سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری«حوزه»، متن حدیث را ازکتاب بحار الانوار منتشر می کند.

 عَنْ اَبِى عَبْدِاللّهِ عليه السلام، قالَ: اَيُّما مُؤْمِنٍ مَنَعَ مُؤْمِنا شَيْئا يَحْتاجُ اِلَيْهِ وَهُوَ يَقْدِرُ عَلَيْهِ مِنْ عِنْدِهِ اَوْمِنْ عِنْدِ غَيْرِهِ اَقامَهُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ يَوْمَ الْقِيامَةِ مُسْوَدّا وَجْهُهُ مُزْرَقَةً عَيْناهُ مَغْلُولَةً يَداهُ اِلى عُنُقِهِ، فَيُقالُ هذَا الْخائِنُ الَّذى خانَ اللّهَ وَرَسُولَهُ ثُمَّ يُؤْمَرُبِهِ اِلَى النّارِ.  

امام صادق عليه السلام فرمود: هر كس بتواند مستقيم و يا با واسطه، نياز مؤمنى را برآورد و از انجام آن خوددارى نمايد خداوند عزّوجل او را در قيامت با چهره ای سیاه و چشمانى كبود و دستهاى بسته بر گردن بر پا نگهدارد و اعلام شود: اين همان خائنى است كه بخدا و پيغمبر خيانت كرده است. سپس فرمان می رسد كه او را بسوى آتش جهنّم ببرند.