خبرگزاری «حوزه» متن حدیث را از کتاب الخصال منتشر می کند.

 أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ (ع) قَالَ جُمِعَ الْخَيْرُ كُلُّهُ فِي ثَلَاثِ خِصَالٍ النَّظَرِ وَ السُّكُوتِ وَ الْكَلَامِ فَكُلُّ نَظَرٍ لَيْسَ فِيهِ اعْتِبَارٌ فَهُوَ سَهْوٌ وَ كُلُّ سُكُوتٍ لَيْسَ فِيهِ فِكْرَةٌ فَهُوَ غَفْلَةٌ وَ كُلُّ كَلَامٍ لَيْسَ فِيهِ ذِكْرٌ فَهُوَ لَغْوٌ فَطُوبَى لِمَنْ كَانَ نَظَرُهُ عَبَراً وَ سُكُوتُهُ فِكْراً وَ كَلَامُهُ ذِكْراً وَ بَكَى عَلَى خَطِيئَتِهِ وَ أَمِنَ النَّاسُ شَرَّهُ.

امير المؤمنين علی علیه السلام فرمود: همه خير در سه چيز فراهم آمده است: نگاه كردن؛ سکوت؛ و سخن گفتن. پس هر نگاهى كه عبرت انگيز نباشد، خطا است؛ و هر سکوتی كه بى ‏تفكر باشد، غفلت است؛ و هر سخنى كه خدا را به ياد نياورد، بيهوده است.

خوشا به حال آن كه نگاهش عبرت و سکوتش فكر و سخنش ذكر باشد و بر گناه خود بگريد و مردم از شرّش در امان باشند.

الخصال، ج‏1، ص: 98