به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از یزد، حجت الاسلام و المسلمین محمد شمس، ظهر امروز در جمع مدیران و کارکنان حوزه علمیه استان یزد به داستانی از منقلب شدن حال حضرت ابراهیم(ع) پس شنیدن واقعه عاشورا اشاره کرد و گفت: خداوند در قرآن می فرماید «فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ فَقالَ إِنِّي سَقيمٌ(صافات 88 و 89». حضرت ابراهیم(ع) زمانی که به آسمان نگاه کرد، فرمود«إِنِّي سَقيمٌ» من کسالت دارم، اگر ما به ظاهر آیه و  گفته آن حضرت بنگریم شاید مطالب زیادی در این باره به دست نیاوریم.

وی به داستان اصلی این آیه اشاره کرد و افزود: اما جریان اصلی این آیه به این صورت است که حضرت ابراهیم(ع) با نگاه کردن به عرش الهی، نوری بزرگ را دیدید و پرسید که این نور چیست؟ خداوند فرمود این نور، پیغمبر و پیغمبر آخرالزمان است. حضرت پرسیدند که چهار نور این نور بزرگ را احاطه کرده اند، عرضه داشت که این چهار نور چه کسانی هستند؟ خداوند فرمود این چهار نور، امیرالمومنین(ع)، حضرت فاطمه(س)، امام حسن و امام حسین(ع)هستند. ابراهیم(ع) سپس دید که چند نور کوچکتر این چهار نور را احاطه کرده اند و خداوند فرمود که آن نورها، فرزندان امام حسین(ع)هستند و آن زمان دید که در اطراف چهارنور، نورهای بسیار قرار گرفته و گفت که این نورها چه کسانی هستند که خدای متعال فرمود: آنها شیعیان امیرالمومنین(ع) هستند، آن زمان حضرت ابراهیم(ع)گفت خدایا من را از شیعیان قرار بده و خداوند در قرآن می فرماید:« وَ إِنَّ مِنْ شيعَتِهِ لَإِبْراهيمَ/ و ما ابراهیم را جزء شیعیان خود قرار دادیم(صافات/ 83)».

وی خاطر نشان کرد: سپس، حضرت ابراهیم(ع) به تک تک اسامی نگاه کرد، به نام امام حسین(ع) که رسید، حالتی به ایشان دست داد و از خداوند پرسید که چرا زمانی که به نام امام حسین(ع)رسیدم، منقلب شدم، خداوند در آن زمان، واقعه عاشورا را برای حضرت ابراهیم(ع)بیان کردند و آن زمان بود که آن حضرت فرمود: من بیمار هستم به مسئله ای که برای امام حسین(ع)اتفاق می افتد.

انتهای پیام/313/23