به گزارش خبرگزاری «حوزه»، از یزد، این روزها بحث امر به معروف و نهی از منکر از مباحث مهم جامعه است؛ در همین زمینه طرح حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر تیرماه سال 93 از سوی هیئت‌رئیسه مجلس شورای اسلامی اعلام وصول شد و کلیات آن در 16 مهر همان سال در صحن بهارستان به تصویب رسید. این طرح بعد از چند بار رفت‌وبرگشت بین شورای نگهبان و مجلس در دوم اردیبهشت امسال تأیید و به قانون تبدیل گردید.

اما با امتناع دولت در ابلاغ، این قانون توسط رئیس مجلس ابلاغ و لازم اجرا شد، با ابلاغ این قانون از سوی رئیس مجلس به رئیس‌جمهور، حجت الاسلام و المسلمین روحانی در نامه‌ای به مقام معظم رهبری خواستار توقف اجرای این قانون برای بررسی ایرادهای مدنظر دولت شده است، رئیس‌جمهور از نظر اجرا یک مشکلاتی به نظرشان رسیده است و به همین دلیل نامه‌ای خدمت مقام معظم رهبری می نویسد و معظم له نیز نامه را به هیئت حل اختلاف قوا که فعلاً در سیستم قانون موظف به بررسی موارد اختلافی بین قوای سه‌گانه است، ارجاع می دهند و در نهایت در روزهای آتی نتیجه بررسی این هیات مورد ابلاغ قرار می گیرد..

در همین خصوص خبرنگار حوزه در یزد گفتگویی را با حجت الاسلام و المسلمین سید کاظم مدرسی، نایب رئیس مقام شورای  حوزه علمیه استان یزد و تولیت مدرسه علمیه مصلی  درخصوص ضرورت اجرای امربه معروف در جامعه انجام داده است، که در ادامه تقدیم می شود. 

ضرورت اجرای امر به معروف ونهی از منکر در جامعه چیست؟

همانطور که همه ما می دانیم جامعه به یک پالایش جدی نیاز دارد، این پالایش باید بر اساس سازوکارهای اساسی در جامعه صورت گیرد چون هر جامعه ای اگر بخواهد به پایش دست یابد باید پالایش شود.ما در تکوین هم این پالایش را می بینیم و اگر پالایش نباشد پایش هم نیست و حرکت نتیجه بخشی را در تکوین نمی بینیم؛ البته در عالم تکوین و عالم اجتماعیات هم این موضوع وجود دارد و روایات هم به مسئله امر به معروف و نهی از منکر تصریح دارد که اگر بخواهید  حکمی از احکام الهی را در جامعه اجرا کنید چاره ای ندارید جز اینکه ابتدا امر به معروف و نهی از منکر را جنبه اجرایی و عملی به آن بدهید و بعد انتظار داشته باشید تا احکام دیگر در جامعه اجرا شود.

امکانات دولت در اختیار امربه معروف و نهی از منکر نیست

طبعا بهترین امت شدن که قرآن هم گفته امت اسلامی بهترین امت است با شعار محقق نمی شود بلکه با ملاک های خودقرآن محقق می شود و اگر قرآن می گوید:«كُنتُمْ خَيْرَ أُمَّةٍ أُخْرِجَتْ لِلنَّاسِ تَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَتَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنكَرِ وَتُؤْمِنُونَ بِاللّهِ شما بهترين امتی هستيد از ميان مردم پديد آمده، که امر به معروف و نهی از منکر می کنيد و به خدا ايمان داريد»، بلافاصله در این آیه بیان می شود وجه مقدم شدن و برتر بودن شما این است که امر به معروف و نهی از منکر می کنید.

اجرای امر به معروف و نهی از منکر در جامعه باید با امکانات و سازوکار خود انجام شود، همچنان که در فقه به آن اشاره شده است و این شدنی نیست مگر با امکاناتی که در اختیار متمکمین به معنای واقعی کلمه است وگرنه اگر این امکانات نباشد مثل زمان قبل از انقلاب اسلامی، حتی بحث امربه معروف و نهی از منکر از دیگاه متخصصین بحث بی فایده و بی تناسبی است.

با توجه به تصویب قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر وظیفه دولت چیست؟

این قانون حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر خیلی اشباع کننده، جامع و تامین کننده مسئولیت امر به معروف و نهی از منکر در جامعه نیست ودر عین حال همین قانونی که وجود دارد با توجه به آمد و شدهایی که انجام شده است کار را به دست متمکمین واقعی نداده است  یعنی عمده مخاطبین آن بسیجیان هستند، درحالیکه دولت باید سرمایه گذاری کلان کند و در این زمینه کمتر سرمایه گذاری ای از سوی دولت را می بینیم و آنچه امروز به عنوان نیروی اجرایی و قوه مجریه در اختیار دولت هست این امکانات در اختیار امربه معروف و نهی از منکر قرار نگرفته است.

آیا سرمایه گذاری لازم به منظور تربیت نیروی انسانی که اقدام به امربه معروف و نهی از منکر در جامعه نماید، صورت  است؟ 

سرمایه گذاری صورت گرفته اما تنها سرمایه گذاری کافی نیست و ما تمکن های بالا می خواهیم و نیازمندی های زیادی در این زمینه احتایج داریم که بیشتر این نیازمندی ها و امکانات در اختیار دولت است.

 قوه قهریه جدی تر ورود نماید

برای مثال قوه قهریه که در اختیار دولت است، در قالب نیروی انتظامی نمایان می شود و عملا باید به صورت جدی تر در صحنه های امربه معروف و نهی از منکر حضور یابند و قانون از این جهت فراگیر نیست.

آیا این قانونی که در مجلس تصویب و به تایید شورای نگهبان رسیده است را می توان نقطه عطفی در بحث اجرای امربه معروف و نهی از منکر در جامعه دانست؟

این قانون در پرتو فشارهایی بوده است که از طرف دلسوزان نظام صورت گرفته است و این حداقلی بوده است که برای دو فریضه امر به معروف و نهی از منکر انجام شده است، لذا به خاطر این کار از مسئولین که برای تصویب این قانون همت کرده اند تقدیر و تشکر می کنیم اما اعتراض ما این است که چرا برای امر به معروف و نهی از منکری که می خواهد ایجاد حس مسئولیت مشترک کند حداقل ها باید در نظر گرفته شوئد.

روند اجرای امر به معروف و نهی از منکر در استان یزد رضایت بخش است؟

تا به حال در باب اجرای امر به معروف و نهی از منکر استعدادهای اجرای نداشته ایم و در استان یزد یک ستاد احیا داشتم که این ستاد با حضور یک یا چند نیرو در استان و با دلسوزی برخی مسئولین، کارهایی انجام شده بود اما کارایی چندانی نداشتند و می توان گفت امربه معروف و نهی از منکر در جامعه روند اجرایی موفقی را به دلیل نداشتن ضمانت اجرایی نداشته است.

راهکار شما برای تحقق این امر چیست؟

مطالبات عمومی مردم در این زمینه باید افزایش یابد و نگاه مسئولین نسبت به این دو فریضه جدی تر شود

روحانیون هم وظیفه تبلیغ جریان امر به معروف و نهی از منکر را دارند و هم مسئولین بیان پاره ای از منکرات مشهود را در جامعه را برعهده دارند و روحانیون در کنار اجرای امربه معروف و نهی از منکر به عنوان فریضه ای عمومی در جامعه، هم اصل و ضرورت آن باید برای مردم تبیین شود، هم معروف ها و منکرهای شناخته شده بیٌن را برای مردم روشن کنند و هم توجه  مردم نسبت به ترک امربه معروف و نهی از منکر در جامعه و عواقبی که ترک این فریضه الهی برای جامعه دارد و در کنار آن خود در میدان عمل و اجرا حضور فیزیکی داشته باشند.

علت امتناع دولت ها از اجرای امر به معروف و نهی از منکر طی بیش از سه دهه از انقلاب چه بوده است؟

به نظر می رسد دولتمردان در هر دوره ای با توجه به نیازمندی هایشان به افکار عمومی احساس می کنند که اگر بخواهند امربه معروف و نهی از منکر را در جامعه اجرایی کنند افکار عمومی با آن ها همکاری نخواهند داشت در حالیکه معتقدیم اگر مرٌ اسلام اجرا شود با توجه به زیبایی هایی که در قوانین دین وجود دارد نگرانی هایی در این بعد هم نباید داشت.

وظیفه مسئولین و سازمان ها نسبت به روزه خواری های علنی که بعضاً در جامعه مشاهده می شود چیست؟

هم باید مسائل حرمتی ماه مبارک رمضان برای مردم از طریق رسانه ها، روحانیون و دستگاه های تبلیغاتی و.. تبیین شود  و هم بستر های هتک حرمت به ماه مبارک رمضان در جامعه از سوی نهادها و سازمان ها کنترل شود مثل نظارت ویژه اماکن بر اغذیه فروشی ها و اماکن عرضه غذا که به صورت شیفتی انجام وظیفه می کنند و البته نیروی انتظامی باید در این زمینه برخوردهای جدی تری داشته باشد و دستگاه قضایی هم قوانین مبین خود را برای مردم یادآوری کند.

به نظر شما فرهنگ سازی بهتر از برخورد با روزه خواران نیست؟

درست است و باید از ابتدا فرهنگ سازی صورت گیرد چون جایگاه ارزش تصمیم و تعبد در برابر فرمان حق روشن شود و آنگاه اگر کسانی هستند که تمرد از قانون و شرع را دارند با آنها برخورد شود.

از دلسوزانی هم که دردمندی خود را در رابطه با هتک حرمت علنی به ماه مبارک رمضان اعلام کرده اند تشکر و تقدیر شود.

اگر نکته پایانی ای در این زمینه دارید بفرمایید؟

از همه آقایان و دلسوزان مومن و متدینانی که در این ماه با نوشتن نامه به علما احساس دردمندی خود را در رابطه با هتک حرمت علنی به ساحت مقدس ماه مبارک رمضان اعلام کرده اند، تشکر و قدردانی می کنم، ان شاء الله که بتوانیم همراه با آن ها ابراز همدردی خود را به مسئولین ذیربط هم برسانیم.

گفتگو: محمد حسین عزیزخانی