خبرگزاری «حوزه» برگی دیگر از تاریخ انقلاب که حاوی برخی ازحوادث واتفاقات آن دوران وهمچنین تحرکات سراسری مردم به رهبری امام خمینی(ره)  علیه رژیم فاسد پلهوی است را منتشر می کند.

*ایران اولویت تحلیل گران دنیا

سه سازمان جاسوسی«سیا» ی آمریکا، «اینتلجنس سرویس» انگلیس و «موساد» اسرائیل، به راحتی در ایران  فعالیت داشتند و مورد حمایت دربار بودند.

چهارمین سازمان جاسوسی بزرگ یعنی «کا .گ.ب» شوروی نیز با داشتن حزب منحله توده دارای امکانات فراوان جاسوسی بود که البته شاه در مقابل این سازمان حساسیت فوق العاده ای داشت. هر کشوری نیز به نحوی تلاش دارد روزنامه های کشورهای دیگر را تحلیل کند و برای تحلیل درست تر، علاوه بر مشاهدات و مطالعه اخبار کشور، می کوشید به اخبار سرّی دست یابد ، ولی آنچه بسیار شگفت انگیز است، آنکه تا دی ماه آن سال هیچ یک از تحلیل گران غرب و شرق سیاسی نتوانستند پیروزی انقلاب اسلامی ایران را پیش بینی کنند.

 برخی نظریه پردازان سیاسی معتقدند اصولا انقلاب قابل پیش بینی نیست؛ اما نگارنده معتقد است اگر دانش سیاست توان پیش بینی انقلاب را نداشته باشد، دانش چندان مفیدی نخواهد بود، چرا که برخی سیاستمداران تلاش دارند در کشورهایی دیگر انقلاب کنند و کارشناسان زیادی را به خدمت می گیرند که از بروز انقلاب جلوگیری کنند و موفق نیز می شوند؛ چنان که طرح «رستو-کندی» که به صورت انقلاب سفید در آمد براساس پیش بینی یک انقلاب در ایران بود؛ البته با این تصور که آمریکا فکر می کرد با وجود هم مرز بودن شوری با ایران احتمال آنکه انقلابی کمونیستی تحت حمایت بلوک شرق در ایران شکل بگیرد ، کم نیست.

* عامل اصلی انقلاب های سیاسی

اگر بخواهیم به اجمال اشاره کنیم که چرا تحلیل گران غرب و شرق سیاسی نتوانستند انقلاب اسلامی ایران را پیش بینی کنند، در یک جمله می توان گفت تحلیل گران سیاسی در 150 سال اخیر، کارآرایی کارکرد دین را در عرصه های اجتماعی کم اهمیت تلقی می کردند. البته نظریه پردازان سیاسی هیچ گاه کارکرد دین را به عنوان چاشنی نادیده نگرفته اند، اما وقتی به تحلیل های آنها حتی پس از انقلاب می نگریم، باز می بینیم «دین محوری» را به عنوان عامل اصلی انقلاب نادیده گرفته و مجددا به موضوعاتی که به آن عادت دارند پرداخته اند. به عبارت دیگر اگر از تحلیل های سیاسی بپرسیم چه عواملی باعث انقلاب های سیاسی می شود؟ هر کس به تناسب زاویه دید خود، این موارد را بر می شمرد: عوامل اقتصادی، جبرتاریخ، تحولات فرهنگی، آزادی خواهی، استقلال طلبی،... ولی کمتر تحلیل گری به ذهن می گذراند که تغییر دین و تحول در نگرش های دینی به تنهایی می تواند موجب انقلاب شود و هر یک از عوامل فوق به عنوان موضوعات حاشیه ای یا زیر مجموعه ای قرار گیرد.

سال 56 با شهادت حاج آقا مصطفی خمینی(ره) و برگزاری مجالس ترحیم وی در همه جای ایران و سپس حوادث بعدی ، تمام تلاش های دانشمندان دینی از سال های گذشته در ارائه آثاری نو از موضوعات مختلف و نیز تلاش همه مبارزان دین محور، به رهبری امام خمینی(ره) چنان همسو شد که اکثر مردم جامعیت دین را باور کردند؛ جامعیتی در ابعادی نسبتا وسیع که از سویی ناعادلانه بودن نظام بین الملل را از درون آموزه های دینی تحلیل می کرد و نیز به تمام موضوعات داخلی اعم از اقتصاد، سیاست و فرهنگ با ایدئولوژی دینی می نگریست. چنین تحولی خود انقلاب بود و فقط می ماند اینکه اکثر ملت، حکومت خود را تاسیس کنند.

با این بیان اگر شاه می توانست زندانیان سیاسی را آزاد کند، بر تعداد افراد آزاد در صحنه می افزود. اگر می توانست وضعیت رفاهی مردم را بهتر کند، آنهایی که گرفتار تامین مایحتاج اولیه زندگی بودند، وقت بیشتری داشتند تا برای تاسیس حکومت مطلوب خود، تلاش کنند. اگر کشتار کمتری انجام می داد، نیروی بیشتری برای پیشبرد اهداف نهضت باقی می ماند.

*کثرت شهداء و تحریک افراد بی تفاوت 

البته در اینجا تناقض نمایی نیز هست و آن اینکه تجربه نشان داده مردم در سختی ها آبدیده تر می شوند و نیز کثرت شهداء، افراد خنثی را نیز به تحریک وا می دارد. حل این تناقض نمایی به این است که بگوییم، هرکاری شاه انجام می داد، در اینکه انقلاب انجام  شده بود، فرقی نمی کرد، جز آنکه اندکی در فروپاشی نظام سلطنت تعجیل یا تاخیر صورت می گرفت.

علت آنکه تحلیلگران سیاسی غرب و شرق سیاسی نتوانستند پیروزی را پیش بینی کنند، این بود که متوجه نشدند رویکرد نگرش دینی مردم ایران، از دین فردی به طور جدی به دین اجتماعی و سیاسی تحول یافته است. دینی که در عرصه اجتماعی دست به تاسیس نهاد می زند.

سال 57 اکثر مردم ایران حرکت خودرا برای تاسیس  نظام سیاسی مطلوب با انقلاب اسلامی آغاز کردند و چه امیدوارانه با این یادآوری که نه نخبگان که اکثریت مردم در دل، یقین به پیروزی داشتند و در زمان ممکن بگویند ما فقط به حسب تکلیف عمل می کنیم و نمی دانیم چه خواهد شد.

* 5 خبرحساس  وعکس العمل مردم به آن

در این سال هزاران خبر مرتبط با ایران به نحوی ثبت شده که اقشار مختلف به 5 نوع خبر حساسیت فوق العاده ای داشتند و آنها را چنان به طور جدی تعقیب می کردند که گاه فاصله زمانی وقوع یک حادثه تا عمومی شدن خبر آن در کل کشور، بیش از نیم روز به طول نمی انجامید.

الف) اخبار مرتبط با امام خمینی(ره)

ب) اخبار مربوط به تظاهرات و اعتصابات؛

ج) اخبار مرتبط با شخصیت های مبارز و زندانیان سیاسی؛

د) اخبار مرتبط با مواضع کشورها در مقابل انقلاب؛

ه)اخبار مرتبط به رژیم شاه و وابستگان.

جالب آنکه به رغم فشار اقتصادی، اخبار اقتصادی چندان موضوعیت نداشت و حتی می توان گفت اخبار پیشرفت های علمی برای مردم مهم تر از اخبار اقتصادی بود؛ ولی موضوعات اقتصادی وقتی جنبه سیاسی می یافت، ارزش تعقیب داشت؛ مثلا خروج ارز، طلا و جواهرات از کشور توسط عوامل رژیم، چون رنگ سیاسی می گرفت، اهمیت می یافت. همچنین اخبار ورزشی و صفحه حوادث روزنامه ها که غالبا در ایران با اهمیت تلقی می شود، در آن سال موضوعیتی نداشت.