حجت الاسلام والمسلمین سید عبدالهادی علم الهدی، درگفت وگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه» در تهران، ضمن تبریک عید ولایت و امامتِ حضرت امیرالمومنین علی(علیهالسلام) اظهار داشت: عید سعید غدیر خم، عید اکبر برای همه مسلمانان و مستضعفین است و إنشاءالله خداوند متعال همگی ما را از پیروان و شیعیان آن حضرت(ع) قرار بدهد.
وی با بیان اینکه روایت واقعه مبارک غدیر خم جزو متواترات و از مسائل بسیار حتمی و ضروری دین اسلام است، افزود: هیچ کسی جرأت انکار واقعه غدیر خم را نداشته و حتی همه علمای اهل سنت نیز به آن معتقد بوده و در کتب روایی خود بi طور مفصل به آن اشاره کردهاند.
تولیت و موسس مدرسه علمیه آیت الله علم الهدی(ره) ادامه داد: طبق آیات قرآن کریم و احادیث ائمه معصومین(علیهمالسلام) میتوان به اهمیت و جایگاه غدیرخم پی برد. و افرادی که توان و جرأت انکار واقعه غدیر را ندارند، سعی کردهاند در انگیزه و هدف آن شبهه ایجاد کنند.
وی افزود: منکرین ولایت امام علی(ع) معتقدند رسول اکرم(ص) صرفاً دوستی و محبت او را به مسلمین توصیه کردهاند و تصریحی در خلافت و امامت حضرت نداشتند. ولی با اندکی دقت در بیان شبهه کنندگان به ولایت امام(ع)، مضحک بودن این ادعا کاملاً روشن میشود.
تولیت مدرسه علمیه علم الهدی(ره) تهران بیان داشت: مسئله دوستی و محبت یک علاقه قلبی است و کسی نمیتواند دیگران را مجبور کند که از روی اکراه و اصرار، یکدیگر را دوست بدارند. زیرا با جبر علاقهای بین افراد ایجاد نمیشود. در حالی که امر ولایت و امامت حضرت علی(ع) امری الهی و به خواست خداوند متعال بوده است.
حجت الاسلام والمسلمین علم الهدی افزود: ادعایی که منکرین مطرح میکنند، از نظر عقلی با شرایط تاریخی واقعه غدیر مردود است، زیرا در آن گرمای سوزان جمع کردن انبوه حاجیان آنهم بعد از انجام فریضه سنگین حج، در مکانی به نام غدیر خم، و فقط با هدف اعلان دوستی و محبت بسیار بسیار بعید و از نظر هر عاقل منصفی غیر قابل قبول است.
وی با اشاره به حدیث «مَنْ ماتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إمامَ زَمانِهِ ماتَ مَيْتَةً جاهِلِيَّةً»، تصریح کرد: طبق این حدیث رسول خدا(صلى الله عليه وآله) میفرماید «هر كس بميرد در حالى كه امام زمانش را نشناسد، به مرگ جاهلى از دنيا رفته است».
تولیت و موسس مدرسه علمیه آیت الله علم الهدی(ره) افزود: از این مطلب فهمیده میشود که مسئله غدیر نقش بسیار مهمی در حفظ ایمان افراد و اسلامیت آنها بعد از پیامبر(ص) دارد. از این رو منظور از معرفت به امام(ع)، شناخت ظاهرى امام نیست بلكه مقصود، شناخت جایگاه امامت وى، و اعتقاد به ولایت و امامت او مى باشد.
42/313