سرویس علمی فرهنگی خبرگزاری «حوزه»، پنج کلام نورانی را از امام محمد باقر (ع) منتشر می کند.

*سه خصلت مهم شیعه

عَنْ أَبِي إِسْمَاعِيلَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنَّ الشِّيعَةَ عِنْدَنَا لَكَثِيرَةٌ فَقَالَ هَلْ يَعْطِفُ الْغَنِيُّ عَلَى الْفَقِيرِ وَ يَتَجَاوَزُ الْمُحْسِنُ عَنِ الْمُسِي‏ءِ وَ يَتَوَاسَوْنَ فَقُلْتُ لَا فَقَالَ لَيْسَ هَؤُلَاءِ شِيعَةً الشِّيعَةُ مَنْ يَفْعَلُ هَذَا. (1)

ابی اسماعیل می گوید به امام باقر عليه السلام گفتم: فدای شما شوم؛ شيعيان در منطقه ما زيادند. حضرت فرمود: آيـا توانگر آنان بر فقير مِهر مى ورزد؟ و نيكوكار از بدكار مى گذرد؟ و مواسات و بذل و بخشش مالى دارند؟ گفت: خير. حضرت فرمود: اينان شيعه نيستند. شيعه كسى است كه چنين باشد.

* توصیفی از همسایه بد

قال أَبِي جَعْفَرٍ (ع): مِنَ الْقَوَاصِمِ الْفَوَاقِرِ الَّتِي تَقْصِمُ الظَّهْرَ جَارُ السَّوْءِ إِنْ رَأَى حَسَنَةً أَخْفَاهَا وَ إِنْ رَأَى سَيِّئَةً أَفْشَاهَا. (2)

يكى از عوامل كمر شكن، همسايه بد است، اگر كار خوبى ببيند پنهان مى سازد و اگر كار بدى مشاهده كند، افشا گرى مى كند.

* کدام آبادی دچار عذاب نمی شود؟

قال أَبِي جَعْفَرٍ (ع): لَا يُصِيبُ قَرْيَةً عَذَابٌ وَ فِيهَا سَبْعَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ. (3)

هر آبادى كه در آن هفت نفر مؤمن باشند، گرفتار عذاب نمى شود.

* برنامه شب های جمعه امام حسین (ع)

عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ كَانَ يَزُورُ قَبْرَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ ع- كُلَّ عَشِيَّةِ جُمُعَةٍ. (4)

امام صادق عليه السلام به نقل از امام باقر عليه السلام فرمود: حضرت حسين بن على عليهماالسلام هر شبِ جمعه به زيارت قبر حضرت حسن بن على عليهماالسلام مى رفت.

* تأکید بر زیارت امام حسین (ع)

قال أَبِي جَعْفَرٍ (ع): مُرُوا شِيعَتَنَا بِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ ع فَإِنَّ إِتْيَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ- يُقِرُّ لِلْحُسَيْنِ ع بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ. (5)

به شيعيان ما دستور دهيد تا قبر حسين بن على عليه السلام را زيارت كنند، چرا كه رفتن به زيارت او، بر هركس كه به پيشوايى الهى آن حضرت معتقد است، واجب است.

پاورقی:

(1)- مجموعة ورام، ج‏2، ص: 198.

(2)- الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 668.

(3)- الكافي (ط - الإسلامية)، ج‏2، ص: 247.

(4)- وسائل الشيعة، ج‏14، ص: 408.

(5)- كامل الزيارات، النص، ص: 121.