به گزارش خبرگزاری «حوزه»، آیت الله مصباح یزدی شنبه شب در سلسله مباحث اخلاقی خود در  ماه مبارک رمضان در دفتر مقام معظم رهبری در قم   اظهارداشت: خداوند راه های بسیاری برای جذب بندگان برای کمال و ترقی و رسیدن به قرب الهی در نظر گرفته است و همه اینها به حسب کاری است که بندگان در مقابل خداوند انجام می دهند؛ اعم از ترک گناه، توبه، عمل نیک و... ؛ ولی از همه اینها بالاتر این است که خداوند می فرماید از من بخواهید و آن را بی هزینه به شما می دهم.

ایشان افزود: نفس در خواست از یک کریم لطفی است، ولی اینکه خود کریم دعوت می کند که بیایید هر آنچه که می خواهید از من بخواهیم یک لطف مضاعف است که خداوند در حق بندگان خود در نظر گرفته است.

این استاد حوزه بیان کرد: مساله از این فراتر می رود و این کریم نه تنها دعوت می کند، بلکه تهدید می کند که به سمت من بیایید و هر آنچه می خواهید از من بخواهید و من آن را به شما می دهم و اگر به سمت من نیایید شما را در   جمع مستکبران قرار داده و مجازات خواهم کرد.

رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی گفت: خدواند این راه را در قالب دعا تعریف کرده است که همان اظهار بندگی است و هرکس که در این اظهار بندگی خالص تر باشد، فضیلت این دعا بیشتر خواهد بود و برای پاداش هم ارحج تر است.

عضو مجلس خبرگان رهبری بیان کرد: دعا مخ و مغز عبادت است یعنی متضمن این معنی است که من بنده هستم و تو خدایی؛ انسان باید در دعا بگوید که من فقیر هستم و تو بی نیاز هستی و به همین خاطر این اظهار بندگی باعث تقرب می شود؛ خداوند هم می فرماید اگر کسی از دعا کردن خودداری کند و به قول معروف کسر شان خود بداند که دعا کند و بگوید که احتیاجات خود را خودم تامین می کنم، این فرد جزو مستکبرین قرار می گیرد.

آیت الله مصباح یزدی اظهارکرد: همه انسانها با این امتحان می توانند خود را بیازمایند که چقدر در مقام عبادت ثابت قدم هستند و دروغ هم نمی گویند؛ اگر انسان در خود این حس را ایجاد کرده باشد که هرچه بخواهد باید به سمت صاحب بی نیاز برود آن زمان به مقام بندگی نزدیک شده است؛ هر وقت هم به اسباب توجه می کند به این حسب است که این اسباب ساخته خداست و خداوند هم به واسطه این اسباب کارها را انجام می دهد.

ایشان افزود: این بیان اهمیت و لطفش از اصل اجازه ذکر و دعا هم کمتر نیست که انسان اظهار عجز و فقر کند؛ خداوند به ما می فرماید که بیایید و از من هرخواسته ای دارید بخواهید و من آن را به شما می دهم؛ این اجازه الهی در واقع بالاترین ذکر است.

این استاد حوزه بیان کرد: اگر انسان از دعا کردن عارش شود در واقع از عبادت استکبار کرده ایم؛ خداوند در فراز دیگر از ما می خواهد که شکرش کنیم، زیرا نعمت را او در اختیار ما قرار می دهد و راه شکر را نیز به ما نشان داده است؛ خداوند در مرحله بعد امر به دعا می کند؛ خداوند در همین زمینه در خصوص انفاق نیز این مباحث را مطرح کرده است که در آن صورت انسان  هفت صد مرتبه نسبت به صدقه ای که می دهد پاداش می گیرد.

رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی گفت: زندگی همین معنی زیبا است که انسان همه چیز خود را از خالق خود بخواهد و او هم خودش گفته است که همه چیز به انسان می دهد، ولی این انسان بازهم فراموش و گردنکشی می کند وکبر می ورزد وقدر این خدای مهربان را نمی داند.

عضو مجلس خبرگان رهبری بیان کرد: نکته جالب ما انسان ها این است که اگر نیکی از سوی یک انسان دیگر به ما برسد که در مقابل محبت ها و نعمت های الهی هیچ هم نیست هر روز زبان به حمد وستایش او می کنیم و هر وقت او را می بینیم یا در محفلی حضور می یابیم او را ستایش می کنیم ولی همیشه فراموش می کنیم که آن فرد هم از خداست و اسبابی که در اختیار ما قرارداده هم از آن خداست، ولی ما فراموش می کنیم.