ آقا با شما کاری دارد، ایشان که آمد، مرحوم آقا اشک از چشمانش جاری بود و گریه می کردند و فرمودند: آقای مکارم تاکید می کنم؛ روی مسئله استقلال حوزه اهمیت بدهید. کاری کنید که حوزه روی پای خود مستقل و آباد بایستد، مبادا حوزه در آینده استقلال خودش را دست بدهد. و این سفارش را دوبارتکرارکردند.

 *اهتمام جدی به درس وبحث

همیشه اولین کسی بود که بعد از تعطیلات درس را شروع می کردند، سعی داشتند تعطیلات حوزه را کم کنند. یک بار طی حادثه ای پای وی شکسته و عمل جراحی انجام داده بودند ونمی توانست برای درس به مسجد اعظم بروند لذا در منزل برنامه درسی را شروع کردند، خود در اتاق می نشستند و آقایان در صحن منزل می آمدند و درس برقرار می شد تا وقتی که پایش بهتر شد و می توانستند به مسجد اعظم بروند، یعنی آن قدر اهمیت می دادند که با وجود کسالت و مشکل ،درس را تعطیل نمی کردند. البته در هنگام تحصیل هم همین طور منظم بودند، در زمان آیت الله العظمی حائری یزدی زمانی کسالت سختی بر ایشان عارض می شود به دوستان خود می گویند رختخوابی در پشت منبر حاج شیخ پهن کنند تا در درس شرکت کنند رختخواب ایشان را بردند و با حالت کسالت در درس آیت الله حائری شرکت می کردند. این قدر به درس اهمیت می دادند.

* تقویت حوزه شهرستان ها دغدغه جدی ایشان بود  

 تقویت حوزه شهرستان ها یکی از دغدغه های مهم ایشان بود. برای همه شهرستان هایی که حوزه علمیه داشتند شهریه قرار دادند. گروهی را نیز برای امتحان به حوزه های شهرستان ها می فرستادند. آنها سرکشی و امتحان برگزار می کردند.   حوزه های فعال را تشویق می کردند و به حوزه هایی که وضعش خیلی مناسب نبود تذکر می دادند. برای حوزه و طلبه خیلی اهمیت خاصی قائل بودند.