به گزارش خبرگزاری «حوزه»، دکتر رحمانی عضو هیئت علمی جامعه المصطفی(ص) پیش از ظهر امروز در کارگاه «مدیریت زمان» که در سالن اجتماعات پژوهشگاه بین المللی المصطفی برگزار شد، تصریح کرد: مولفه زمان از آنجا که ویژگی های منحصر به فردی چون؛ غیر قابل جایگزین، تجدید ناپذیر و غیر قابل بازیافت و نیز غیر قابل خرید بودن را داراست، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
وی با بیان این که تا زمانی که وقت تنظیم نگردد، هیچ چیز دیگری قابل تنظیم نیست، افزود: به نوعی زمان مساوی زندگی است و دانش و هنر بکارگیری موثر از زمان در اختیار، برای اثربخشی حداکثری در زندگی مولفه ای بسیار مهم است.
عضو هیئت علمی جامعه المصطفی(ص) اظهار داشت: افزایش کارایی، ارتقاء سطح اثربخشی، افزایش بازدهی و عملکرد، افزایش سطح کنترل امور خود و ایجاد ظرفیت بیشتر را از مهمترین اهداف مدیریت زمان به شمار می رود.
وی در ادامه مهمترین عوامل تلف کننده زمان را مورد توجه قرار داد و ابراز داشت: نداشتن هدف و برنامه، ناتوانی در تعیین اولویت ها و به تعویق انداختن کارها از مهمتری مولفه های موثر در اتلاف زمان است.
رحمانی ضمن تاکید بر سرعت بخشی در انجام کارهای ضروری و بدیهی، افزود: به تعویق انداختن کارها به نوعی زمان انجام کار را دو برابر افزایش داده، برای مدیریت آرامش بهترین کار انجام دادن کارها در سریعترین زمان ممکن است.
وی با اشاره به این که باید از انجام کارهای غیر ضروری پرهیز نمود، اظهار داشت: در بسیاری از موارد، کارهایی که اهمیت و ضرورت چندانی ندارند، به نوعی ترمز دهنده موفقیت بوده، انسان را از انجام کارهای مهمتر باز می دارد.
عضو هیئت علمی جامعه المصطفی(ص) قطع ارتباط با منابعی که منجر به رشد فرد شده اند، را از مهمترین عوامل سقوط انسان از جایگاه فعالی اش عنوان کرد و ابراز داشت: برخی از کارها علی رغم ضروری بودن، از اهمیت چندانی برخودار نیست؛ در مواجهه با این افعال علی رغم عدم تأثیرپذیری در توان افزایی، به علت ضرورت انجام، باید هرچه سریعتر پیگیری شود.
وی ضمن تقسیم بندی چهارگانه کارها به؛ کارهای غیر ضروری غیر مهم، غیر ضروری و مهم، ضروری و غیر مهم، و نیز کارهای ضروری و مهم، تصریح کرد: کارهای ضروری و مهم از بهترین نوع کارها بوده، نیازهای روز آدمی را هدف گیری می کند.
رحمانی نگرش و ذهنیت غلط و نیز ناتوانی در ترک عادت اشتباه را از دیگر عوامل اتلاف زمان عنوان کرد و اذعان داشت: کند شدن روند انجام کار و یا افزایش اشتباه در تغییر روش ها، نخستین دلیلی است که انسان را از ترک عادت ها و اعمال روش های جدید، باز می دارد.
وی عدم قاطعیت و ناتوانی در نه گفتن؛ را یکی دیگر از عوامل تلف کننده زمان دانست و یادآور شد: انسان هایی که قاطع نیستند، بدترین تلف کنندگان زمان هستند؛ اشخاص قاطع در ابراز وجود آزاد بوده، از قدرت ارتباط خوبی برخوردار هستند و هیچ کمبود اعتماد به نفس ندارند؛ این اشخاص کارهای درست را با مدیریت زمان به خوبی انجام می دهند.
عضو هیئت علمی جامعه المصطفی(ص) با اشاره به این که مدیر موفق باید از انجام کارهایی که زیردستان می توانند انجام دهند، پرهیز نماید، اظهار داشت: عدم تمرکز ذهنی از دیگر عوامل اتلاف زمان است؛ به گونه ای که در انجام کارهای مهم، مغز انسان باید هدف گیری واحدی داشته باشد؛ پراکندگی فکری و عدم تمرکز ذهنی انسان را با حوادث غیر قابل پیش بینی مواجه می کند.
وی جذابیت هدف را از مهمترین مولفه های تمرکزسازی ذهن دانست و خاطرنشان کرد: ایجاد علاقه و انگیزه، برطرف سازی نگرانی ها و نیز دور شدن از کارهای روزمره و اختصاص زمانی مشخص برای خود، در افزایش تمرکز ذهن نقش به سزایی را بر عهده دارد.
رحمانی در ادامه خستگی های جسمی، عصبی و رفتاری را از دیگر عوامل اتلاف زمان عنوان کرد و ابراز داشت: در فعالیت های تکراری و کارهایی که دچار روزمرگی می شویم، مغز با کار قطع ارتباط کرده، در بسیاری از موارد انسان های حرفه ای را در دام آسیب های جسمی گرفتار می کند.
وی یادآور شد: توقف در انجام کارها و پیگیری فعالیت هایی که انسان علاقه مند آن است، انجام تفریحات و حرکات ورزشی سالم و نیز توجه به ارتقاء محیط فیزیکی کار از مهمترین بایسته های دورسازی از خستگی ها است.
عضو هیئت علمی جامعه المصطفی(ص) انجام کار در زمان نامناسب و فشار عصبی را از دیگر عوامل تلف کننده زمان، ذکر کرد و ابراز داشت: کار را باید به موقع انجام داد، نباید در زمانی که خستگی مغز، که انسان از آمادگی کافی برخوردار نیست، به سمت انجام کاری مهم و حساس قدم برداشت.
وی بی نظمی در انجام فعالیت ها و کمبود دانش و مهارت را از مهمترین نکات تأثیرگذار در بهره گیری حداکثری از زمان عنوان کرد و اظهار داشت: نظم کلید مدیریت و مهمترین عامل مدیریت زمان است. در انضباط، ضمن قاعده مند بودن رفتار انسان، سخن بر مبنای رفتاری مشخص حاکم شده، آدمی را از تصمیمات لحظه ای به دور می سازد.
رحمانی با بیان این که در مدیریت زمان قاطعیت و قدرت نه گفتن در موارد لازم، بسیار مهم است، ابراز داشت: جدییت در یادداشت برداری، ارزیابی عملکرد از فعالیتهای صورت گرفته، توجه به ابعاد دیگر زندگی، توجه به ساعات اثر بخش و زمان های طلایی، یاداشت برداری از فهرست فعالیت های روز بعد قبل از پایان دادن کارها، به روز رسانی ابزارهای فعالیتی، تقویت مهارت های ارتباطی، گوش دادن درست و پرهیز از عکس العمل سریع و نیز توجه به وضعیت جسمی از نكات سودمند در مدیریت زمان به شمار می رود.
وی در پایان تاکید کرد: 80 درصد از نتایج کارها، نتیجه بیست درصد از فعالیت های آدمی است.
