به گزارش خبرگزاری«حوزه»، سید حسین شرف الدین عضو هیئت علمی موسسه امام خمینی(ره) در نشست علمی "دین و خرافه" که در پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی قم برگزار شد گفت: باور خرافی خاص کشورهای توسعه نیافته نیست و در همه جوامع گونه های متعددی از خرافه وجود دارد.
وی افزود: در جامعه سکولار و مدرن هم که جریان های عاطفی بدون معیار در بستر اجتماعی رشده کرده، زمینه های خرافی را نیز دامن زده است زیرا خرافات بیشتر در بستر عاطفی سوق داده می شود.
شرف الدین اظهارکرد: در جوامع پست مدرن که بن بست معرفتی ایجاد می شود این مساله تشدید شده، زیرا مرز بین خرافه و غیر خرافه در این تصور از بین رفته است.
وی خاطرنشان کرد: باور عمل خرافی خاص نسبت به قشری مادی نیز نیست؛ باور خرافی حتی محدود به جنس خاصی نیز نیست نمی باشد؛ بلکه خرافه به دلیل تنوع ابعاد از منظرهای مختلف روان کاوی روانشناختی، مردم شناختی، جامعه شناختی، تعلیمی و تربیتی، اقتصادی، ارتباطی امنیتی و .... مورد بررسی قرار گرفته است.
عضو هیت علمی موسسه امام خمینی(ره) گفت: تعیین و تشخیص خرافه همیشه از سوی فرد ناظر بیان می شود؛ خرافه یک ابداع کجروانه و انحرافی است؛ از این رو به عنوان آسیبی فرهنگی همواره سعی شده با آن مبارزه شود.
وی افزود:یکی از دلایل رونق خرافه در جهان این است که صنعت و اقتصاد خرافه رخ نمایی کرده و برخی از خرافات مردم سود می برند؛ برخی از خرافات از صنعت رسانه باابزار تخیل سرچشمه می گیرد؛ ارتباطات رسانه مدرن وزندگی کردن در فضای مجازی زمینه هایی را برای رویش خرافات ایجاد کرده است.
شرف الدین اظهارکرد: خرافه در واقع باور هستی شناختی به وجود یا عدم چیزی در عالم یا باور به وجود رابطه ای میان فلان عمل یا فلان اثر، اولی را باور خرافی و دومی را عمل خرافی می نامند.
وی خاطرنشان کرد: گفتنی است شناخت ها و آگاهی های مغالطی، التقاطی، فاقد روشمندی، غیرمستند، تایید ناشده عوام و خواص خرافه نیست چون از جنس باور نیست.
عضو هیت علمی موسسه امام خمینی(ره) گفت: باور یا عمل خرافی به اعتبارات مختلفی نسبیت دارد؛ نسبت به زمان، مکان، نسبت به دین، نسبت به یک ایدئولوژی یا مکتب فکری، نسبت به نوع مبانی و مفروضات، نسبت به نوع و روش و... .
وی افزود:منشا و خاستگاه فرهنگی اجتماعی خرافه نیز مهم است؛ خلاء اطلاعاتی، ضعف عملکرد نهادهای تعلیمی، تربیتی و فرهنگی، ضعف فرهنگ مطالعه، ضعف در ارتباطات مردم و علما، ضعف فرهنگ گفت و نقد و انتقاد فرهنگی، استبداد کهن سیاسی و فقدان آزادی سیاسی، وجود ظلم و تبعیض، بحران ها و تضییقات محیطی(جنگ و فقر و خشکسالی و...) و... از جمله این خاستگاه ها به شمار می رود.
شرف الدین اظهارکرد: بحران های تمدنی همچون خستگی مفرط از اعمال عقلانیت ابزاری، مصرف بالای محصولات تخیلی مثل فیلم و ادبیات، تبلیغات گسترده افراد و نهادهای ذی نفع (سوداگرانی که نفع خود را در رونق این بازار جستجو می کند) از جمله این خاستگاه هاست.
