سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، متن حدیث را از کتاب خصال منتشر می کند.

عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ علیه السلام قَالَ إِنَّمَا كَانَتْ شِيعَةَ عَلِيٍّ الْمُتَبَاذِلُونَ فِي وَلَايَتِنَا الْمُتَحَابُّونَ فِي مَوَدَّتِنَا الْمُتَزَاوِرُونَ لِإِحْيَاءِ أَمْرِنَا إِنْ غَضِبُوا لَمْ يَظْلِمُوا وَ إِنْ رَضُوا لَمْ يُسْرِفُوا بَرَكَةٌ لِمَنْ جَاوَرُوا سِلْمٌ لِمَنْ خَالَطُوا

امام باقر علیه السلام فرمود: شيعه على(ع) کسانی هستند كه در دوستى ما به يكديگر بذل و بخشش دارند و در محبت ما همديگر را دوست دارند و براى زنده ساختن امر ولايت به ديدن هم مي روند؛ اگر خشمناك شوند، ظلم نمی‌کنند و اگر راضى باشند، زياده روى نكنند؛ با هر كس همسايه باشند، اسباب بركت او هستند و همزيستىِ مسالمت آميز دارند.

الخصال، ج‏2، ص: 397