* این کار دستور شرعی ندارد، ولی تا وقتی سبب حرام نشود، حرام هم نخواهد بود.
* اشخاصی که بیرون شهر می‌روند، نباید شاخه درخت مردم را بشکنند یا به محصولات مردم آسیب وارد کنند؛ در غیر این صورت مدیون خواهند شد. اما این‌که آیا می‌توانند از زراعت یا درخت‌های دیگران چیزی بخورند یا نه، که از آن تعبیر به حق‌المارة می‌شود، حکم این مسئله روشن نیست و در این مورد، یا باید احتیاط نموده از دست زدن به اموال مردم خودداری نمایند و یا این‌که به رساله عملیه مرجع تقلید خود رجوع کنند.
* کسانی که بیرون شهر می‌روند، چنانچه قصد دارند جایی بروند که مجموع رفت و برگشت آن‌ها هشت فرسخ می‌شود، (حدود 48 کیلومتر) همین که از شهر خارج شدند و به مکانی رسیدند که آخرین ساختمان شهر دیده نمی‌شود و صدای اذان شهر هم شنیده نمی‌شود، باید نماز چهار رکعتی خود را دو رکعتی بخوانند و اگر قصد هشت فرسخ ندارند، لازم است نماز خود را چهار رکعت بخوانند.
*کسانی که بیرون شهر می‌روند، اگر بخواهند در زمین بزرگ استراحت کنند یا نماز بخوانند، اشکال ندارد و لازم نیست از صاحب زمین اجازه بگیرند مشروط به این‌که خسارتی وارد نکنند. (توضیح‌المسایل محشی/1/489)
