به گزارش خبرگزاری «حوزه»، این مرجع تقلید در دیدار ، جمعی از مسئولان مرکز موضوع شناسی احکام فقهی حوزه علمیه  با تاکید بر ضرورت موضوع شناسی و جایگاه آن در احکام فقهی خاطر نشان کردند: موضوع شناسی در واقع یکی از کارهای به زمین مانده در حوزه بود.

ایشان تصریح کردند: گاهی کسی کتابی را می نویسد، اما کار او یک کار نو نیست، بلکه مطالبی را از جایی دیگر منتشر می کند و یا کتاب خطی را به چاپی تبدیل می کنند. آن قسمت از فعالیت علمی شما را که دیده ایم، کار خوبی بود که زحمت فراوانی را می طلبد. این کار مهمی است.

حضرت آیت الله شبیری زنجانی افزودند: این کاری را که مرکز موضوع شناسی در حال پیگیری آن است یک کار صوری نیست؛ بلکه قابل اهتمام است. یکی از  بزرگان در کتابی که برای عمره نوشته آورده است: " اگر شخصی فلان محظوری را مرتکب شد در « حَزوَره »  قربانی کند". این شخص نمی دانسته است که «حزوره» کجاست.

ایشان ادامه دادند: حزوره قربانگاه اهل مکه بود که الان جزء مسجد الحرام شده است. یا " مشعر" که یک لفظ مشترک است و آیه قرآن می فرماید "عند المشعرالحرام" و مراد او کوه است لذا نگفته است " فی المشعر الحرام".

در ادامه این دیدار معظمٌ له در پاسخ به سؤالی درباره منشأ کتاب " غایه التعدیل فی معرفة الاوزان و المکاییل" گفتند: از برخی افواه شنیدم که مرحوم صاحب جواهر درباره جمع بین اشبار و اوزان  لغزشی داشته اند. ذهن مرحوم حیدر قلی خان سردار کابلی مشغول می شود و حیران می ماند که هم شبر در نزد معصوم ثابت است و هم وزن و از آن طرف اینها با هم توافق ندارند و با فرض عصمت معصوم اینها با هم سازگاری ندارند. ایشان به شدت ولایتی بودند و این مساله باعث ناراحتی ایشان بوده است تا اینکه توسلی پیدا می کنند و در خواب به او می گویند مشکل شما فردا حل می شود. روز بعد شخصی که کارش حفاری بوده است پیش سردار می آید و تعدادی سکه به او نشان می دهد که در بین این سکه ها، سکه ای وجود دارد که از زمان حضرت موسی بن جعفر علیه السلام است. سردار آن سکه را وزن می کند و می بیند که کاملا با فتوای مشهور تطبیق می کند. شاید منشأ پیدایش و نوشتن کتاب « غایة التعدیل» همین مطلب باشد.