به گزارش خبرگزاری «حوزه»، آیت الله مصباح یزدی  سه شنبه شب در ادامه درس اخلاق خود در ماه مبارک رمضان، گفت: انسان در دعا همیشه باید فرازهایی را به کار ببرد که بیانگر فقر و نیاز شدید به خدا باشد؛ همیشه باید از خدا بخواهیم و بگوییم که ما بی چیز مطلق هستیم و تو کریم و بی نیاز هستی.

ایشان افزود: علاوه بر این باید به خدا بگوییم که تو همه چیز داری که از هر جا که بخواهی می توانی بدهی و از این مرتبه نیز گذشته، تو جواد هستی و انگیزه دادن را هم داری و نکته سوم اینکه ما طالب قرب تو هستیم و تو هم به هر کسی که بخواهد به تو برسد نزدیک هستی.

رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) تصریح کرد: نکته جالب توجه در رابطه انسان و خدا، به طور خاص روزه است که اصل تکلیف و وظیفه ای که بر دوش انسان قرار داده شده است، نعمتی بزرگ است؛ برخی تصور می کنند که تکلیف یک عمل شاق و سختی است که بر انسان تحمیل می شود و به واسطه آن انسان از خدا طلبکار می شود که ما با این تکلیف چه کنیم.

این استاد حوزه اظهارکرد: متاسفانه این توجه وجود ندارد که این تکالیف افتخاری است که خداوند به ما داده است و باب ارتباط را باز کرده است و نعمت دوم این است که از طریق این باب هدایت هم می شویم.

آیت الله مصباح یزدی خاطرنشان کرد: اگر این مسایل یک تکلیف واجب نبود، هیچ گاه این همه انگیزش برای انجام این وظیفه و تکلیف نداشتیم و به خاطر وجوب آن، این همه انگیزه بوجود آمده است.

ایشان افزود: اگر روزه واجب نبود، اهتمام خاصی به آن نداشتیم و قطعا از برکات و ثمرات آن نیز غافل می شدیم؛ نکته بعد توفیق در انجام این عمل است که باعث می شود که انسان موفق به یک امر الهی که تقرب خاصی بین انسان و خدا ایجاد می کند، بشود.

رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) تصریح کرد: انسان همیشه در نماز می گوید که تو ما را به این وظیفه واداشتی، ولی اگر عنایت تو نبود هیچ گاه به این عبادت نیز موفق نمی شدیم.

این استاد حوزه اظهارکرد: نکته بعدی مساله قرب الهی در رمضان است؛ این مساله به قدری از ذهن ما و شرایط زندگی این جهانی ما دور است که تصور می کنم اگر هر روز هم در باره آن بحث کنیم کم است؛ سوال اینجاست که قرب چیست؟ قرب هم مثل مسایل دیگر ابتدا در خصوص مسایل حسی بحث می شود و سپس آن را به مسایل معنوی و غیر حسی تعمیم می دهیم.

آیت الله مصباح یزدی خاطرنشان کرد: این مفهوم به «قرب زمانی» وسعت یافت؛ یعنی ممکن است حادثه ای در چند صد سال پیش تا امروز انجام شود که این ها در امتداد زمانی مشخص انجام شده است؛ پس قرب نزدیکی دو حادثه در مکان است.؛ اصل معنی «قرب» برای این امر وضع شده است؛ بعد که متوجه شدیم که امور غیر مادی نیز وجود دارد این مسایل هم از نظر مرتبه وجودی دارای مراتبی است.

وی افزود: پس از توسعه مفهوم قرب به مفاهیم غیر مادی این مساله قابل فهم تر می شود؛ مثل اینکه خداوند می فرماید ما از  رگ گردن به انسان نزدیک تر هستیم؛  یعنی خداوند بیان می کند که فاصله ای بین من و اراده من نسبت به انسان وجود ندارد.

رئیس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) تصریح کرد: همه انسان ها با اراده او معنی پیدا می کنند؛ در واقع جایی که اراده خدا وجود دارد مراد او نیز وجود دارد؛ پس خداوند با همه چیز یک قرب ذاتی دارد؛ یعنی اگر اراده او نباشد همه چیز از هم می پاشند.

عضو خبرگان رهبری اظهارکرد: بین انسان و اراده انسان نیز فاصله ای وجود ندارد؛ در اینجا می توانیم بگوییم که چطور بین خدا و مخلوقاتش فاصله ای نیست؛ در واقع انسان ها تجسم و نمودهای اراده خداوند هستند؛ جدا شدن انسان از اراده خدا یعنی نیستی انسان.

آیت الله مصباح یزدی خاطرنشان کرد: در اینجا باز یک اعتبار دیگری وجود دارد که وجود انسان قائم به اراده خداست؛ کما اینکه اراده خدا از ذات خداوند نمی تواند دور باشد؛ این همان قربی است که در قرآن بیان شده است.